« بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ »
اللّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّد وآلِ مُحَمَّد وَ عَجّل فَرَجَهُم
«إِبْتَسِمْ وَ لا تَهْتَمَّ بِالمصاعِبِ إنَّ اللهَ يُحِبُّ الأقوياءَ»
لبخند بزن و به سختی ها اهمیت نده خداوند انسان های قوی رو دوست داره
اگر روزی ازم بپرسن چه آدمایی رو بیشتر دوس داری، میگم اونهایی که توی زندگی بیشتر از همه رنج کشیدن.
رنج نه به منزله ی غم،
که غم هم میتونه شکلی از رنج باشه؛
رنجی که به معنی رشد و رسیدن به نورِ امید وسط تاریک ترین روزهای زندگیشون باشه.
اون آدمها شاید زیاد کتاب نخونده باشن. شاید سواد زیادی نداشته باشن. شاید پولدار نباشن. ولی عمیقن.
انسان های عمیق رو دوس دارم؛
اینکه حتی با سکوتشون هم حرف های زیادی دارن. اگه یه روزی ازم بپرسن چه آدمایی رو بیشتر دوس داری، میگم اون آدمایی که با رنج قد کشیدن...
یه چیزی خوندم که خیلی حقه، نوشته بود:
«وقتی تن کسی روزخمی کنی،
دیگه بعدش نوازش کردنش فقط دردشوبیشترمی کنه..»
چقدر تو این یه جمله حرفه...
«هر چیزی که قبل از زمانش نرسد اهمیتی ندارد. گُلی را که بعد از مرگ من میآورید دور بیندازید. سنگ قبرها گل را نمیفهمند...»
من هر تصمیم مهمی تو زندگی گرفتم موقع سیگار کشیدن گرفتم
حتی همین الان که تصمیم گرفتم سیگارو ترک کنم هم دارم سیگار میکشم!
همه چیز در آخرین آدمی خلاصه میشود که در تنگای شب به یاد میآورید؛ قلب شما آنجاست.
.