#ببینید | به این سه دلیل دوستی با فقرا بهتر است #درس_اخلاق حضرت آیت الله مصباح یزدی

به این سه دلیل دوستی با فقرا بهتر است [خداوند در حدیث قدسی می‎فرماید:] «محبتی محبة الفقرا؛ [دوست داشتن من در دوست داشتنِ فقرا است]» علتِ تاکیدِ خداوند بر دوستی با فقرا، این است که آدم وقتی چنین کسانی را دوست می‎دارد و با آن‎ها ارتباط می‎گیرد از صفات خوبشان اثر پذیرفته و یاد می‎گیرد که مانند آنها باشد؛ به خاطر این است که دوستی با این‎ها راه دوستی با خدا است. آدم وقتی با این‎ها معاشرت می‎کند از طرفی کم کم خوی و منش آن‎ها را می‎پذیرد، از طرف دیگر اگر کسی فقیری را دوست بدارد به خاطر فقرش نیست، به خاطر صفات خوبی است که دارد و آن هم این صفاتی است که [در این حدیث قدسی] ذکر شده، مانند این که این فقرا کسانی هستند که در مقام تقدیرات الهی خوشنود هستند، گله مند نمی‎شوند، اهل صبر و شکر و شکیبایی هستند. قرآن می‎فرماید «إِنَّ الْإِنْسَانَ لَیطْغَى*أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى؛ به یقین انسان طغیان می‎کند، از این که خود را بی نیاز ببیند»(علق، ۶-۷)؛ وقتی آدم احساس می‎کند پولدار است، همه چیز را خودش می‎تواند تامین کند و نیازی به کسی ندارد، غرور او را می‎گیرد؛ طغیان و سرکشی می‎کند، زیر بار حرف کسی نمی‎رود، حاضر نمی‎شود به حرف حساب گوش بدهد، رعایت عدالت و انصاف بکند [یا] حق دیگری را ادا کند. فقیر هیچ وقت از این طور ادعاها ندارد. 🔹️حداقل سه نکته هست که محبت فقرا برای انسان مفید است: 1️⃣هم به اخلاص نزدیک تر است 2️⃣هم این‎ها کمتر اهل گناه هستند 3️⃣هم این که صفات خوبی دارند -مخصوصا چنین فقرایی که صفاتشان [در این حدیث قدسی] ذکر شد، که آدم در اثر معاشرت و دوست داشتن آن‎ها می‎تواند این صفات را یاد گرفته و کسب کند. اما نقطه مقابلِ [توصیه به دوستی با فقرا،] اغنیا هستند. لذا می‎فرماید فقرا را به خودت نزدیک کن! راهشان بده بیایند، اینطور نباشد اگر کسی لباسش کهنه است از در بیرونش کنند، برعکس آن کسی که لباسش کهنه است زودتر اجازه بده بیاید نزدیک خودت بنشان! نگو آن‎ها دم در بنشینند و اینجا جای پولدار‎ها است! نه! فقیر را پهلوی خودت بنشان! پس محبت [فقرا] از آفت ریا، دنیاگرایی، اغراض شخصی و ... دور است. #اخلاقی

آرشیو معاد شناسی کلیک کن https://eitaa.com/joinchat/2243559440C168ad44fb7

کیفیت‌ نمازوالدین 🔝

اگر کل دعای کمیل را فرصت ندارید گوش کنید حداقل پنج دقیقه بهره مند شوید

#حرف_دل کی از دل اون یکی خبر داره؟! کی می‌دونه روزای ما... چه جوری شب می‌شه؟! کی می‌تونه حال‌مون رو درک کنه؟! سخته بخوای صغری‌کبری بچینی... تا حرفت رو به رفیق‌ت، حتی... بفهمونی! حالا گیرَم گفتی! چی‌ می‌شه؟! حرفای تکراری و... نصیحتای جورواجور می‌شنوی! من ترجیح می‌دَم وقتایی که خرابِ خرابَم... گالری‌ِ گوشی‌م رو وا کنم و... عکسای حرمت رو ببینم! نمی‌دونم چه حسیّ‌ه که هربار... پرچم سرخ... یا ضریحِ طلایی‌ت رو می‌بینم... خودم... گرفتاریام... گیر و گورَم... یادَم میره! اونا از بین نمی‌رَن... ولی حالِ دلم خوب می‌شه! سَرِتُ درد نیارَم! مَخلَصِ کلام این‌که: یه فکری به حال‌مون کن! نذار دلی که کربلاتُ دیده و ندیده... گرفته باشه! همین! تَصَدُّق روی ماه‌ِت؛ خیلی دوستِت دارم! .

السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا اِبْنَ عَلِيٍّ اَلْمُرْتَضَى... سلام بر تو ای یادگار امیرالمومنین . سلام بر تو و بر روزی که زمین درد کشیده را، با عدالت علوی التیام خواهی داد. دوست خوبم! امروز جمعه است! از ابتدای غیبت ... امام زمان تو! بیش از پنجاه هزار جمعه را انتظار کشیده‌اند!! پنجاه هزار جمعه!! یادمان نرود که دعای تو و دعای من شاید گره‌ی این انتظار تلخ و طولانی را باز کند!

وقتی که بیایی... تو از دل عمیق‌ترین چاه دلتنگی برون خواهی آمد و بوی پیراهن یوسفی‌ات چشم‌های منتظرمان را همچو یعقوب بینایی می‌بخشد. تو قفل بستهٔ کعبه را خواهی گشود، وقتی که بر دیوار بلندش تکیه می‌زنی و طنین فریاد «انا بقیة الله» تو ابرهای سنگین جهالت و تردید را از هم خواهد پاشید. وقتی که بیایی بهار خواهد شد.

وقتی که بیایی وقتی که بیایی، خطوط منکسر چهره‌های رنجورمان، سپیدی گیسوان حسرتمان و کثرت سنین انتظارمان، به دلجویی نگاه مهربانت از جسم‌های خسته‌مان محو خواهد شد…و زلیخای وجودمان از جمال یوسف‌وارت دوباره جوان خواهد شد.

وقتی که بیایی وقتی تو بیایی، جنگل‌های با‌طراوت، از دل کویری‌ترین جغرافیای زمین خواهند رویید. و با نسیم نفس‌هایت، دشتی از نرگس‌ها بر سینهٔ تفتیدهٔ بیابان‌های حجاز سر از خاک برمی‌آورند. وقتی که بیایی، طائفه‌های کنعانی به سمت مصر احسان و کرمت هجرت خواهند کرد و در بارگاه عزت تو، چشم هزاران یعقوب به تماشای قامت رعنایت روشن خواهد شد! وقتی که بیایی زمین دوباره سبز خواهد شد.