شهادت امام الرئوف حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام بر امام زمان عجل الله فرجه و محبین ایشان تسلیت باد.

درشب شهادت امام هشتم علیه السلام به نیابت از همه اعضای کانال فاطمه سلام الله علیها زیارت انجام پذیرفت

چه حرم باشیم...چه دل‌مان، حوالی حرم باشد؛امشب که شب شهادت امام رضاست...از دور و نزدیک...چشمان‌مان را ببندیم...دستی روی سینه بگذاریم و... با سلامی...زائر امام هشتم شویم!

سلام مهربان ترین این سرزمین همین روزهای نه چندان دور، دلمان که می گرفت، مشکلات که بی تابمان می کرد؛ بی درنگ، راهی دیارتان می شدیم. اصلا قصد زیارتتان را که می کردیم، نیمی از مشکلات گویی حل می شد و باقی اش به حرم نرسیده، در همان نفس کشیدن های شهر مشهد ... شمس الشموس دلم! هر بار آمدم حرمتان کار به درد و دل نکشید، گویی قلبی آرام همان ابتدای ورودی شهر نصیبم می کردید، هر بار و هربار... حال ماییم و ایام شهادتتان. ماییم و آرزوی آستان بوسی و عرض ارادت به حضورتان. چه کنیم؟ چه کنیم ای امام رئوف؟ با این حسرت بی منتهای مانده بر دل هایمان، نزدیکیم و اذن به حضور و زیارت قریب نداریم. ما در نزدیکی مهجوریم ... در خود ایران ... باز دلتنگی آمد و.... معیارهای دنیایم را دگرگون کرد، باز یادم رفت، همین جا و همین لحظه اگر به شما سلام کنم، نگاهم می کنید، دستگیری می کنید با رافتتان، قدمی بالاتر ازرحمت. میدانی مهربان ِهشتمین! این روزهای دلتنگی، به کلامتان بسیار فکر می کنم، که هر که را دیدم از خودم بهتر و پرهیزگارتر بدانم، آن هم درست در زمانی که هر روز چوب مقایسه برمیدارم به اندازه گرفتن خلوص و اعمال دیگران. یادم می رود شما میزان اعمال هستید و معیار تمام خوبی ها.امام غریبم یا غریب الغربا! این روزهای دوری، هم غربت شمارا بیشتر فهمیده ام، هم غربت امام زمانم را، وقتی بی اذنشان و به اتکا نفسم پیش می روم و با خود برتر بینی ام، زمین می خورم و باز ... باز آن مهربان ترین دوران دستم را می گیرد، چون مادری که همیشه خراب کاری های بچه اش را جمع میکند، چون پدری که حمایت میکند فرزندش را. مثل یک رفیق پای اشک هایم می نشیند و قضاوتم نمی کند، "رهایم نمی کند." یا صاحب الزمان، به غریب الغربا قسم بگیرید این چوب مقایسه را از دست من، از دست ما. مرا ... تمام مردم این سرزمین را برای خودتان نگه دارید...

آقا وقتی می خواست از مدینه حرکت کند دستور داد که زن و بچه اش بنشینند و برایش نوحه کنند. فرمود: من دیگر بر نمی گردم. بناست مرا در دیار غربت مسموم کنند.

اباصلت می گویدخدمت اقا بودم به من فرمود اباصلت،منتظرم بمان اگر آمدم و دیدی عبا بر سر افکنده ام دیگر با  من صحبت نکن بدان مرا مسموم کرده اند بدان هدف شان را به نتیجه رسانده اند. اباصلت می گویدآقا رفت من هم چشم به در گشودم. 

خدا کند آقا عبا به سر نیفکنده باشد اما یک وقت دیدم در باز شد امام عبا را به سرافکنده از خانه ی مأمون بیرون آمد نمی دانم چه شده بوداما بعد از هر چند قدمی یک لحظه می نشست یک لحظه بلند می شد اباصلت جگرم پاره پاره شد