فرزندان و اهل بیت را عادت دهید که بین الطلوعین بیدار باشند.

یکی از علّت‌هایی که ما توفیق سحرخیزی نداریم و در وقت آن سنگین هستیم و گویا گوش‌هایمان صدای مَلَک منادی را که همه‌ی اولیاء الله را بیدار می‌کند نمی‌شود، این است که روح و قلب ما به خاطر دو مسأله سنگین می‌شود و مثل گنجشکی که به دو پایش وزنه آویخته‌اند، به وقت سحر نمی‌تواند برخیزد و به ملاقات یار پر بزند؛ و یا در عبادات خود، روح بالا نمی‌رود و لذّت عبادت را نمی‌چشد یکی از آن دو عامل، لغو و لهو و زیاد حرف زدن است؛ و دیگری که خیلی انسان را سنگین می‌کند، غیبت کردن است. من عیناً دیدم که غیبت شب، توفیق سحرخیزی را از انسان سلب می‌کند. منبع: #کتاب_پندهای_آسمانی، ص ۱۸۸

اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ ، وَعَلٰى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ ، وَعَلىٰ اَوْلادِ الْحُسَيْنِ ، وَعَلىٰ اَصْحٰابِ الْحُسَيْن

بارخدایا مولای ما صاحب الزمان، هر کجا که هست و به هر سوی رو می کند از مشارق و مغارب زمین، هموارها و ناهمواریهای آن،

از طرف من و والدینم و فرزندانم و برادرانم، به تعداد خلق خدا و به وزن عرش الهی...تحيت و سلام برسان،

تسليم باشيد در مقابل امام زمان ارواحنافداه، بگوئيد

آقاجان، آن چه خير و صلاح است برای من تقدير کن. نگو اين را برای من تقدير کن