"فرشته ای برای نجات" #پارت_ شصتم آرمان با دیدن قبر مامانش، دوید و با دستاش قبرو بغل کرد و بوسید. من و مامانم عقب تر بودیم. --الهی بمیرم! چقدر دلش تنگ شده بود بچم. راستی حامد، پنجشنبه، هفت کتایونه. --یعنی دو روز دیگه؟ مامانم گریش گرفته بود و متوجه حرفم نشد و رفت پیش آرمان. نزدیک نیم ساعت اونجا بودیم و بعدش به درخواست مامان، واسه آرمان لباس خریدیم.... --مامان؟ --جانم؟ --میای بریم مزار شهدا؟ با خوشحالی جواب داد --اره مامان! اتفاقاً چند وقته نرفتم. --پس الان میریم. --آرمان توام موافقی؟ با ذوق گفت --ارههه تازه میتونم دوستامم ببینم. همین که رسیدیم، مامان اول چند تا شیشه گلاب خرید. بین سنگ قبر ها راه میرفت و روشون گلاب میریخت و باهاشون حرف میزد. آرمانم با دیدن چند تا پسر همسن و سال خودش با خوشحالی دوید طرفشون. رفتم جای همیشگی! نشستم و قبر رو بوسیدم. حس میکردم آرامشی که داشتم هیچ جایی حس نمیکردم. قبر رو با گلابی که از مامان گرفته بودم شستم. --سلام رفیق! میدونم بی معرفتم! میدونم که ازم دلخوری! بخدا شرمندتم! فکرم بدجوری درگیره! درگیر تصمیمی که نمیدونم چیه و قبول کنم یا نه! از اون طرف اون دختر تنهاست و حس میکنم دِینی به گردنمه، که باید ادا کنم! کمکم کن! تو اون بالایی! همونجا توی آسمون...... حواسم نبود که داشتم گریه میکردم. اشکمو پاک کردم و سرمو گذاشتم رو قبر و دوباره قبر رو بوسیدم. --حامد جان مامان؟ سرمو بلند کردم و با لبخند به مامانم نگاه کردم --جانم مامان؟ متوجه نم توی چشمام شد و ناراحت نگاهم کرد --انشاالله که به خواستت برسی مامان! بلند شدم و دستشو گرفتم و بوسیدم. --واسم دعا کن! --باشه مامان دعا میکنم. رفتیم پیش آرمان و آرمان من و مامانم رو به همه دوستاش معرفی کرد. مامانم به همشون یه مشت شکلات کاکائویی داد. این کارش از روی ترحم نبود و همیشه از وقتی که یادمه، به بچها حس خوبی داشت..... رفتیم خونه و مامان رفت تا ناهار درست کنه. با آرمان رفتیم تو اتاقم. صدای مامان از آشپزخونه اومد --حامد؟ --جانم مامان اومدم. رفتم تو آشپزخونه. --حامد برو آرمان رو ببر حمام، بچم این لباسارو هی پوشیده، عموم پرو میکنن بالاخره. --چشم. رفتم تو اتاق و به آرمان چشمک زدم. --بدو تا بریم. سوالی نگاهم کرد --کجا بریم داداشی؟ --حمام. خجالت کشید و سرشو انداخت پایین --آخه من خجالت میکشم. --خجالت نداره داداشی. سفارش مامانمه. گفته حسابی حمامت کنم. خندید و قبول کرد. مامانم اومد تو اتاق و دوتا شامپو داد به آرمان. آرمان با ذوق به شامپو ها نگاه کرد --وااای مرسیی خاله. مامانم لپشو کشید --خواهش میکنم شازده کوچولو..... آرمان رو بردم حمام و به روش مخصوص و عجله ای خودم شستمش. خودمم دوش گرفتم و اومدم بیرون و نماز خوندم. رفتم تو آشپزخونه و کمک مامان سالاد درست کنم. --حامد مامان ریز خرد کن. --مامان همینجوری خوبه دیگه. ذهنم درگیر حرف یاسر شد و با فریاد مامانم مبهم نگاهش کردم --چی مامان؟ با بهت به من نگاه کرد --میگم دستتو بریدی. به دستم نگا کردم و دیدم داره ازش خون میاد. --بلند شو! بلند شو خودم درست میکنم. دست و پا چلفتی تر از تو نیست! خندیدم و دستمو شستم. --مامان جان انقدر حرص نخور! --حرص منو میخوره. رو انگشتم چسب زخم زدم و موبایلم رو برداشتم.......... "حلما" 🚫کپی حرام ❥↬•@Shbeyzaei_313