💠برای محمودرضا / صدوچهار
▪️احمدرضابیضائی
🌷تابستان سال ١٣٧٠ خانوادگى با ماشين رنو-٥ رفتيم مشهد. از تبريز با رنو-٥ تا مشهد رفتن و برگشتن، آنهم با چهار تا بچه قد و نيم قد روى صندلى عقب ماشين، براى خودش داستانى داشت.
محمودرضا آن موقع ١٠ ساله بود. براى ما بچه ها، اين اولين سفر مشهد و اولين زيارت على بن موسى الرضا (ع) بود و البته پر از داستان و اتفاق. يكى از يادگارى هاى ماندگار آن سفر براى ما، عكس دسته جمعى اى بود كه مثل خيلى از مشهد اولى ها، روز آخر رفتيم و جلوى يكى از اين بومهاى بزرگ نقاشى، منقّش به تصوير ضريح امام رضا (ع)، در يكى از عكاسى هاى اطراف حرم گرفتيم.
🌷يادم هست وقتى دسته جمعى مقابل دوربين ايستاده بوديم و عكاس داشت مى گفت: يك، دو، سه... محمودرضا دست راستش را آورد بالا و به نشانه ادب گذاشت روى سينه. من هم سريع تقليد كردم و دستم را گذاشتم روى سينه ام و اين تصوير در لنز دوربين ماندگار شد.
بعد از شهادت محمودرضا تعدادى عكس از دوره نوجوانيش (مربوط به سال ٧٨) به دستم رسيد كه يكى از آنها عكسى دسته جمعى با بچه هاى پايگاه محل در يكى از امامزاده هاى اطراف تبريز است. توى اين عكس هم دست محمودرضا به نشانه ادب روى سينه اش است. اين طرز ادب در محضر اهل بيت (ع) را من در كودكى از محمودرضا ياد گرفتم.
@Agamahmoodreza
@Barayekosar
@to_shahid_nemishavi
من آشنای کویرم، تو اهلِ بارانی
چه کرده‌ام که مرا از خودت نمی‌دانی؟!
مرا نگاه! که چشم از تو بر نمی‌دارم
تو را نگاه! که از دیدنم گریزانی....
من از غم تو غزل می‌سرایم و آن را
تو عاشقانه به گوشِ رقیب می‌خوانی!
هزار باغِ گل از دامن تو می‌روید
به هر کجا بروی باز در گلستانی!
قیاسِ یک به یکِ شهر با تو آسان نیست
که بهتر از همگان است؟ بهتر از آنی...
کاش......
حتی ، یک بار....
لابه لای غم دلتنگى,من....
" تو " گذر می کردی!!!!
و مرا می دیدی....
که چو رگبار بهار....
در پی ات می بارم !!!!!
گفته بودند که :
"از دل برود ، هر آنکه از دیده برفت"
"تو " که همچون نفسی....
" تو " که....
از دیده برفتی و نرفتی از یاد...
مبر از یاد مرا !!
💠برای محمودرضا / صدو پنج
▪️دکتر احمدرضا بیضائی:
🌷محمودرضا از نظر سازمانى يك پاسدار متعهد به تشكيلات بود. در تمام ده سالى كه پاسدار بود اينطور بود. يادم هست چند هفته قبل از انتخابات رياست جمهورى يازدهم (١٣٩٢)، يكى از دوستان از روزنامه "جوان" تماس گرفت و گفت كه يكى از ائمه جمعه كشور در يك محفل عمومى گفته كه سردار سليمانى در انتخابات به قاليباف رأى مى دهد و از من خواست در مورد صحت و سقم اين موضوع از محمودرضا سؤال كنم. داخل "كافه كراسه" در خيابان ١٦ آذر تهران بودم. تلفن را قطع كردم و بلافاصله آمدم توى حياط كوچك بيرون كافه و با محمودرضا تماس گرفتم.
وقتى خبر را گفتم ناراحت شد.
🌷با لحن گلايه آميزى گفت:
"چوخ پيس ايش گؤروب!"
(خيلى كار بدى كرده). و اين را دو بار تكرار كرد. گفتم: "حالا رأى حاج قاسم، قاليباف است يا نه؟"
بجاى جواب گفت: "اين حرفها درست نيست اصلا. رسانه اى بشود، يك عده آنرا به حساب موضع سپاه در انتخابات مى گذارند و عليه سپاه جوسازى مى كنند." گفتم: "يك تحقيقى بكن و به من بگو. من بايد به دوستان روزنامه جواب بدهم." گفت: "مى پرسم" و قطع كرد. يكساعت بعد زنگ زد. گفتم: "چى شد؟" گفت: "حاج قاسم بالاخره به يكى رأى مى دهد ولى لابد اگر رأيش را گفته، در يك جمع دو سه نفره بوده كه يكى از آنها هم احتمالا آن امام جمعه بوده است..." گفتم: "مى دانم؛ حالا رأى حاج قاسم قاليباف است؟" گفت: "من نمى دانم ولى اين حرفها دم انتخابات درست نيست. از اين حرفها عليه سپاه استفاده مى كنند و فردا مى گويند سپاه در انتخابات دخالت كرد."
يكجورى حرف مى زد كه انگار دارد با من دعوا مى كند. چيزى نمانده بود بگويم حالا چرا دارى با من دعوا مى كنى؟! هر چه كردم بگويد بالاخره رأى حاج قاسم، قاليباف است يا نه، نگفت. ولى از رفاقت قديمى بين حاج قاسم و قاليباف چيزهايى گفت و گفت حاج قاسم بين دوستان زمان جنگش قاليباف را خيلى دوست دارد.
🌷يكبار هم از او يكى از عكسهاى حضورش در سوريه را كه عكس فوق العاده زيبايى بود و او را مقابل "بوابة دمشق" و جلوى يك تانك سوخته ارتش سوريه در حال راه رفتن نشان مى داد، خواستم كه گفت: "تا امروز يك فريم عكس از بچه هاى سپاه در سوريه با لباس نظامى بيرون نيامده، بگذار اين بيرون نيايد." آنروزها حضور بچه هاى سپاه در سوريه كاملا محرمانه بود. محمودرضا بخاطر رعايت حواشى حفاظتى حضور سپاه در سوريه عكس خودش را به من كه برادرش بودم نداد.
@to_shahid_nemishavi
@Agamahmoodreza
@Barayekosar