به این عکس دقت بفرمایید : لحظه فراموش نشدنی بالا بردن جام قهرمانی توسط اسطوره فوتبال جهان، لیونل مسی. لحظه ای که خیلی از علاقه مندان فوتبال، سالها منتظرش بودند. اما این عکس، علاوه بر جنبه فوتبالی، جنبه دیگری هم دارد و آن هم فرصت شناسی قطری ها برای تبلیغ نشانه های فرهنگی خودشان است. آنها با هوشمندی، عبا (لباس بومی و سنتی خود) را بر تن اسطوره فوتیال جهان کردند تا این لحظه را که قاعدتا میلیاردها نفر در جهان نظاره گر بودند، در جلوی چشمان امانوئل مکرون (رئیس جمهور فرانسه) و بسیاری از سیاستمداران دیگر حاضر در ورزشگاه و همچنین میلیاردها بیننده تلویزیونی، به میدانی برای تبلیغ فرهنگ خود تبدیل کنند. شخصا حدس میزدم که این جام را نهایتا مسی بالا خواهد برد ولی حتی یک درصد هم احتمال نمی دادم که با هوشمندی قطری ها، جام را با لباس عربی بالا ببرد تا به ابزاری برای تبلیغ فرهنگ آنها تبدیل شود. این لحظه، در قاب تاریخ ثبت شد تا درسی باشد برای همه ما که از لحظه لحظه ها برای ترویج و معرفی فرهنگ بومی خود به دیگران حسن استفاده را ببریم. پی نوشت تخصصی متناسب با موضوع این کانال : قابل توجه مدیرانی که آتش بر خرمن میراث بومی این مرز و بوم می زنند و بدون توجه به اهمیت پاسداشت داشته های بومی، به تخریب بافتهای تاریخی و میراث غنی فرهنگی ما با انواع توجیهات مختلف مشغول هستند.‌ در کمتر کشور دیگری در جهان، این نوع مواجهه با ریشه های هویتی و میراث بومی را شاهد هستیم. @baladetayyeb

این ویدئوی کوتاه را ببینیم و از خود بپرسیم که جایگاه فرهنگ بومی در متن زندگی ما چیست؟ تزیینی و حاشیه‌ای یا جدی و در متن زندگی واقعی؟ چرا برخی از ما دیوان حافظ را فقط برای شب یلدا و قرآن را فقط برای شبهای قدر می‌خواهیم؟! عزیزی (از فلاسفه و شاگردان مشهور مکتب هایدگر) چند وقت قبل سفری به قم داشت و بعد از مشاهده حجم انبوه فست فود و پیتزا فروشی‌های این شهر گفته بود که باورش برایم سخت است که در شهری که مهد فلسفه صدرایی است این حجم از پیتزافروشی وجود داشته باشد. غرب اگر در تمدن سازی موفق شد، به دلیل امتداد فلسفه‌اش در اجزای مختلف سبک زندگی بود. امتداد فلسفه در کنش‌های عملی است که تمدن‌ساز است وگرنه آن تمدن، صورت عینی نمی‌یابد و صرفا در حوزه نظر باقی می‌ماند و مناسک و نشانه‌هایش نهایتا نقشی تزیینی و حاشیه‌ای می‌یابد. مدت زمان: ۱ دقیقه و ۴۰ ثانیه @baladetayyeb

https://jamejamonline.ir/005q0D یکی از توجیهات اصلی مدافعان آپارتمان سازی و توسعه عمودی شهرها، صرفه جویی در مصرف آب به ویژه با توجه به اقلیم خشک و کم بارش ایران است. پاسخ مستند و علمی به این ادعا را در لینک فوق ملاحظه بفرمایید. البته حتی اگر این ادعا درست بود (که نیست)، توسعه افقی در مقایسه با توسعه عمودی و متراکم، آنقدر مزیت داشت که اندکی افزایش مصرف آب را هم میشد نادیده گرفت. مسائلی نظیر آسیب های اجتماعی، معضلات ترافیکی، مسائل زیست محیطی و آلودگی هوا و ... و بسیاری از مسائل و هزینه های پنهان دیگر که در توسعه متراکم و عمودی به مراتب بیشتر از توسعه افقی است. به علاوه، نسبت این نوع شهرهای متراکم و عمودی با سبک زندگی اسلامی ایرانی چیست؟ مگر غیر از این است که کنش های هر تمدنی باید با بینش ها و ارزشهایش هماهنگ باشد؟ آیا کلانشهرهای متراکم و عمودی ما که محصول فلسفه نظام سرمایه داری است کمترین نسبتی با مبانی و فلسفه انقلاب اسلامی دارد؟ آیا بعد از ۴ دهه از انقلاب اسلامی، وقت بازنگری جدی در سیاستهای مدیریت شهری ما متناسب با سبک زندگی اسلامی ایرانی نرسیده است؟ تهرانیزه کردن شهرهای کوچکتر و بسط الگوی متراکم و عمودی تهران به شهرستانها در کشور ایران که محدودیت زمین ندارد چه توجیهی دارد؟ آیا منفعت جریان خاصی در میان است و یا همه‌ی این اشتباهات ناشی از جهل و خود باختگی در برابر آموزه های تمدن غربی است؟ @baladetayyeb

نمودار فوق نشان میدهد طی سالهای ۱۳۷۲ تا ۱۴۰۰ (یعنی کمتر از ۳۰ سال اخیر) قیمت زمین در تهران ۱۱۱۰ برابر شده و با ثبت این رکورد با اختلاف خیلی زیاد در جایگاه اول کشور قرار دارد. در رتبه های بعد نیز کلانشهرهایی نظیر قم و اصفهان و شیراز و... قرار دارند. اما در همین مدت، دلار در بازار آزاد ۱۷۹ برابر و سکه نیز ۸۰۸ برابر شده است. یعنی رشد قیمت زمین در تهران، تقریبا ۶ برابر رشد قیمت دلار و ۱/۵ برابر رشد قیمت سکه بوده است! نتیجه چه شده است؟ تورم زمین و مسکن، به تدریج از تهران به سایر شهرهای کشور نیز منتقل شده و نتیجه، پایین تر آمدن نرخ دسترسی پذیری مردم به مسکن در کل کشور بوده است. در انگلستان طی همین بازه زمانی، قیمت زمین فقط حدود ۵ برابر شده است. از سوی دیگر، تهران اکنون حدود ۳۰۰هزار خانه خالی دارد و لندن (پایتخت انگلستان) با جمعیت مساوی با تهران، کمتر از ۳۰هزار خانه خالی دارد (یعنی کمتر از یک دهم تهران). خب چه اتفاقی افتاده است؟ آیا انگلستان معجزه کرده است؟ خیر. آنها در کنار کنترل تورم، بازار مسکن و مستغلات خود را با انواع سیاستهای مالیاتی تنظیم گری کرده اند و با وضع مالیاتهای سنگین و بازدارنده بر زمین و خانه های خالی، اجازه نداده اند که زمین به ابزاری برای سفته بازی و سوداگری تبدیل شود. اما در تهران به دلیل تبدیل شدن زمین و مسکن به کالای سرمایه ای، اینها به ابزاری برای سوداگری (حتی بیش از سکه و دلار) تبدیل شده است. راه حل اجمالی چیست؟ آمایش سرزمین و توزیع عادلانه امکانات در کشور در راستای تمرکز زدایی از کلانشهرها به همراه تنظیم گری بازار مسکن و مستغلات با ابزارهای مالیاتی @baladetayyeb

به یک دایی اجاره‌ای نیازمندیم! این، نمونه‌ای از پیامهایی است که امروزه به دلیل بحرانهای عاطفی در بسیاری از کشورهای غربی و شرقی (اعم از امریکا و ژاپن و ...) برای شرکتهای مشخصی ارسال می‌شود تا دوست یا فامیل اجاره‌ای برای شما تهیه کنند! برای مثال، جمله Need a mom (به یک مادر نیازمندیم) را خودتان جستجو کنید و نتیجه را بنگرید! این پدیده عجیب و ارتباطش با تغییر ساختار خانواده و همچنین معماری خانه را که از نتایج سبک زندگی معاصر است در این کلیپ مشاهده بفرمایید. مدت زمان: ۲ دقیقه و ۱۰ ثانیه @baladetayyeb

برنامه ریزی برای واحدهای ۵۵ متری در بلوکهای ۷ طبقه با تراکم حداکثر ۵۲۰ نفر در هکتار! کجا؟ نهضت ملی مسکن در شهر مقدس قم! برای اینکه عمق فاجعه را بهتر متوجه شویم عنایت بفرمایید که اکنون تراکم تهران به عنوان متراکم ترین کلانشهر کشور، حدود ۱۵۰ نفر در هکتار است. وقتی تهران با تراکم ۱۵۰ نفر در هکتار با این همه معضلات زیست محیطی و آسیبهای اجتماعی و ... مواجه شده است آنگاه با چنین طرحهای متراکمی چه اتفاقی در انتظار قم خواهد بود؟ به علاوه، نسبت این نوع طرحهای عمودی و متراکم با شهرسازی اسلامی ایرانی چیست؟ اگر حتی در قم (به عنوان مرکز علوم دینی) هم قرار نیست به اصول اولیه شهر اسلامی ایرانی پایبند باشیم پس چرا اینقدر این شعار تکرار شود؟! آقایان رسما اعلام کنند که مانیفست ما همان اصول شهرسازی مدرن و مبتنی بر تمدن غربی و نظام سرمایه داری است و تکلیف خودشان با مردم را مشخص کنند. اساسا مشکل آقایان برای طرحهای با تراکم کمتر و معقولتر چیست؟ در طرح نهضت ملی مسکن که زمین رایگان است و هزینه ای برای مردم ندارد، اصرار بر توسعه عمودی چه توجیهی دارد؟ بر فرض که در برخی استانهای کوهستانی محدودیت زمین داشته باشیم، اما قم که هیچ محدودیت جغرافیایی برای الحاق اراضی ندارد. مدیران مربوطه چه پاسخی برای قضاوت آیندگان خواهند داشت؟ انتظار می رود باتوجه به تاثیر چنین الگوهای شهرسازی بر تضعیف ارزشهای دینی و افزایش آسیبهای اجتماعی و فرهنگی، خود علمای عظام به این فاجعه ورود کنند و اجازه تکرار اشتباهات گذشته را ندهند. در غیر این صورت اگر این اتفاق در قم رخ دهد پس فاتحه سایر شهرها را هم باید پیشاپیش بخوانیم. @baladetayyeb

حیف مهمتر است یا میل؟! درباره واژه "حیف و میل" زیاد شنیده ایم. اگر مدیری از جایگاه خود سوء استفاده کند و مثلا چند ده میلیارد تومان از بیت المال را میل کند و نهادهای نظارتی متوجه شوند سریعا به موضوع ورود می کنند. اما در این ویدئوی کوتاه ببینیم که طی دهه های اخیر، چه حجم انبوهی از منابع کشور و ملت در پروژه های مسکن دولتی (که زمینش رایگان بوده) به دلیل اتخاذ سیاستهای اشتباه مدیران کارنابلد، حیف شده است. اینجاست که اهمیت این جمله شهید چمران مشخص می‌شود: "تقوا از تخصص لازم‎تر است، آن را می‎پذيرم، اما می‎گويم آن کس که تخصص ندارد و کاری را می‎پذيرد، بی‎تقواست". بلد طیب/کانال رسمی دکتر منان رئیسی https://eitaa.com/baladetayyeb

"دنبال این نروید که همان طوری که در طاغوت می‌کرد، شهرها را خیلی مزین کنید و شهرها را خیلی بزرگ بکنید و همه همّ دولت و همه بودجه مملکت خرج شهرها بشود و خرج شمال شهر بشود که باز همان طاغوتیها از آن استفاده بکنند؛ برای این پایین شهریها، برای این بیچاره‌ها - اسلام است؛ حکومت اسلام است - برای اینها فکر بکنید" (صحیفه نور، جلد ۱۳، ص ۲۰۴). چرا برخلاف فرمایشات ایشان، اغلب امکانات کشور را در کلانشهرها، آن هم غالبا در مناطق مرفه کلانشهرها متمرکز کردیم و از بقیه ظرفیتهای سرزمین غفلت کردیم؟ آیا این نوع تمرکزگرایی، همان چیزی نیست که نظام سرمایه‌داری می‌گوید که نتیجه اش، ثروتمندتر شدن هرچه بیشتر قشر مرفه و فقیرتر شدن هرچه بیشتر قشر مستضعف است؟ این جملات مرحوم امام در ترکیب با این کلیپ خیلی معنادار است. بلد طیب/کانال رسمی دکتر منان رئیسی https://eitaa.com/baladetayyeb

ضمن احترام فراوان به مدیرانی که مخلصانه، آگاهانه و عالمانه مشغول خدمت هستند، اما کم نداریم مدیرانی که بعد از چهل و چند سال از انقلاب، هنوز متوجه ماهیت انقلاب اسلامی نشده اند و کماکان مشغول اجرای نعل به نعل سیاستهای نظام سرمایه داری در این مملکت هستند و هرچه هم با این دوستان بحث می شود که انفلاب اسلامی، راهکارها و روشهای متناسب با فلسفه و مبانی خود را می طلبد از خواب غفلت بیدار نمی شوند. به گمانم گروه اول (مدیران مخلص و در عین حال آگاه و عالم) باید گروه دوم (مدیران غافل) را به سبک این تصویر به دوش بگیرند تا مملکت بتواند به سلامت از این پیچ تاریخی که پر از میدان مین است رد شود؛ وگرنه معلوم نیست که با تداوم ترکاندن مینها توسط این گروه دوم، چه بر سر مملکت بیاید. @baladetayyeb

یادداشت دو بخشی با موضوع بحران مسکن و راهکار پیشنهادی برای حل آن (بخش اول یادداشت): متاسفانه مسئله مسکن به نوعی به مهمترین مسئله کشور ما تبدیل شده است و وعده دولت برای ساخت ۴ میلیون مسکن نیز تاکنون پیشرفت بسیار اندکی داشته است. هم اکنون سهم مسکن از سبد خانوار در مناطق شهری ما حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد است در حالی که متوسط جهانی این عدد، کمتر از ۲۰ درصد از سبد هزینه های خانوار است. از دلایل این بحران، کوتاهی ها و ترک فعلهای قبلی (به ویژه در ۸ سال دولت سابق است)؛ به همین دلیل و برای جبران کوتاهی ها، نهضت ملی مسکن تعریف شد ولی این نهضت نیز تاکنون بسیار کند پیش رفته است. یکی از دلایل اصلی عدم‌ پیشرفت نهضت ملی مسکن، مشکل بانکها برای پرداخت تسهیلات مسکن است. ظاهرا، مقرر شده است در راستای تامین مالی برای پرداخت این تسهیلات، سهامی به ارزش ۳۵ هزار میلیارد تومان به بانک‌ها داده شود تا بانک‌ها با عرضه این سهام در بورس به سرمایه مورد نیاز برای پرداخت تسهیلات دست یابند. اما به این راهکار، حداقل سه نقد مهم وارد است: - اولا بعد از ریزش های دو سال اخیر، هنوز مردم اعتماد لازم را به بورس پیدا نکرده اند و رشد اخیر بورس نیز حاصل افزایش شدید قیمت دلار بوده و لذا این حجم از عرضه سهام در بورس برای تامین مالی تسهیلات ممکن است مجددا به ریزش بورس منتج شود. - ثانیا قاعدتا تزریق این حجم از تسهیلات و نقدینگی به جامعه، آثار تورمی قابل توجهی بر جای خواهد گذاشت. - ثالثا با توجه به برخی تجارب منفی گذشته، برخی از مردم به پروژه های انبوه سازی مسکن دولتی اعتماد چندانی ندارند؛ کما اینکه هنوز بعد از سالها، برخی از واحدهای مسکن مهر، تکمیل و تحویل متقاضیان نشده است. با توجه به نقدهای فوق، انشاالله در بخش دوم این یادداشت، به تشریح راهکار پیشنهادی خواهیم پرداخت. @baladetayyeb

یادداشت دو بخشی با موضوع بحران مسکن و راهکار پیشنهادی برای حل آن (بخش دوم یادداشت): با توجه به مواردی که در بخش اول یادداشت تشریح شد پیشنهاد میشود دولت از راهکار مسکن اندک افزا با رویکرد توسعه افقی (مسکن ویلایی) استفاده کند. زیرا با توجه به بی اعتمادیِ بسیاری از شهروندان به پروژه های انبوه سازی و مسکن دولتی، بهتر است دولت از تصدی گری اجتناب کند و به جای آن، روشی را اتخاذ کند تا مشارکت حداکثری توسط خود مردم برای ساخت مسکن اتفاق بیافتد؛ تجربه هم نشان داده است که هر جا خود مردم وارد میدان شده اند گره مشکلات باز شده است. برای این امر، دولت با شکستن احتکار زمین، باید بخش اندکی از زمین های دولتی را به مردم واگذار کند و اندکی نیز تسهیلات ارائه نماید تا خود مردم بتوانند ساخت مسکن را در زمینهای واگذار شده با الگوی ویلایی ۱ یا نهایتا ۲ طبقه شروع نمایند و ادامه کار را مردم به تدریج با نقدینگی که خود تامین می نمایند تکمیل نمایند. این، همان راهکار مسکن اندک افزا با الگوی توسعه افقی است. برخی از مزایای این روش: - اولا در مقایسه با روش قبل (که در بخش اول یادداشت تشریح شد) تسهیلات کمتری به مردم ارائه میشود و اغلب نقدینگی را خود مردم به تدریج تامین می نمایند و لذا برخلاف روشهای قبلی، نه تنها آثار تورمی ندارد بلکه به دلیل جمع آوری نقدینگی که اکنون در جامعه موجود است و غالبا صرف فعالیتهای غیر مولد میشود (نظیر طلا و سکه و دلار و ...)، به کنترل تورم نیز می تواند کمک نماید. در این روش چون واحدها ویلایی است و خود فرد، مالک تمام و کمال ساختمانش است، به هر طریق ممکن نقدینگی لازم را برای تکمیل تدریجی خانه اش تامین می کند. - ثانیا چون در این راهکار، جنس پروژه ها از نوع انبوه سازی نیست و محور کار، خود مردم هستند لذا دیگر خبری از بی اعتمادی به پیمانکار و دولت و غیره در پروژه های انبوه سازیِ مسکن دولتی نیست و مشارکت حداکثری مردمی که همیشه حلال المسائل بوده است واقع خواهد شد. - ثالثا چون خود مردم خانه های ویلایی خود را به تدریج با سلیقه خود تکمیل می نمایند حس تعلق بیشتری به واحدهای خود خواهند داشت و لذا احتمال ماندگاری بیشتر و بالتبع پایداری اجتماعی بیشتری برای چنین بافتهایی می توان تصور نمود. - رابعا چون در این حالت، الگوی ویلایی جایگزین انبوه سازیهای آپارتمانی میشود از معایب مسکن آپارتمانی و بلوکهای متراکم اجتناب میشود؛ معایبی نظیر افزایش آسیب های اجتماعی، مسائل زیست محیطی و ... که در مجتمع های آپارتمانی به مراتب بیشتر از ویلایی است. به علاوه این نوع واحدهای ویلایی با سبک زندگی اسلامی ایرانی و فرهنگ ما نیز تطبیق بیشتری دارد. - خامسا بار مالی کمتری به مردم وارد میشود زیرا طبق محاسبات، اگر هزینه زمین رایگان باشد (نظیر نهضت ملی مسکن که زمین را خود دولت تامین می کند) هزینه های ساخت واحد ویلایی در مقایسه با واحد آپارتمانی به مراتب کمتر است؛ چون هزینه مشاعات و آسانسور و ... حذف میشود و لذا مردم با هزینه کمتری و سریعتر می توانند با مدیریت خود و به دور از بدقولی های بقیه شرکا و وعده و وعیدهای دیگران، واحدشان را تکمیل نمایند. البته در این راهکار، لازم است برای ضمانت اینکه زمین های واگذار شده توسط دولت در مدت معینی توسط مالکان ساخته شوند و وارد چرخه سفته بازی نشوند تدابیری نیز توسط دولت اندیشیده شود‌. @baladetayyeb

بیانات صریح امام جمعه پردیسان قم در نقد چند بُعدی مسکن آپارتمانی و گلایه از توقف ویلایی سازی در شهر قم در نماز جمعه پردیسان، مورخ ۱۴۰۱/۱۰/۹ به عنوان یک کارشناس معماری و شهرسازی، عمق درک ایشان از این موضوع را تحسین می کنم و استماع این فایل را خدمتتان پیشتهاد می کنم. مدت زمان: ۱۱ دقیقه @baladetayyeb