کسانی که در دنیا متوقف بوده آنجا نیز اگر چه توقف کامل ندارند اما پیشرفت قابل ملاحظه ای نیز نخواهند داشت

آن ها که در مسیر بهشت قرار می گیرند با هر نعمت جدید و هر التذاذ  و تنعم جدید حرکتی رو به صعود داشته

و آنان که در مسیر جهنم قرار می گیرند با هر عذاب و درد جدید حرکتی رو به سقوط بیشتر،خواهند داشت

درک این مطلب نیز بار جوع به خود امکان پذیر است،نعمت های برزخی همان ثمره ی اعمال دنیوی ماست و البته ده برابر آن.چون خدا می فرماید:هر کس نیکی بیاورد برای او ده برابر خواهد بود(انعام 160).

حال به خود رجوع نموده ببینیم آیا در همین دنیابا انجام هر عمل نیک،معنوی و الهی احساس لذت و قرب به خدا می کنیم یا نه؟

در همین دنیا  احساس لذت بخشی خواهیم داشت وقتی ببینیم گامی فراتر نهاده و از بسیاری خواهش های نفسانی چشم پوشی کرده و اراده نموده کاری به این زیبائی انجام دهیم

همبن طور که اینجا با هر عملی رو به جلو می رویم آنجا به مراتب سرعتمان بیشتر است

چون نظام،نظام برزخی است از دنیا شدیدتر و موانع فراوان دنیوی را ندارد.با استفاده از نعمت های برزخی متوقف نشده بلکه بالاتر می آییم

بنابراین نباید تصور کرد که نعمت های برزخی همانند دنیا است که در حین استفاده، غفلت ما را از خدا بیشتر می کند

بلکه در آنجا با هر استفاده ای تمرکز و توجه بیشتر و قرب به مقام قدس الهی شدیدتر می شود.دقیقا همین مطلب در مورد عذاب های برزخی نیز صادق است.