🔴 #خلاف_گویی های برجامی #قسمت_دهم 🔺طرح مساله 🔹ادعای مشهور دور شدن #سایه_جنگ با برجام #سه_سوال در این میان وجود دارد که با پاسخ به آن می توان تا حدی جلوی آسیب های دو قطبی تزریق شده ی جنگ-صلح به افکار عمومی و محاسباتشان را گرفت. در این قسمت به #سوال_سوم پاسخ خواهیم داد: سوال سوم: آیا برجام توانایی پیشگیری از وقوع حمله نظامی را دارد؟ 1⃣در سال ۹۲ نه امکان آغاز «جنگ» نظامی علیه ایران وجود داشت(به دلایلی که در قسمت قبل ذکر شد)، و نه آمریکا بیش از این می توانست چیزی به «تحریم»ها بیفزاید؛ زیرا اساسا و عملا آمریکا هر مقدار تحریم که در چنته داشت تا سال ۹۲ اعمال کرده بود. 2⃣عرصه بین الملل، عرصه آنارشیسم، بی اعتمادی و سوءظن است. کشورهای قدرتمند قادرند براحتی از جنگ به عنوان ابزار سیاست خارجی خود استفاده کنند و کشور و یا کشورهای دیگری را مورد حمله قرار دهند؛ بدون اینکه مرجع قانونی و مقتدری بتواند جنگ را از سر کشورها بدور نگه دارد. در چنین دنیایی مهمترین وظیفه واحدهای سیاسی برای تضمین بقاء و ادامه حیات خود این است که علاوه بر هوشیاری و تاکید براصل بی اعتمادی و سوءظن در عرصه بین المللی، به تنهایی امنیت خود را تأمین کنند؛ پس هیچ توافق بین المللی نمی تواند مانع جنگ شود. 3⃣اگر صرف به‌کارگیری مذاکره، قادر بود سایه‌ی جنگ از سر کشوری دور کند، چرا این اتفاق در لیبی، عراق و شوروی نیفتاد که آمریکا پس از مذاکرات طولانی گرفتار جنگ و فروپاشی از طرف آمریکا شدند؟ 4⃣براستی اگر مذاکره نکردن یا عدم توافق در مذاکره موجب اقدام نظامی غربی ها علیه کشورمان بود، پس چگونه است که با وجود حضور آمریکا در گفتگوهای گروه ۱+۵ با ایران از سال ۸۷ و عدم حصول هیچ گونه توافقی (به سبب مقاومت و ابتکار تیم مذاکره کننده ی ایران)، هیچ ائتلافی برای حمله به ایران صورت نگرفت؟ 5⃣آمریکا در محدوده زمانی سال های ۹۰ تا ۹۲ که داعش در سوریه و عراق، و نیز عربستان سعودی در یمن دست برتر را در معادلات داشتند و پیروزی های بزرگ و تاریخی کنونی به دست نیامده بود و همچنین روابط استراتژیک ایران با روسیه به هیچ روی در سطح فعلی نبود، می توانست از گزینه ی نظامی استفاده کند، اما این کار را نکرد. 6⃣ادعای دور شدن سایه جنگ به وسیله ی برجام گاهی مستند به این ادعاست که برجام موجب خروج ایران از فصل هفت منشور سازمان ملل متحد شده است که در قسمت پنجم خلاف گویی های برجامی بطور کامل پاسخ داده شد که این ادعا سالبه به انتفاء موضوع است و ایران هیچ‌گاه ذیل کلیت فصل ۷ (من جمله بند ۴۲) نبوده است که اکنون خارج شده باشد. 🔺برجام خود عامل نزدیک شدن سایه جنگ بود. دست کم به سه علت: 1⃣تخلیه کشور از یکی از توانایی های استراتژیک یعنی ذخایر اورانیوم به موجب برجام 2⃣رژیم سخت گیرانه ی بازرسی تحت عنوان « بازرسی‌های هر مکان و هر زمان» در بند Q ضمیمه‌ی ۱ برجام که از امنیت کشور می کاهد. 3⃣نمایش انفعال دولت در مقابل آمریکا که آنها را برای ستاندن امتیازات بیشتر تحریص می کند. یکی از نمونه هایی که برای انفعال می توان ذکر کرد (متاسفانه نمونه ها فراوان است) همین ادعای دور شدن سایه جنگ با برجام است که روحانی از قول اولاند نقل می کند. اساساً یکی از قواعد مسلم در روابط بین الملل این است که اگر می خواهید وقوع جنگ بر کشور را نزدیک نمایید، به دشمن امتیاز دهید و اگر می خواهید تحمیل جنگ بر کشور را دور نمایید، در مقابل او مقاومت نمایید و به او امتیاز ندهید. ✅در پایان باید گفت واضح و مبرهن است که تنها عامل دوری سایه جنگ طی سی سال گذشته تدابیری بود که موجب تقویت مؤلفه‌های قدرت ملی شد و صرف دیپلماسی هرگز در نظام بین المللی تضمینی برای امنیت یک کشور نبوده است. ✍رها عبداللهی http://eitaa.com/basiratesiyasii