آن شب ، شب بیست و هفتم رجب بود . محمد غرق در اندیشه بود که ناگهان صدایی گیراو گرم درغارپیچید :بخوان,بخوان به نام پروردگارت که بیافرید ، آدمی را از لخته خونی آفرید ، بخوان که پروردگار تو ارجمندترین است ، همو که با قلم آموخت ، و به آدمی آنچه راکه نمی دانست بیاموخت . . .

اى محمد! اِقْرَاْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذي خَلَقَ eitaa.com/banoyealam

شب مبعث نسبت به ماه رجب ، با همه ی عظمتی که ماه رجب دارد ، مَثَل شب ۲۳ ماه مبارک رمضان است

گویی آن قله ی ماه رجب را انسان در شب مبعث باید درک کند کما اینکه قله ماه رمضان را بایستی در شب بیست و سه ماه رمضان درک کرد.

مرحوم حاج شیخ عباس قمی در شب مبعث بعد از آنکه دستورات توجه تام را که تعلق به رسول اکرم دارد می فرمایند ، زیارت مطلقه و زیارت مخصوصه امیرالمؤمنان علی (ع) را ذکر کرده اند.

عجیب تر از آن اینکه نقل می کنند : بطوطه از علمای اهل سنت در سفری به نجف رسیدم و ایام شب مبعثی بود و دیدم کرور کرور بیماران مختلف و صعب العلاج در حرم مطهر علوی هستند و همه انتظار شب مبعث را می کشیدند.

میگوید: تعجب کردم و سؤال کردم که شب مبعث تعلق به رسول اکرم دارد ، چگونه است که در شب مبعث ، امیرالمؤمنان معجزات می کند؟!

بعد در ادامه می گوید :عده ای را دیدم و از آنها پرسیدم ، شما چه کسانی هستید؟! گفتند: ما نتوانستیم شب مبعث به نجف برسیم و چند روز بعد رسیدیم ؛ ولی ماندیدم تا سال آینده شب مبعث را در نجف درک بکنیم.

گفتم که چگونه است ؟! گفتند که فراوان دیده شده است در شب مبعث ، بیماری های بیماران صعب العلاج ، برص ، جنون و بیماری های که همه پزشکان آن ها را جواب کرده اند ، به اینجا می آیند و صبح که می شود همه ی شان تحلیل گویان و تکبیر گویان ، شفا یافته از در حرم مطهر بیرون می آیند ؛ لذا شب مبعث ، شب ِشفای در خانه علی (ع) است .

این یک نشانه است که اگر شفای از بیماری ِظاهری در شب مبعث از در خانه مولا گرفته می شود ، به طریق اولی شفای از بیماران ِبیماری معنوی ، در شب مبعث با توسل به مقام معنوی مولا تحقق خواهد یافت