مثل خالص کردن طلا که اگر بخواهند عیارش را بالا ببرند،آن را در آتش می گذارند،به حدی که از شدت حرارت،به غلغل بیفتد!آن گاه زوایدش کنار می رود؛بیشتر آن به صورت کف،به سطح می آید و اندکی از آن،ناب و خالص باقی می ماند. قیمتش هم به خاطر همین خلوص است.
شیعیان از آن جا که عیارشان عیار مهدویست،با قرار گرفتن در آزمایش های بسیار سخت،غربال می شوند؛به طوری که در نهایت،تعداد بسیار کم،اما با کیفیت بالا از آنان باقی خواهد ماند؛به مصداق آیه ی "کم من فئة قليلة غلبت فئة كثيرة بإذن الله".
اما چرا بیشتر انسان ها،کف روی آب و از غربال شدگان هستند؟زیرا امام خود را گم کرده اند و در عین حال به غیبت او رضایت داده اند.
امام،یاران خود را در میدان امتحان و ابتلا انتخاب می کند؛آنان را در این بوته تصفیه می کند و تیشه بر ابعاد حیوانیشان در خودی ها،خودنمایی ها،خودخواهی ها و منیت ها می زند تا علایق دنیا در آنان قطع شود،توجه به غیب پیدا کنند و نور امام در دلشان آشکارتر می شود.
پس با تنبلی،سستی،راحت طلبی و عمل بر طبق امیال،هرگز نمی توان جزء یاران امام شد و در این میان کسی می تواند از میادین امتحان به سلامت در آید که حقه های نفس را بشناسد
خورشید جمعه ای دیگر دارد به غروب ماتم می نشیند و انگار ، داغ هجران تو همچنان بر دل ما می ماند.