بسم الله الرحمن الرحیم موضوع: تأثیر اخلاص در مشغولیت قلب «عدة من أصحابنا، عن سهل بن زياد، عن علي بن أسباط، عن أبي الحسن الرضا (عليه السلام) أن أمير المؤمنين (صلوات الله عليه) كان يقول: طوبى لمن أخلص لله العبادة والدعاء ولم يشغل قلبه بما ترى عيناه ولم ينس ذكر الله بما تسمع أذناه ولم يحزن صدره بما أعطي غيره».[1] «كان يقول»: یعنی حضرت امیرالمؤمنین (ع) مکرر این جمله را تکرار می‌کرد. «طوبى لمن أخلص لله العبادة والدعاء»: خوشا به حال کسانی که اخلاص دارند و با اخلاص عبادت کرده و دعا می‌کنند. 🧡تأثیر چشم در مشغولیت قلب «ولم يشغل قلبه بما ترى عيناه»: چشم انسان در طول روز چیزهای بسیاری مانند ماشین خوب، مال زیاد، شهوات و ... می‌بیند،‌ این‌ها در قلب انسان اثر می‌گذارد؛ چرا من این ماشین را نداشته باشم؟ چرا این زن را نداشته باشم؟ چرا این شهوت‌رانی را من نداشته باشم؟ انسان هوس می‌کند که آن‌ها را داشته باشد و انسان را به خود مشغول می‌کنند تا جایی که این افکار در برخی موارد باعث می‌شوند که انسان به خواب نرود. 💚انسان‌های بااخلاص قلبشان به چنین چیزهایی مشغول نمی‌شود؛ قلبشان همیشه متوجه خدا است و اگر مظاهر دنیوی را هم می‌بینند توجه جدی نمی‌کنند و رد می‌شوند؛ مثلاً شما اگر زن زیبایی را می‌بینید نگاه و دقت نمی‌کنید و فوراً سرتان را برمی‌گردانید تا مبادا در ذهنتان بماند اما کس دیگری نگاه و دقت می‌کند سپس در ذهنش می‌ماند و همیشه به یادش می‌افتد؛ بنابراین قلبش اشغال می‌شود (یشغل قلبه). اشغال قلب برای کسانی است که اخلاص ندارند اما کسانی که اخلاص دارند، خداوند قلب آنان را اشغال می‌کند و همیشه در فکر خداوند هستند.ببینید چه فکرهایی در ذهنتان می‌آید،‌ فکرهای مادی یا معنوی؟ آیا فکر خدا، عبادت و دستورات خدا در ذهن می‌آید؟ واجبات و مستحبات را مرتکب شده و محرمات را ترک کنم؛ گاهی همیشه در فکر چیزهای دیگری مثل افسوس مادیات، مقام، هواهای نفسانی و شهوات هستم؛ ذهنم مشغول چنین چیزهایی است. خیلی مهم است که انسان توجه کند که ذهنش مشغول به چه چیزهایی است.معنای عبادت و دعامعنای عبادت و دعا در کلام امیرالمؤمنین (ع) چیست؟ آیا به معنای آن است که انسان مرتب ذکر بگوید؟ 100 بار 200 بار و ...؟ خیر، اشتباه نکنید؛ انسان باید سعی کند اشتغال قلبی را به مادیات ندهد بلکه به معنویات باشد؛ این عمل، ذکر خدا می‌شود. من به زبان، ذکر خدا را بگویم اما ذهنم مشغول به مادیات و شهوات باشد؛ این ذکر خداوند نیست.توجه به باطن قلب باید مشغول به خدا باشد؛ باید بر این نکته توجه زیادی کرد. گاهی ما ظواهر را چسبیده و بواطن امر را فراموش می‌کنیم؛ اگر می‌خواهیم بدانیم که ذکر خداوند را داریم باید به قلب نگاه کنیم نه به زبانمان. اگر قلب، گرفتار مال‌هاومنال‌ها، مادیات، هواهای نفسانی و شهوت‌ها است بدانید یاد خدا نیست؛ در این صورت انسان می‌خواهد خود را مشغول به یاد خدا کند اما نمی‌شود؛ نماز می‌خواند اما به فکر گناه است وقتی عبادت هم می‌کند ذهنش مشغول به غیر خدا است، ذهن را اشغال کرده و همین مشکل اصلی ما است. «ولم يشغل قلبه بما ترى عيناه»: قلب انسان به چیزهایی که روزانه دیده مشغول می‌شود. تأثیر گوش در مشغولیت قلب «ولم ينس ذكر الله بما تسمع أذناه»: صداهایی که انسان از اهل شهوت‌ها، اهل مال‌هاومنال‌ها، اهل مقام‌ها و ... می‌شنود در گوش باقی می‌ماند. انسان می‌خواهد ذکر خدا را بگوید اما در گوشش صدای موسیقی، غنا، زن، فلان مقام و ... است. صدایی را که انسان شنیده است نمی‌گذارد دعا به قلب انسان برسد؛ زبان، دعا می‌خواند اما قلب، مشغول به مادیات است. 💚امیرالمؤمنین (ع) به انسان‌ها هشدار می‌دهد: مظاهر مادی، دنیایی و شهوانی که می‌بینید یا می‌شنوید اگر در قلبتان رسوخ کند، نمی‌گذارد به یاد خدا باشید، ذکر خدا فایده‌ای ندارد.راز آرامش «ولم يحزن صدره بما أعطي غيره»: وقتی توجه انسان به خدا باشد دیگر محزون و غمناک نیست؛ زیرا می‌داند که خدا را دارد و توکلش بر او است. توکل بر خدا باعث می‌شود که انسان همیشه خوشحال، راحت، آرام و با قلبی مطمئن زندگی کند اما اگر قلب انسان از خدا خالی شود، همیشه به دنبال این‌و‌آن است؛ فلانی کمک کند، فلانی به دادم برسد؛ همیشه محزون است. آیا جواب سلامم را داد؟ آیا جواب تلفنم را داد؟ آیا کارم را انجام می‌دهد؟ این‌گونه می‌شود که غصه وجود انسان فرامی‌گیرد؛ اما توکل بر خداوند این حرف‌ها را ندارد، انسان غصه نمی‌خورد و می‌گوید: من با خدا هستم، خداوند هرچه صلاح بداند برایم فراهم می‌کند. 🧡بقای اسلام علمای با اخلاص برای اسلام خیلی مهم است؛ شیعه و اسلام را علمای با اخلاص حفظ کرده‌اند نه کسانی که تظاهر داشته و به دنبال دنیا بودند.

♥️حاج میرزا‌علی شیرازی (استاد آیت‌الله شهید مطهری) نقل می‌کند: کربلا که بودم؛ روزی رفتم که پشت سر مرحوم فاضل اردکانی،[2] نماز بخوانم، ایشان برای نماز آمد، به جمعیت نگاهی کرد اما برگشت و برای نماز نیامد. هنگام نماز شد و اذان گفتند اما ایشان نیامدند. سراغ ایشان رفتند و گفتند: آقا نماز دیر شده و مردم منتظر هستند، تشریف بیاورید. مرحوم فاضل اردکانی فرمودند: جمعیت را که دیدم شبهه به ذهنم آمد که من چه شخصیت والایی هستم! این‌همه جمعیت پشت سر من نماز می‌خواند؛ به همین دلیل برگشتم. من چنین نمازی نمی‌خواهم. 💜چنین اخلاص‌هایی بوده که دین ما را حفظ کرده است نه کسانی که به دنبال دنیا و مقامات ظاهری بودند. بزرگان ما که برای نماز جماعت می‌آیند سرشان را زیر می‌اندازند؛ وقتی‌که به محراب می‌روند سعی می‌کنند که به مردم نگاه نکند. شما نیز که امام جماعت می‌شوید، چنین کنید؛ سرتان را زیر بیندازید، کاری نداشته باشید یک نفر پشت سر شما است یا عده زیادی؛ زیرا این نگاه کردن اثراتی بر قلب انسان می‌گذارد و ممکن است اخلاص شما را از بین ببرد. بعد از نماز اگر خواستید نگاه کنید اشکالی ندارد هرچند که بهتر است بازهم نگاه نکنید.بنده توجه داشتم به برخی از بزرگان که خدا ایشان را رحمت کند، نقل‌قول هم نیست، وقتی وارد می‌شدند چشمشان پایین بود یا به‌قدری بسته بود که جمعیت را نگاه نکند؛ ازجمله این بزرگان، آیت‌الله اراکی بود، ایشان وقتی برای نماز می‌آمد به‌هیچ‌عنوان به مأمومین نگاه نمی‌کرد؛ وقتی نماز هم تمام می‌شود برای رفتن سعی داشت به کسی نگاه نکند.اخلاص عالمان و مقام مرجعیت مرحوم میرزای شیرازی به حاج محمدجعفر، نامه می‌نویسد و می‌گوید: برو به فاضل اردکانی بگو: از امروز امور کربلا و آن مناطق در اختیار شما، وجوهات را خودت بگیر، رساله هم بنویس و جواب استفتائات را بده (به‌عبارت‌دیگر مرجع باش).[3] 🤎فاضل اردکانی در جواب می‌گوید: من دست به وجوهات نمی‌زنم، رساله هم نمی‌دهم و جواب استفتاء نمی‌دهم؛ همین‌که شما این زحمات را از دوش ما برداشتید از شما کمال تشکر را داریم.تأثیر اخلاص استاد در شاگردفاضل اردکانی، استاد مرحوم شیخ عبدالکریم حائری است؛ مرحوم امام نیز شاگرد مرحوم شیخ عبدالکریم حائری است. چنین استادانی بودند که چنین شاگردانی را تربیت کردند. به مرحوم امام می‌گفتند: رساله بدهید. ایشان می‌فرمود: رساله نمی‌دهم. علمایی بودند که شاید شأنشان از امام هم پایین‌تر بود و رساله داشتند اما مرحوم امام، رساله نمی‌نوشتند. روحیه استاد در شاگرد نیز تأثیر می‌گذارد؛ مرحوم شیخ عبدالکریم هم که آمدند، مرجعیت را قبول نمی‌کردند؛ همه علما می‌گفتند شما باید رئیس شوید اما قبول نمی‌کردند ولی درنهایت مقام مرجعیت کل به ایشان رسید.این روحیه اخلاص بوده که اسلام را حفظ کرده و ان‌شاءالله ما هم سرباز واقعی امام زمان (عج) باشیم. [1] الكافي- ط الاسلامية، الشيخ الكليني، ج2، ص16. [2] ایشان شخصیت والایی و از شاگردان مرحوم شیخ انصاری است که حاشیه بر مکاسب نیز دارد؛ ایشان از کسانی است که پیشنهاد مرجعیت را از سوی میرزای شیرازی نپذیرفت. [3] در آن زمان، چون امکانات نبوده پیغام می‌فرستاده‌اند؛ میرزای شیرازی در سامرا و فاضل اردکانی در کربلا بوده‌اند. #حدیث #شرح #اخلاص https://eitaa.com/bahreynii1397

☘دقایقی با قرآن☘ 💌 تفسیر آیات ۳۱ الی ۴۱ سوره مبارکه مومنون 💥 موضوع: خصوصیات کافران و سرانجام آنها در نگاه قرآن کریم 🌹 سخنران: حضرت آیت‌الله علی بحرینی یزدی (رحمه الله علیه) ⏰ زمان: ۱۵ دقیقه #سخنرانی #تفسیر #سوره_مومنون #آیت_الله_علی_بحرینی_یزدی https://eitaa.com/bahreynii1397

سلام علیکم شهادت کاتب صحیفه سجادیه تسلیت https://eitaa.com/bahreynii1397

⚫دانشگاه امام باقر علیه‌السلام ☀️امام باقر علیه‌السلام در یک دوره‌ی بسیار حساس از دوران تاریخی به سر می بردند. آن حضرت هسته‌ی کوچکی را که امام سجاد علیه‌السلام بنیاد نهاده بود، تحت رهبری خود قرار داد و به گسترش و توسعه‌ی آن پرداخت به صورتی که یکی از بزرگ.ترین دانشگاهها را تأسیس نمودند. 🔸گر چه از لحاظ عددی، شاگردان امام باقر علیه‌السلام مانند زمان امام صادق علیه‌السلام زیاد نبودند، اما در همان زمان در تمام مراکز حجاز و عراق شاگردان برجسته‌ی آن حضرت پراکنده بودند. شاگردان برجسته‌ی امام باقر علیه‌السلام عناصر را برای رشد آینده‌ی مکتب تشیع، به صورت نظامی نیرومند و مستحکم به پیش می بردند، لذا دوره‌ی امام باقر علیه‌السلام از حساس ترین دوره‌های امامت امامان شیعه است وقتی وضعیت آن دوره را بررسی می کنیم می بینیم واقعا مردم جستجوگر حقیقتجو متحیر، و مضطرب بودند و نمی‌دانستند در مسایل دینی و قرآنی به چه کسانی مراجعه کنند. 🔸 به طوری که «کشی» حدیث خیلی مهمی را در این مورد روایت می کند و می گوید: قبل از امامت امام محمد باقر علیه‌السلام شیعیان علم حلال و حرام را، بجز آنچه واز دیگر مردم آموخته بودند، چیز دیگری نمی‌دانستند تا اینکه زمان امام باقر علیه‌السلام فرا رسید و وی امام شد. او دانش را به آنها آموخته و علم را شکافت و شیعیان شروع به تعلیم کسانی کردند که قبلا از آنها یاد می گرفتند. [3]. 🔸امام باقر علیه‌السلام احیاگر اسلام بود. از آنجایی که بعد از رحلت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم و به حکومت رسیدن ابوبکر و عمر و عثمان و کارهایی که کردند، احادیث نبوی را آتش زدند و مردم از اهل بیت و قرآن دور ساختند و سپس مشکلاتی را که برای مولا امیر مؤمنان علی علیه‌السلام و سپس اما حسن علیه‌السلام و به شهادت رساندن امام حسین علیه‌السلام و امامت امام زین العابدین علیه‌السلام در همه‌ی این دوره‌ها که اکثر ظالمان و ستمگران حکومت‌ها را در دست داشتند و اهل بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام که منبع و سر چشمه‌ی علم الهی بودند عملا از صحنه‌ی سیاست و مرکزیت علمی و دینی مردم به دور بودند. کم کم داشت این مسئله به یک فاجعه‌ی بزرگ تبدیل می شد. مردم مسلمان و شیعه فراوان بودند اما از احکام اسلام و قرآن خبری نداشتند و فقهاء و علماء رسمی خلافت بدون اطلاع از دین و قرآن فتوا می دادند و مردم را به گمراهی و هلاکت می انداختند. امام باقر علیه‌السلام خود را وقف مکتب و رونق بخشیدن به حرکت علمی در جهت رشد و تعالی مکتب تشیع نمود به طوری که در میان تمام افراد جهان به عنوان عالم ترین، متبحر ترین و فاضل ترین مردم زمان خود شناخته شد. به طور که بسیاری از دانش دوستان و علما، آوازه‌ی فضل و دانش او را شنیده و به سوی آن حضرت جذب شدند. امام باقر علیه‌السلام در عصر خود، در مورد همه‌ی علوم، مرجع یگانه جهان اسلام بود و علمای عصر او در برابر وجود مقدسش فروتنی می نمودند. حوزه‌ی درس او برای صدها دانشمند و محدث که تربیت کرده بود پایگاهی بود. جابر جعفی می گوید: «ابو جعفر هفتاد هزار حدیث برای من روایت کرد» . محمد بن مسلم می گوید: «هر مسئله که در نظر دشوار می نمود از ابوجعفر علیه‌السلام می پرسیدم تا جایی که سی هزار حدیث از او سؤال کردم.» در روایت حبابة الوالبیه آمده است که در مکه مردی را دیدم که بین «باب» و «حجر» بر بلندی ایستاده بود … مردم پیرامون وی جمع شده بودند و در مشکلات خود از نظر می خواستند و جواب سؤالهای مشکل خود را از او می خواستند و او را رها نکردند تا در هزار مسأله جواب همه را داد … جمعی گفتند این کیست؟ جواب شنیدند که او، امام محمد باقر بن علی بن حسین بن علی بن ابیطالب علیهم‌السلام است. در موسم حج، از عراق و ایران و دیگر شهرها هزاران مسلمان از او جواب سؤالهای خود را می خواستند و از هر باب از معارف اسلام از آن حضرت می پرسیدند و این امر دلیل آن بود که او در دل توده‌های مردم جای داشت.‍‍ #شهادت #امام_محمد_باقر #دانشگاه https://eitaa.com/bahreynii1397

🔸خلفای همزمان با امام باقر علیه‌السلام خلفای جور بنی امیه که مصادف با امامت امام باقر علیه‌السلام بودند عبارتند از: 1 - ولید بن عبدالملک 2 - سلیمان بن عبدالملک 3 - عمر بن عبدالعزیز 4 - یزید بن عبدالملک 5 - هشام بن عبدالملک‍‍ #امام_محمد_باقر #خلفا https://eitaa.com/bahreynii1397

🖤شهادت امام باقر علیه‌السلام ☀️امام باقر علیه‌السلام بوسیله‌ی هشام بن عبدالملک به سال 114 به شهادت رسیدند، آن حضرت در شامگاه وفات خود به امام صادق علیه‌السلام فرمود: من امشب جهان را وداع خواهم گفت. هم اکنون پدرم را دیدم که شربتی گوارا نزد من آودر و نوشیدم و مرا به سرای جاوید و دیدار حق بشارت داد. پس از شهادت آن حضرت بدن مطهر آن حضرت را در قبرستان بقیع کنار آرامگاه امام حسن علیه‌السلام و امام سجاد علیه‌السلام به خاک سپردند. ++++++++++ #امام_محمد_باقر #شهادت https://eitaa.com/bahreynii1397

🔶حدیث روز 3️⃣ 📚الکافي ج ۲، ص ۵۰ عنوان باب: الجزء الثاني > كتاب الإيمان و الكفر > بَابُ صِفَةِ اَلْإِيمَانِ ☀️قائل: امیرالمؤمنین (علیه السلام) > امام باقر (علیه السلام) 🔸بِالْإِسْنَادِ اَلْأَوَّلِ عَنِ اِبْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ يَعْقُوبَ اَلسَّرَّاجِ عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: سُئِلَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ عَنِ اَلْإِيمَانِ فَقَالَ إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ جَعَلَ اَلْإِيمَانَ عَلَى أَرْبَعِ دَعَائِمَ عَلَى اَلصَّبْرِ وَ اَلْيَقِينِ وَ اَلْعَدْلِ وَ اَلْجِهَادِ فَالصَّبْرُ مِنْ ذَلِكَ عَلَى أَرْبَعِ شُعَبٍ عَلَى اَلشَّوْقِ وَ اَلْإِشْفَاقِ وَ اَلزُّهْدِ وَ اَلتَّرَقُّبِ فَمَنِ اِشْتَاقَ إِلَى اَلْجَنَّةِ سَلاَ عَنِ اَلشَّهَوَاتِ وَ مَنْ أَشْفَقَ مِنَ اَلنَّارِ رَجَعَ عَنِ اَلْمُحَرَّمَاتِ وَ مَنْ زَهِدَ فِي اَلدُّنْيَا هَانَتْ عَلَيْهِ اَلْمُصِيبَاتُ وَ مَنْ رَاقَبَ اَلْمَوْتَ سَارَعَ إِلَى اَلْخَيْرَاتِ وَ اَلْيَقِينُ عَلَى أَرْبَعِ شُعَبٍ تَبْصِرَةِ اَلْفِطْنَةِ وَ تَأَوُّلِ اَلْحِكْمَةِ وَ مَعْرِفَةِ اَلْعِبْرَةِ وَ سُنَّةِ اَلْأَوَّلِينَ فَمَنْ أَبْصَرَ اَلْفِطْنَةَ عَرَفَ اَلْحِكْمَةَ وَ مَنْ تَأَوَّلَ اَلْحِكْمَةَ عَرَفَ اَلْعِبْرَةَ وَ مَنْ عَرَفَ اَلْعِبْرَةَ عَرَفَ اَلسُّنَّةَ وَ مَنْ عَرَفَ اَلسُّنَّةَ فَكَأَنَّمَا كَانَ مَعَ اَلْأَوَّلِينَ وَ اِهْتَدَى إِلَى اَلَّتِي «هِيَ أَقْوَمُ» وَ نَظَرَ إِلَى مَنْ نَجَا بِمَا نَجَا وَ مَنْ هَلَكَ بِمَا هَلَكَ وَ إِنَّمَا أَهْلَكَ اَللَّهُ مَنْ أَهْلَكَ بِمَعْصِيَتِهِ وَ أَنْجَى مَنْ أَنْجَى بِطَاعَتِهِ وَ اَلْعَدْلُ عَلَى أَرْبَعِ شُعَبٍ غَامِضِ اَلْفَهْمِ وَ غَمْرِ اَلْعِلْمِ وَ زَهْرَةِ اَلْحُكْمِ وَ رَوْضَةِ اَلْحِلْمِ فَمَنْ فَهِمَ فَسَّرَ جَمِيعَ اَلْعِلْمِ وَ مَنْ عَلِمَ عَرَفَ شَرَائِعَ اَلْحُكْمِ وَ مَنْ حَلُمَ لَمْ يُفَرِّطْ فِي أَمْرِهِ وَ عَاشَ فِي اَلنَّاسِ حَمِيداً وَ اَلْجِهَادُ عَلَى أَرْبَعِ شُعَبٍ عَلَى اَلْأَمْرِ بِالْمَعْرُوفِ وَ اَلنَّهْيِ عَنِ اَلْمُنْكَرِ وَ اَلصِّدْقِ فِي اَلْمَوَاطِنِ وَ شَنَآنِ اَلْفَاسِقِينَ فَمَنْ أَمَرَ بِالْمَعْرُوفِ شَدَّ ظَهْرَ اَلْمُؤْمِنِ وَ مَنْ نَهَى عَنِ اَلْمُنْكَرِ أَرْغَمَ أَنْفَ اَلْمُنَافِقِ وَ أَمِنَ كَيْدَهُ وَ مَنْ صَدَقَ فِي اَلْمَوَاطِنِ قَضَى اَلَّذِي عَلَيْهِ وَ مَنْ شَنِئَ اَلْفَاسِقِينَ غَضِبَ لِلَّهِ وَ مَنْ غَضِبَ لِلَّهِ غَضِبَ اَللَّهُ لَهُ فَذَلِكَ اَلْإِيمَانُ وَ دَعَائِمُهُ وَ شُعَبُهُ . 🖤 ترجمه: ☀️امام باقر عليه السّلام فرمود: امير المؤمنين عليه السّلام را از ايمان سؤال كردند، فرمود: خداى عز و جل ايمان را بر چهار پايه قرار داده است:۱ - صبر،۲ - يقين،۳ - عدالت،۴ - جهاد. و صبر چهار شعبه دارد: اشتياق و ترس و زهد و مراقبت (انتظار) پس هر كه اشتياق بهشت داشته باشد، هوس‌رانيها را كنار گذارد، و هر كه از دوزخ بيم دارد، از چيزهاى حرام رو گرداند، و هر كه در دنيا زهد ورزد (و بى‌رغبت شود)، مصيبتها بر او آسان شود، و هر كه منتظر مرگ باشد با انجام دادن نيكيها شتاب كند. و يقين چهار شعبه دارد:۱ - زيركى و روشى بينى،۲ - رسيدن بحقايق،۳ - عبرت‌شناسى ۴ - روش پيشينيان، پس هر كه روشن بين شود حقيقت‌شناس گردد و هر كه بحقايق رسد عبرت‌شناس شود و هر كه عبرت‌شناس باشد، سنت و روش را بفهمد و هر كه سنت را شناسد مثل اينست كه با پيشينيان بوده و بطريقه‌اى كه درست‌تر است هدايت شود و نگاه كند هر كه نجات يافته بچه وسيله نجات يافته و هر كه هلاك شده براى چه هلاك شده، و همانا خدا هر كه اهلاك نمود تنها بسبب نافرمانيش هلاك نموده و هر كه را نجات بخشيده بسبب اطاعتش بوده. و عدالت چهار شعبه دارد:۱ - فهميدن امر مشكل [دقت در فهميدن]۲ - رسيدن بحقيقت دانش ۳ - روشنى حكم (داورى)، ۴ - خرمى شكيبائى، پس هر كه بفهمد همه دانش را تفسير كند، و هر كه بداند آبگاههاى داورى را بشناسد و هر كه بردبارى ورزد، در كارش زياد روى نكند و ميان مردم ستوده زندگى نمايد و جهاد چهار شعبه دارد:۱ - امر بمعروف ۲ - نهى از منكر ۳ - راستگوئى در هر حال ۴ - دشمنى با بدكاران. پس هر كه امر بمعروف كند، مؤمن را يارى كرده و پشتش را محكم نموده، و هر كه نهى از منكر كند، بينى منافق را بخاك ماليده و از نيرنگش ايمن گشته و هر كه همه جا راستگويد، وظيفه‌اى كه بر او بوده انجام داده و هر كه با بدكاران دشمنى كند براى خدا خشم نموده و هر كه براى خدا خشم نمايد، خدا هم بخاطر او خشم نمايد، اينست ايمان و پايه‌ها و شعبه‌هايش. #حدیث #امام_علی #امام_محمد_باقر #ایمان https://eitaa.com/bahreynii1397

🏴 امام باقر (علیه السلام) می‌فرمایند: عالمی که مردم از علم او بهره بگیرند، از هفتاد هزار عابد بهتر است. بحارالأنوار، ج ۷۵، ص ۱۷۳ ☘ بیان مسئله ☘ 💥 موضوع: چند مسئله درباره خمس 🎤 سخنران: حضرت آیت‌الله علی بحرینی یزدی (رحمه الله علیه) 🌻 زمان: ۱۱ دقیقه #سخنرانی #امام_محمد_باقر #احکام #خمس #آیت_الله_علی_بحرینی_یزدی