🌷🌷قسمت سوم🌷🌷 #اسم تومصطفاست باد خبر را به گوش مادر بزرگ و پدر بزرگم رساند.آن ها که خانه شان چند کوچه آن طرف تر بود ،خود را رساندند درمانگاه و درمیان اشک و ناله و آه،پیشانی ام بخیه خورد. چندسال بعد که پدر از جبهه آمد به دلایل شغلی منتقل شد تهران. آمدند خیابان آزادی،خیابان استاد معین.اما من نیامدم،ماندم خانه مادربزرگ که صدایش میکردم عزیز. پیرزنی دوست داشتنی باصورتی گرد،قد متوسط و کمی تپل که من و سجاد،نوه های اولش بودیم و عزیزدردانه. مادربزرگ آن قدر دوستم داشت و دوستش داشتم که وقتی خانواده ام به تهران کوچ کردند،پیش او ماندم.خانه اش کوچک بود و جمع و جور،اما پر از صفا و صمیمیت .شب ها کنارش میخوابیدم و بوی حنای موهایش را به سینه میکشیدم.دست هایم را حلقه میکردم دور گردنش تا برایم قصه بگوید:قصه چهل گیس،ماه پیشونی،ملک خورشید و ملک جمشید. تا پیش دبستانی پیش او بودم.هرروز صبح زود برای نماز بیدار میشد. از لانه مرغ ها تخم مرغ برمیداشت،آب پز میکرد و همراه نانی که خودش پخته بود،لقمه پیچ میکرد و با مشتی نخودچی و کشمش یا چهارمغز،در کیسه ای می بست و کیسه را در کیفم میگذاشت و راهی ام میکرد. ظهر که زنگ میخورد می آمد دنبالم،از سرایدار تحویلم میگرفت و به قهوه خانه پدربزرگ میبرد.داخل قهوه خانه میز و صندلی های چوبی سبز رنگ بود و رادیوی چهار موج قدیمی که همیشه خدا روشن بود و پدربزرگ در آنجا چای،کباب ،لوبیا،زیتون پرورده و ماست چکیده میفروخت. بعد که میخواستم بروم کلاس اول دبستان,مرا به تهران آوردند. اسباب بازی هایم را همان جا گذاشتم،مخصوصا عروسکم،خانم گلی،را تا هروقت برگشتم بتوانم با آن ها بازی کنم. سال اولی که به مدرسه رفتم،مدرسه ام در خیابان دامپزشکی بود.ما مستأجر بودیم. تهران را دوست نداشتم . دلم هوای شمال و آن باران های ریز ریز را داشت ، همان هوایی که عطر مادر بزرگ را داشت .صدای دریا در گوشم بود و هوس گوش ماهی هایی را داشتم که وقتی به گوش می چسباندی ، صدای دریا را می‌شنیدی . بابا خانه را عوض کرد و رفتیم خیابان هاشمی . چهار سال آنجا ماندیم. باز هم من و سجاد هوای شمال را داشتیم .تا پایان دبستان ، هنوز امتحان های ثلث سوم تمام نشده میرفتیم مخابرات و به عزیز خبر می‌دادیم که بیشتر از یکی دو امتحانمان نمانده و بابابزرگ را راهی کند .بابابزرگ می آمد،یکی دوشب می ماند ،بعد من و سجاد را برمیداشت و با خودش میبرد شمال. ادامه دارد...✅🌹

✅اهمیت مهربانی با همسر

🌷🌷قسمت چهارم🌷🌷 #اسم‌تو‌مصطفاست باز خانه مادربزرگ بود و مرغ و خروس و اردک و تخم مرغ دو زرده و نان های دوبار تنور و بازی با غاز ها و اردک ها وخواندن کتاب و نشستن کنار درگاهیِ پنجره و تماشای بارانی که گرده افشانی میکرد و عطری غریب به سینه مان میپاشید. ((خونه ی مادر بزرگه،هزار تا قصه داره!)) خانه ای که فوقش هفتاد متر بود و حیاطش به زور دوازده متر،اما برای ما باغ بهشت بود.تابی فلزی گوشه حیاط بود که وقتی سوارش میشدیم،ما را با خود تا دل ابرها می برد. بازی ما بچه ها،هفت سنگ و قایم با شک و گرگم به هوا بود . عصرها زن ها روی ایوان خانه ها می نشستند و بساط چای به پا میکردند. مادربزرگ هم گاه خانه ی یکی از آنها میرفت یا دعوتشان میکردکه بیایند. در این دورهمی های زنانه روی چراغ خوراک پزی،شیرینی گوش فیل و خاتون پنجره و نان نخودچی میپختند. خانه مادربزرگ همیشه از تمیزی برق میزد.این تمیزی از او به مادرم هم ارث رسیده و حالا من هم سعی میکنم این مورثه را حفظ کنم.مادربزرگ برای نماز صبح که بلند میشد دیگر نمیخوابید. حیاط را آب و جارو میکرد،سفره صبحانه را می انداخت و با چای ونان و پنیر خانگی و گردو و حلوا ارده مغز دار،از همه پذیرایی میکرد.بعد موهایم را آب و شانه میزد.انگار با بافتنشان آرام و قرار میگرفت.این عادتش بود. مادر بزرگ سفره باز بود و مهربان. روزی نبود که خانه کوچکش رنگ مهمان را نبیند . شاید هم برای اخلاق و رفتار پدربزرگ بود. هر که از روستا برای کار و خرید می آمد،خانه سید ابراهیم ایستگاه استراحتش میشد. پدربزرگ اهل شعر و شاعری هم بود و مادربزرگ هم دل و دماغ شنیدن داشت. بعد ها هم که تو اورا شناختی،بابابزرگم را میگویم،مریدش شدی .میرفتی شمال تا از او برنج بخری و برای فروش بیاوری تهران.به قول خودت شده بود مرادت . چقدر از رفتار و کردارش تعریف میکردی! از اینکه چطور کباب چنجه درست میکند،چطور گوشت هارا در اناردان میخوابانَد،چقدر ضرب المثل بلد است و دکانش چه دود و دمی دارد! آن قدر مریدش شدی که بعدها اسم جهادی ات را گذاشتی سید ابراهیم. اولین بار که از زبانت شنیدم وقتی بود که از سوریه آمده بودی. گفتم:((توکه اسم بابابزرگ من رو روی خودت گذاشتی،حداقل فامیلی اش رو هم میگذاشتی!چرا گذاشتی سید ابراهیم احمدی؟ خب میگذاشتی سید ابراهیم نبوی!)) خندیدی،از همان خنده های معصومانه ای که حالم را خوب میکرد:((مارو بگو که گفتیم زنمون رو خوشحال کردیم.باشه،رفتم اونجا فامیلی ام رو عوض میکنم و میذارم نبوی تا خوشحال تر بشی.)) ادامه دارد...✅🌹

🌷🌷قسمت پنجم🌷🌷 #اسم‌تو‌مصطفاست میگویند کسانی که درحال احتضارند،همه زندگیشان به سرعت برق و باد از جلوی چشمانشان میگذرد.من آمده ام تا از دیدار تو جان بگیرم،اما به همان سرعت،گذشته از جلوی چشمانم میگذرد. بیان این همه خاطره باعث نشده آن گُل آفتاب روی صورتت جا به جا شود.پس این دلیلی است بر سرعت عبور همه این یاداوری ها در حافظه ای که بعد از رفتن تو کمی گیج میزند. سال ۱۳۷۴ بود که از تهران رفتیم کهنز ،شهرکی نزدیک شهریار و شدیم یکی از ساکنان آنجا. کم کم در همین شهرک قد کشیدم. آن روزها دو کانکس در محله مان زیر نور آفتاب برق میزد :یکی ۲۴ متری و دیگری ۳۶ متری. این دو کانکس چسبیده به هم بود و حسینیه ای را تشکیل میداد. یکی از این کانکس هارا داده بودند به خواهر ها و شده بود پایگاه و یکی را هم داده بودند به برادر ها. یک کانکس دیگر هم بود که شده بود آشپزخانه. آن روزها من هم پایم باز شده بود به پایگاه خواهران،اما چون سنم کم بود اجازه نمیدادند عضو بسیج شوم. من و دوستم زهرا هم وقتی دیدیم عضومان نمیکنند،شدیم مسئول خرید پایگاه. مثلا اگر شیرینی میخواستند ،چون کهنز شیرینی فروشی نداشت،باهم میرفتیم شهریار،شیرینی میخریدیم و می آمدیم. از کهنز تا شهریار پنج شش کیلومتر راه بود که یا با آژانس می رفتیم یا با سواری، ایام فاطمیه هم می رفتیم داخل گروه سرود و در سوگ خانم فاطمـه زهرا سه مرثیه و سرود می خواندیم. پانزده ساله که شدم فعالیتم بیشتر شد. حالا دیگر مسئول پایگاه خواهران حاضر شده بود مسئولیت های جدی تری به من بدهد. سال اول دبیرستان بودم که با یکی از فرماندهان بسیج، خانمی که همسر شهید بود، به جنوب کشور رفتیم، فکر کن آقامصطفی! رفته بودم جاهایی را می دیدم که پدرم سال ها آنجاها جنگیده بود و مجروح شده بود، اما برای ما جز مهربانی سوغاتی از جبهه نیاورده بود. همان جا عشقم به شهدا، به همه آنهایی که به دنبال مهتاب می دویدند و خودشان می شدند ماه، بیشتر شد. فکر کن شـب کـه بـه چشم انداز نگاه می کردی، اگر خـوب نگاه می کردی، می دیدی چقدر ماه شب چهارده روی زمین است! وقتی برگشتم انگار چند سال بزرگ تر شده بودم. بالاخره این یک گل آفتاب از وسط ابروانت رفت و اخم تو باز شد.. روی سنگ سرد جابه جا می شوم و با دور تندتری گذشته را مرور می کنم... ادامه دارد ...✅🌹

"برای‌چی‌میری‌جلو؟!" #شهیدمصطفی‌صدرزاده #السلام_علیک_یا_بقیة_الله

✨بسم الله الرحمن الرحیم✨ #تفسیر_قران_جلسه_66 🌹 آیه ۹۳ سوره انعام 💥 وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ قَالَ أُوحِيَ إِلَيَّ وَ لَمْ يُوحَ إِلَيْهِ شَيْءٌ وَ مَنْ قَالَ سَأُنْزِلُ مِثْلَ مَآ أَنْزَلَ اللَّهُ ۗ وَ لَوْ تَرَىٰٓ إِذِ الظَّالِمُونَ فِي غَمَرَاتِ الْمَوْتِ وَ الْمَلَآئِكَةُ بَاسِطُوٓ أَيْدِيهِمْ أَخْرِجُوٓا أَنْفُسَكُمُ ۖ الْيَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا كُنْتُمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ غَيْرَ الْحَقِّ وَ كُنْتُمْ عَنْ آيَاتِهِ تَسْتَكْبِرُونَ ترجمه: و چه كسی ستمكارتر از كسی است كه به خدا دروغ می‌ بندد، یا می‌ گوید: به من وحی شده؛ در حالی كه چیزی به او وحی نشده است، و نیز كسی كه بگوید: من به زودی مانند آنچه خدا نازل كرده نازل می ‌كنم؟! و اگر ببینی زمانی را که ستمگران در سختی ‌های مرگ‌ قرار گرفته و فرشتگان دست ‌های خود را گشوده و فرمان جان دادن را می دهند، امروز به سبب سخنانی كه به ناحقّ درباره خدا می ‌گفتید و از پذیرفتن آیات او تكبّر می ‌كردید، به عذاب‌ خواركننده‌ ای مجازات می‌ شوید. 🌷 #كَذِب: دروغ 🌷 #أُوحِی: وحی شده 🌷 #غَمَرَات: جمع غمر - پوشانیدن، منظور از غمرات موت، سختی هایی است که انسان را احاطه می کند. 🌷 #الْمَوْت: مرگ 🌷 #بَاسِطُوٓ_أَيْدِيهِم: دست های خود را گشوده 🌷 #الْهُون: ذلت و خواری 🔴 #شأن_نزول_آیه: اين آيه همانند سایر آیات سوره انعام در #مکه نازل شده است و در مورد شخصى به نام «عبد اللّه بن سعد» كه از كاتبان #وحى بود و سپس خيانت كرد و پس از آن ادّعا كرد كه من مى ‌توانم همانند آيات قرآن بياورم. جمعى از مفسّران نيز گفته ‌اند كه آيه يا قسمتى از آن درباره «مسيلمه كذّاب» كه از مدّعيان دروغين نبوّت بود نازل گرديده است. در هر حال آيه همانند ساير آيات #قرآن كه در شرايط خاصّى نازل شده, مضمون و محتواى آن كلّى و عمومى است و همه مدّعيان نبوّت و مانند آنها را شامل مى ‌شود. در اين آيه سخن از گناهكارانی است كه ادّعاى نزول وحى آسمانى بر خود مى ‌كنند، در حالى كه دروغ مى‌ گويند. در حقيقت به #سه_دسته از اين گونه افراد در این آیه اشاره شده است. 1⃣ #دسته_اول: «وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى عَلَى اللّهِ كَذِباً؛ و چه کسی ستمکارتر از کسی است که به خدا دروغ می بندد» منظور کسانی هستند که آیه ای را تحریف و سخنی از سخنان خدا را تغییر می دهند. 2⃣ #دسته_دوّم: آنهایی هستند كه ادّعاى نبوّت و وحى مى‌ كنند، در حالى &كه نه پيامبرند و نه وحى بر آنها نازل شده است که قرآن می فرماید: «أَوْ قالَ أُوحِيَ إِلَيَّ وَ لَمْ يُوحَ إِلَيْهِ شَيْءٌ؛ یا می گوید: به من وحی شده؛ در حالی که چیزی به او وحی نشده است» 3⃣ #دسته_سوّم: آنهایی كه به عنوان انكار نبوّت پيامبر اسلام «صلّى اللّه عليه و آله» مى‌گويند ما هم مى‌توانيم همانند اين آيات نازل كنيم در حالى كه دروغ مى‌گويند و كمترين قدرتى بر اين كار ندارند که قرآن می فرماید: «وَ مَنْ قالَ سَأُنْزِلُ مِثْلَ ما أَنْزَلَ اللّهُ؛ و کسی که بگوید: من به زودی مانند آنچه خدا نازل کرده نازل می کنم» همه اين ها ستمگرند و كسى ستمكارتر از آنها نيست؛ هم خود گمراهند و هم ديگران را به گمراهى مى ‌كشانند، چه ظلمى از اين بالاتر است. سپس مجازات دردناک اين گونه افراد را خطاب به #پیامبر چنين بيان مى ‌كند: «وَ لَوْ تَرى إِذِ الظّالِمُونَ فِي غَمَراتِ الْمَوْتِ وَ الْمَلائِكَةُ باسِطُوا أَيْدِيهِمْ أَخْرِجُوا أَنْفُسَكُمُ؛ و اگر ببینی زمانی را که ستمگران در سختی های مرگ قرار گرفته و فرشتگان دست های خود را گشوده و فرمان جان دادن می دهند» در اين حال فرشتگان عذاب به آنها مى ‌گويند: «الْيَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذابَ الْهُونِ بِما كُنْتُمْ تَقُولُونَ عَلَى اللّهِ غَيْرَ الْحَقِّ وَ كُنْتُمْ عَنْ آياتِهِ تَسْتَكْبِرُونَ؛ امروز به خاطر نسبت های ناروا که به خداوند می دادید و از آیات او سرپیچی می کردید، به عذاب خوارکننده کیفر داده خواهید شد» 🔹 پيام های آیه ۹۳ سوره انعام 🔹 ✅ افترا به #خداوند ظلم فرهنگى است و ادّعاى رهبرى از سوى نااهلان، بزرگ‏ترین ظلم است. ✅ دشمن حقّ، یا حقّ را پایین مى‏ آورد، یا خود را بالا مى‏ برد. ابتدا مى‏ گوید: #قرآن افسانه است، اگر موفّق نشد، مى‏ گوید: من هم مى‏ توانم مثل قرآن حرف‏ هاى جالب بزنم. ✅ مدّعیان نا اهل و دروغین مناصب دینى، بد جان مى‏ دهند. ✅ كیفرهاى اخروى از لحظه‏ ى مرگ شروع مى‏ شود. ✅ روح #انسان از جسم او مستقلّ است. ✅ كیفر توهین به #‏وحى و‌ #دین، عذاب خواركننده است. ✍تهیه و تنظیم : استاد عاشوری

🍂 نزاریم هیاهو های زندگی،، دلبستگی های زندگی ،، مشغله های زندگی ، غافلمون کنه ...👌 🎙#استاد_شجاعی https://eitaa.com/joinchat/1023672783Cfb018f74dc

توصیف حماسه حضرت زینب سلام الله علیها در کمتر از ٣٠ ثانیه توسط حاج مهدی رسولی

یاد شهدا رو زنده نگه داریم🌷