مهمترین ابتکار امام عزیزمان: جمهوری اسلامی. مردم سالاری دینی بنده هیچ نظامی را سراغ ندارم که درباره او پیش بینی زوال رخ داده باشد.

بعد از رحلت امام مجددا بدخواهان جان پیدا کردند امید پیدا کردند و مجددا حرفهای خود را تکرار کردند. یک حزب فرسوده در سال 69 بیانیه ای داد و اعلام کرد که جمهوری اسلامی در لبه پرتگاه است.

چند سال بعد هم گروه و دسته ای که متاسفانه مسئول هم بودند (جزء نمایندگان یکی از مجلسها) نامه ای دادند که فرصتی اندک برای جمهوری اسلامی مانده . البته تمایلات این ها به همان حزب، گرایش داشت و شبیه بودند.

افراد زیادی از این حرفها قبل و بعد این وقایع، به هم این اتفاق را نوید میدادند.

آخرین بار هم یک مقام آمریکایی در همین دو سه سال اخیر گفته بود که : جمهوری اسلامی 40 سالگی خود را نخواهد دید.

بنده هیچ نظامی را سراغ ندارم که درباره او پیش بینی زوال رخ داده باشد.

امروز به فضل الهی از همیشه پیشرفته تر و قوتر است راز پر شکوه و افتخار بخش ماندگاری این نظام همین دو کلمه است. «جمهوری» و «اسلامی»

کار بزرگ امام : خلق نظریه جمهوری اسلامی و ورود این نظریه به میدان نظریه های مختلف شرقی و غربی بعد به آن تحقق و عینیت بخشید. صرف ایجاد نظریه نبود و بلکه آن را به وجود آورد. این خیلی مهم است.

امام انسان بزرگی بود از جهات مختلف: از جمله دانش و معرفت دینی. پشتوانه تحقق این نظریه معرفت عمیق اسلام بود. میدانست که این پیام اصلی اسلام بود. و اعتقاد عمیق به مردم . خاطره ها داریم ... در سال 41 امام بحث را در مباحث جاری مملکت، به بیایان قم اشاره کردند که اگر بخواهیم مردم این بیابان را پرخواهند کرد.

امام در این نظریه مخالفانی داشت: هم اسلامی بودن هم مردمی بودن

درباره حاکمیت اسلام، مخالفین سرسختی وجود داشت : برخی میگفتند اصلا دین چنین شانی ندارد. یک دسته معتقدین به دین بودند و از موضع دفاع از دین میگفتند: دین نباید به سیاست وارد بشود و آلوده به آن بشود. که این ها #سکولارهای_مذهبی هستند.