به مناسبت نزدیک شدن به سالروز از دست دادنِ شاعر مردم؛ محمدرضا آقاسی 🔹محمدرضای آقاسی را با قلندری، پریشانی و شیدایی و آن اجراهای با آب‌و‌تابش در یاد داریم؛ از اجرای معروفش برای امام زمان (کی و کجا وعده دیدار ما؟) تا مثنوی معروف «شیعه‌نامه»‌اش که یکی از مهم‌ترین مثنوی‌های انتقادی و عرفانی تاریخ ادبیات انقلاب است. او به تعبیر علیرضا قزوه «آشتی‌دهنده مردم با شعر» بود یا به قول علی داوودی «توانست شعر خود را در کنار سی‌دی فیلم‌های هندی قرار دهد.» 🔹او یک شاعر آیینیِ‌ فضیلت‌گوی صِرف نبود، بلکه مدح و منقبت اهل بیت را به مسائل روز گره می‌زد. می‌توان شعر او را شعر یک شیعه معاصر دانست. او فریاد مردم بود همانجا که می‌گفت: «جان مولا حرف حق را گوش کن، شمع بیت‌المال را خاموش کن.» 🔹یوسفعلی میرشکّاک که به نوعی استاد آقاسی به حساب می‌‌آمد و بعدها رفیق صمیمی‌اش شد، درباره او می‌گوید: «تا دلي آتش نگيرد، حرف جانسوزی نگوید. در حس و حال اين بشر تصنعی نبود. تکلّف در آن نبود و در می‌گرفت در اين مردم.» 🔹این شاعر بزرگ مردمی را در سو م خرداد 1384 از دست دادیم. در کنار اقبال و لطف عموم مردم به او، غربتش نیز کم نبود و متحمّل کم‌لطفی و بی‌مهری‌های برخی مسئولین فرهنگی وقت، دوستانش و اهالی هنر بود. اگر از جزئیات داستان این بی‌مهری‌ها هم خبر نداشته باشیم، غزل علیرضا قزوه (با شیوه نوشتاری غیر‌معمولی برای غزل)، بخشی از حال و هوای آن روزها را برای ما تداعی می‌کند. 🔹محمدرضا آقاسی ۲۴ فروردین ۱۳۳۸ در تهران چشم به جهان گشود. پدر او معلم قرآن بود و خانواده‌اش از علاقه‌مندان به اشعار مذهبی بودند. آقاسی سرودن را از سال ۱۳۵۱ آغاز کرد و در مسیر شاعری از تجربیات اساتیدی مانند مهرداد اوستا بهره برد. وی در مناطق جنگی حضور پیدا کرد و با اشعارش باعث تهییج رزمندگان می‌شد.«شیعه‌نامه»، «بر مدار عشق» و «حق نمک» دربردارنده اشعار اوست. او در سن ۴۶ سالگی، به علت بیماری قلبی در بیمارستان مرکز قلب تهران درگذشت.

‌ 🔹آقاسی؛ شاعر مردم ۹ نقل‌قول درباره دلایل اقبال مردم به آقاسی #شعر 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35