بنویسید که جز خون خبری نیست که نیست

بنویسید که خورشید به گودال افتاد و پس از شام غریبان سحری نیست که نیست

نمی‌دانم از کدام تصویر برایت بگویم... نمی دانم از بدن پاره پاره حسين (ع) بگوييم که عريان در گودال قتلگاه افتاده است؟ يا از بدن عباس علمدار که نه سر در بدن دارد و نه دست؟  یااز آمدن مادری به گودترین نقطه ی عالم؟

اسب امام، با سر و مويي خون آلود به سوي خيمه‌ها رفت. زنان و دختران اهل بيت (ع) با ديدن اسب خونين و بي‌سوار، فهميدند که ديگر بي‌کس و يتيم شده‌اند و صدا به گريه و شيون بلند کردند. «ام کلثوم» خواهر امام (ع) فرياد کشيد: «يا محمد! يا علي! يا جعفر! يا حسن! کجاييد که ببينيد با حسين چه کردند؟

ازخارمغیلان وپای برهنه کودکان در شب تاریک و.....

از علقمه ی بی مشک؟ از چشمان خون شده ی صاحب الزمان؟

آی بمیرم، ای کاش یکی چشمای زینب و می بست، این منظره ها رو نمی دید، 

پس لشکر دشمن به سوي حرم پيامبر (ص) حمله کردند. از يک سو اين خيمه‌ها را آتش مي‌زدند و از سوي ديگر هر آنچه مي‌ديدند غارت مي‌کردند. آنان حتي به حجاب زنان نيز رحم نمي‌کردند و لباس‌هاي بانوان اهل بيت (ع) را مي‌کشيدند و مي‌بردند. زنان و دخترکان، سربرهنه و هراسان، از خيمه‌ها فرار مي‌کردند در حاليکه خار و خس بيابان به پاي برهنه آنان را مي دريد… 

امشب امام زمان عزادار است برای مصائب عمه اش گریه می کند ، برای دست های بریده عمو جانش عباس گریه می کند .آقا سرت سلامت ، آی دلهای کربلایی امشب با زینب و امام سجاد برای غریبی حسین گریه کنید