🔰یقین، لازم نیست... 🔹يكى از دوستان مى‌ گفت چه كنيم تا به يقين برسيم‌؟ به او گفتم: «يقين لازم نيست، كه انسان با احتمال هم كار و حركت مى‌ كند.» 🔹در تجارت، با احتمال حركت مى‌ كنند. در كشاورزى با احتمال آغاز مى‌ كنند. دانه‌هايى كه يك كشاورز در زمين مى‌پاشد، يقين ندارد كه رشد كند و ممكن است هزار آفت سر راهش باشد، اما با همين توجه اقدام مى‌ كند. 🔹حال چه شده وقتى انسان مى‌ خواهد در راه خدا حركت كند، مى‌ گويد بايد يقين داشته باشم!؟ 🔹 در اينجا يقين را اول مى‌ خواهيم، ولى در تجارت با يك احتمال هم حركت مى‌ كنيم تا جايى كه بيست بار ضرر مى‌ دهيم، ولى باز هم ادامه مى‌ دهيم و تازه اين ادامه را جزء پشتكار خود تلقى مى‌ كنيم و به حساب حماقت‌ ها و سفاهت‌ ها نمى‌ آوريم. 🔹وقتى مى‌ خواهيم با خدا معامله كنيم، مى‌ گوييم: يقين نداريم! ما كجا و كى يقين داشته‌ايم‌؟! 🔹در حركت‌هاى خود و در اين دنياى احتمالات، با چه يقينى اقدام كرده‌ ايم‌؟ اينجاست كه كم مى‌ آوريم! 🔹وقتى مى‌ خواهيم در راه خدا حركت كنيم، يك جور معامله مى‌ كنيم و وقتى مى‌ خواهيم در راه خود و براى خود حركت كنيم، طور ديگرى عمل مى‌ كنيم. 🔹همين چيزهاست كه براى انسان مشكل ايجاد مى‌ كند! ❛❛ عین‌صاد 📚 #اخبات | ص ۸۶ #⃣ #بریده_کتاب #سیر_و_سلوک ✳️ @bahjat_alabd

|🔰تمام توان 🔸تمام توان و سعى من به اندازه خود من است، نه به اندازه راه و مقصد من. به خاطر همين، وقتى با تمام سعىِ خود و با همه ظرفيت خود حركت مى ‏كنم، بايد دو خوف داشته باشم: «يَخافُونَ يَوْماً كانَ شَرُّهُ‏ مُسْتَطيراً» و «انّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَريراً». 🔸كسانى كه در حد ايثار كار كردند: «يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى‏ حُبِّهِ مِسْكِيناً وَ يَتِيماً وَ أَسيراً» و هستى ‏شان را دادند و مزد و سپاس و تشكّر هم نخواستند و به هيچ كدام وابسته نبودند، اينها تازه دو خوف برايشان مطرح است؛ - خوف از رب: «انّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَريراً»، - خوف از روز جزاء: «يَخافُونَ يَوْماً كانَ شَرُّهُ مُسْتَطيراً».هم خوف از ربّ در چنين روزى و هم خوف از همان روز. 🔸خوف و وحشت از روزى است كه گرفتارى و شرورش پرواز كرده و بال گسترده است. ❛❛ عین‌صاد 📚 #اخبات | ص ۸۰ #بریده_کتاب #سیر_و_سلوک ✳️ @bahjat_alabd

🏞 به بهشت قانع نباش ❛❛ عین‌صاد 📚 #اخبات | ص ۹۲ ✳️ @bahjat_alabd

🏞 کجاست حرکت ما ❛❛ عین‌صاد 📚 #اخبات | ص ۹۹ ✳️ @bahjat_alabd

🎞 این دنیا کم است! ✍🏻 عین‌صاد ❞ تمام دعوت انبياء اين است كه: «أَرَضِيتُمْ بِالْحَيوةِ الدُّنيا مِنَ الْآخِرَةِ فَما مَتاعُ الْحَيوةِ الدُّنْيا فِى الْآخِرَةِ الّا قَلِيلٌ». به خدا قسم بهره ‏هاى زندگى دنيا خيلى كم است! همه انبياء الهى آمدند و ما را صدا زدند، فرياد زدند، شمشير زدند، زمين‏ گير و زندانى شدند و فرقشان شكافته شد كه به كم ‏ها قانع نشويد! اين دنيا كم است، آدمى براى زندگى هفتاد سال نيست! 📚 #اخبات | ص ۹۳ ✳️ @bahjat_alabd

🌄 همه فرعونیم... ✍🏻 عین‌صاد ❞ همه فرعونیم فقط مصرهای ما کوچک و بزرگ می‌شود. 📚 #اخبات | ص ۸ ✳️ @bahjat_alabd

🎞 تو و شیطان... ✍🏻 عین‌صاد ❞ اگر بخواهند به كسى چيزى بدهند و عنايتى كنند، او را بين خوف و رجاء قرار مى‌دهند. در حالى كه شيطان بدترين شرايط را براى تو فراهم مى‌آورد، امّا تو نااميد نباش؛ چون تا ارزشى در تو نباشد، شياطين به تو هجوم نخواهند آورد. و وقتى هم كه در بهترين حالات هستى، مغرور نباش! همين كه اين بسط را در خود ديدى، غرور طاعت، حتى اگر محسن هم باشى، تو را ذليل مى‌كند، كه وصال رحمت مرحلۀ ديگر و شرط ديگرى را مى‌طلبد كه آن، اخبات و انكسار است. 📚 #اخبات | ص ۵۳ ✳️ @bahjat_alabd

🌄 خودمان گمشده‌ايم ✍🏻 عین‌صاد ❞ اگر كفشى از ما گم مى‌شود، مدام دنبالش مى‌گرديم، ولى خودمان گمشده‌ايم، هستى ما گم شده است، نعمت‌هاى حق را گم كرده‌ايم و هيچ باكى نداريم و اين گم كردن‌ها را جزء بدهكارى‌ها و باخت‌هاى خود به حساب نمى‌آوريم. 📚 #اخبات | ص ۱۱۷ ✳️ @bahjat_alabd

🏞 او رها نمی‌کند! ✍🏻 عین‌صاد ❞ اين خيلى سادگى است كه آدمى خيال كند ربّى كه او را از خاك بلند كرده و پرورانده است، رهايش مى‌كند تا خوراك شيطان شود؛ مگر او مى‌گذارد كه مؤمنين ضايع شوند؟! 📚 #اخبات | ص ۳۶ ✳️ @bahjat_alabd

🎞 توانی به اندازۀ من ✍🏻 عین‌صاد ❞ تمام توان و سعى من به اندازۀ خود من است، نه به اندازۀ راه و مقصد من. و به خاطر همين، وقتى با تمام سعىِ خود و با همۀ ظرفيت خود حركت مى‌كنم، بايد دو خوف داشته باشم: «يَخافُونَ يَوْماً كانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيراً» و «إِنّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِيراً». كسانى كه در حد ايثار كار كردند: «يُطْعِمُونَ اَلطَّعامَ عَلى حُبِّهِ مِسْكِيناً وَ يَتِيماً وَ أَسِيراً» و هستى‌شان را دادند و مزد و سپاس و تشكّر هم نخواستند و به هيچ كدام وابسته نبودند، اينها تازه دو خوف برايشان مطرح است: - خوف از رب: «إِنّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِيراً»، - خوف از روز جزاء: «يَخافُونَ يَوْماً كانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيراً»، هم خوف از ربّ در چنين روزى و هم خوف از همان روز. خوف و وحشت از روزى است كه گرفتارى و شرورش پرواز كرده و بال گسترده است. 📚 #اخبات | ص ۸۰ ✳️ @bahjat_alabd

🎞 خدای دل‌شکسته‌ها ✍🏻 عین‌صاد ❞ اگر بچۀ شما هنگام شستن قورى، آن را بشكند و در جواب شما كه مى‌پرسى: قورى كو؟ با قدرت جواب دهد كه شكستم! و هنگامى كه مى‌گويى چرا شكستى‌؟ مى‌گويد: خب، ديگر شكست! در اين صورت او را رها نمى‌كنى و بر او سخت مى‌گيرى. ولى اگر ببينى كه با شكستن قورى، همۀ وجود او شكسته است و نمى‌تواند سرش را بلند كند؛ يعنى تفريط كرده، ولى احساس شكستگى و شرمندگى مى‌كند، تو با او چه مى‌كنى‌؟ تنبيه براى اين است كه او بشكند. تندى براى اين است كه بفهمد بدى كرده است، ولى وقتى كه او خود شكسته است، حتى به او پاداش هم مى‌دهى و از او دلجويى هم مى‌كنى و به او مى‌گويى عيبى ندارد. ما با مكتبى روبرو هستيم كه از تفريط، اميد مزد و پاداش دارد و از طاعت‌هاى چند هزار ساله، انتظار هبوط و رجم. با اين تحليل، خيلى از چيزها به هم مى‌خورد. خيلى از چيزهايى كه بزرگان اخلاق در مسائل سلوك فرموده‌اند، به آن سفتى و زُمختى نيست. مسائل شكل جديدى مى‌گيرد و وضعيت ديگرى مى‌طلبد؛ كه از تو، نه طاعت و نه عصيان، كه انكسار و شكستگى مى‌خرند. و خدا در دل‌هاى شكسته جاى دارد! 📚 #اخبات | ص ۴۷ ✳️ @bahjat_alabd