✍همه ی ذرات عالم شعور دارند و درجات شعور و آگاهی در موجودات عالم متفاوته میگن انسان با هر چی دوست داره با اون محشور میشه انسان از انسه و به هر چیزی انس میگیره و چقدر خوبه انسان با معرفت و شناخت خدا به آفریدگار خود انس بگیره دنیا بر مدار حب و عشق و معرفت به اهل بیت علیهم السلام میگرده میگن هر کس امام حسین علیه السلام رو در کربلا زیارت کنه گویی خدا را در عرش ملاقات کرده حالا این عشق و مودت و معرفت به اهل بیت علیهم السلام هم اکتسابی هست هم فطرتا شیعیان از گل زیادی اهل بیت علیهم السلام خلق شدند و ذاتا محب و دوستدار اهل بیت علیهم السلامند هر کس در مغناطیس عشق امام حسین علیه السلام که همه ی هستی اش رو در راه نجات بندگان خدا از بند نفس و شیطان تقدیم پروردگار کرد ، قرار بگیره ، انقدر این جاذبه او را به سمت امام می کشاند که سنخیت پیدا میکند به سیره و منش امام و پاک می شود مثل شهید حججی مثل حاج قاسم ذوب در عشق به خدا و اهل بیت علیهم السلام می شود و این رسیدن به این درجه از عشق نیاز به لوازمی داره یکی خواستن و رسیدن و شبیه شدن خب میگن گناه رو ترک کنیم تا به خدا تقرب پیدا کنیم همین که در هیئت ها انسان حضور پیدا میکنه هر روز صبح و شام به امام سلام میده #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله ⚘ اینها دو طرفه است و این مغناطیس عشق انسان رو جذب میکنه و وقتی در مدار محبت امام قرار گرفتیم هر روز پاکتر و پاکتر میشیم و برای اینکه دل امام رو بدست بیاریم از گناهان روز بروز دور تر و دورتر میشیم و به خیرات و اعمال صالح و نیک نزدیک و نزدیکتر همین پرچم عزا در خانه و محل کار نصب کردن خواندن زیارت عاشورا در هر روز سلام به حضرت دعا برای فرج به کربلا رفتن و زیارت و هزینه کردن در راه امام حسین علیه السلام و انجام تمام این اعمال به نیت سلامتی و تعجیل در امر فرج امام مهدی علیه السلام انسان رو غرق در محبت و شفاعت اهل بیت علیهم السلام در دنیا و آخرت میکنه

✍وقتی اهل بیت علیهم السلام انسان رو دعوت میکنند او در مسیر و مدار و جاذبه و مغناطیس این عشق قرار میگیره مثل سفر داداش رضا از مشهد و اصفهان و عبور از جاده ی تفتیده و داغ طبس و خور بیابانک شاید به ظاهر یه سفر عادیه اما نه! ده روز اول محرم هر کس به مقدار معرفت و عشقی که به امام حسین علیه السلام داره در سنخیت به امام قرار میگیره و این بستگی به میزان درجه آگاهی و شناخت ما از امام حسین علیه السلام و واقعه ی کربلا داره انقدر این مسئله قوی و قوی تر میشه که اولیاء خدا در حد ظرفیتشون در این دهه مشاهداتی دارند از واقعه ی کربلا و بسته به ظرف وجودی شون بهره مند می شند از این چشمه ی جوشان عشق حسین علیه السلام تا جایی که امام مهدی علیه السلام در بالاترین جایگاه هر صبح و شام شاهد تمام واقعه ی جانگداز کربلا هستند و به جای اشک خون گریه میکنند خصوصا تو این ایام باید به نیت سلامتی شون زیاد صلوات بفرستیم و دعاشون کنیم و صدقه بدیم. پس این دهه خیلی مهمه شده انسان در مراسم سینه زنی شرکت کنه از روز اول شروع کنه مقتل خوانی و اولیاء و مقربین درگاه خداوند ،زیارت عاشورا را ایستاده با صد لعن و صد سلام میخوانند و نماز زیارت بجا میارند و بعد دعای علقمه میخوانند و برای امر فرج با سوز دل و اشک چشم دعا میکنن چون اینان غربت و غصه امام زمان را درک میکنن و میدانن در حدود ۱۲۰۰ سال غربت و غیبت ایشان چه مصائبی از بشر مقابل دیدگان ایشان است چه دنیوی چه اخروی و اینگونه با این اعمال به خدا تقرب می جویند و ظرفیت وجودی خود را در یاری امام عصر ارواحنا فداء در این دهه بالا می برند و در تمام سختی ها با جان و مال و آبرو در راه حضرت و زمینه سازی ظهورشان جان فشانی می کنند مثل نائب امام زمان رهبر عزیزمان امام خامنه ای دام ظله العالی و مثل حاج قاسم ما هم به وسع خود باید ماه محرم و صفر در این مدار عشق توشه برداریم تا در روزهای پیش رو امام مهدی علیه السلام را با قدرت یاری کنیم

حتما از شهید حججی حاجتهاتون رو بخواهیم و در راس همه ی حوائج یاری کننده ی امام زمان ارواحنا فداء باشیم

ماجرای سفر دیروز داداش رضا و سرازیر شدن عشق امام حسین به زندگی شون حتما بشنویم تا انتها @dadashreza

دور تند بشنویم خدا تو همین دنیا نعمتها رو سرازیر میکنه! نشر مطالب کانالهای مهدوی خودش یاری حضرته و چقدر جوون هدایت میشن این کانال داداش رضا رو واقعا نشر بدیم چقدر دل امام زمان شاد میشه

تحقیقات انجام شده پزشکی روز بر اثراث گریه و سینه زنی بر حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام که تا کنون نمی دانستیم کلیپ را چندین مرتبه با آرامش و دقت گوش دهید و برای دیگران هم ارسال کنید ارسال آن ان شاءالله صدقه ای ماندگار خواهد بود. #یاحسین جانم🪔🖤 #امام_حسین #محرم

دویدن... ✍ملیحه سادات مهدوی من آقای مداح نیستم! ولی اگر بودم، تمام این ده شب روضه‌ی عمه می‌خواندم! اینطور رسم است که روضه‌خوان‌ها هر شبِ محرم، روضه‌ی یکی از شهدا را بخوانند. من هم می‌خواندم، اما به سَبکِ خودم! مثلا شبِ اول که روضه‌ی مسلم، باب است، از آنجایی می‌خواندم که خبرِ مسلم را آوردند، خبر آنقدر وهم‌آور بود که همانجا یک عده از کاروان حسین جدا شدند، زینب صورت برگرداند دید دارند می‌روند! هِی نگاهِ حسینش کرد، هِی نگاهِ این ترسیده‌ها که به همین راحتی حسین را رها می‌کنند... هر چه که باشد، خب خانم است دیگر! حتما تَهِ دلش خالی شد، اما دوید خودش را رساند به حسین: دورت بگردم عزیر خواهر، همه‌شان هم که بروند، خودم هستم... بعد هم دوید سمتِ خیامِ بی‌بی‌ها، آرامشان کرد، دل‌داریشان داد، نگذاشت یک وقت بترسند... باز دوید سمت حسین، باز برگشت سمت زن‌ها و بچه‌ها... هی دوید این سمت باز برگشت آن سو، که نگذارد یک وقت دلهره به جان طفل یا زنی بیفتد ... یا مثلا شبِ چهارم که روضه‌ی جناب حر را میخوانند، از آنجایی میخواندم که حر راه را بست، میگفتم زینب پرده‌ی کجاوه‌ها را انداخت تا یک وقت این زن‌ها و بچه‌ها چشمشان به قد و قامت حر نیفتد و قالب تهی کنند! بچه‌ها را مشغول بازی کرد، زن‌ها را گرمِ تسبیح... همان روز، بینِ خیمه‌ها آنقدر دوید و آنقدر به دانه‌دانه‌شان سر زد و به تک‌تک‌شان رسید که تا شب خودش از پا افتاده بود اما نگذاشت یک وقت کسی از اهل حرم، آب توی دلش تکان بخورد... یا مثلا وقتی قرار بود روضه‌ی هر کدام از شهدا را بخوانم، میگفتم هر کس از شهدا که به زمین افتاد زینب تا وسط میدان هروله کرد، بالای سر هر شهیدی رفت خودش همانجا شهید شد، اما نگذاشت حسین کنار شهید، جان بدهد! برای همه شهدا دوید، به عدد تمام شهدا به دادِ حسینش رسید، از کنار تمام مقتل‌ها حسین را بلند کرد و به خیمه‌گاه رساند... اما نوبت به دو آقازاد‌ی خودش که رسید، دوید توی پستوی خیمه‌گاه خودش را پنهان کرد، یک جایی که یک وقت با حسین چشم به چشم نشود و خدای نکرده حسین یک لحظه از رویَش خجالت بکشد، حتی پیکرها را هم که آوردند از خیمه‌گاه بیرون نیامد، می‌خواست بگوید حسین جان اصلا حرفش را هم نزن، اصلا قابلت را نداشت، کاش جای دو پسر دوهزار پسر داشتم که فدایت شوند.... در تمام روضه ها، محور را زینب قرار میدادم و اول و آخرِ همه‌ی روضه‌ها را به زینب گره می‌زدم... آنقدر از زینب می‌خواندم و از زینب میگفتم تا دلها را برای شام غریبان آماده کنم... بعد تازه آن وقت روضه‌ی اصلی را رو می‌کردم... حالا این زینبی که از روز اول دویده، از روز اول به داد همه رسیده، از روز اول نگذاشته آب توی دلی کسی تکان بخورد... حالا تازه دویدن‌هایش شروع شده... اول باید یک دور همه‌ی بچه‌ها و زن‌ها را فرار بدهد... یک دور دنبال یک یکشان بدود، یک وقت آتش به دامنشان نگرفته باشد... یک دور تمامشان را بغل کند یک وقت از ترس قالب تهی نکرده باشند... در تمام این دویدن‌ها دنبال این هشتاد و چند زن و بچه، هِی تا یک مسیری بدود و باز برگردد یک وقت آتش به خیمه زین العابدین نیفتاده باشد... بعدِ غارتِ خیمه‌گاه، باز دویدن‌های بعدش شروع شود، حالا بدود تا بچه‌ها را پیدا کند... بچه‌ها را بشمارد و هی توی شماردن‌ها کم بیاورد و در هر بار کم آمدنِ عددِ بچه‌ها، خودش فروپاشد و قلبش از جا بیرون شود و باز با سرعت بیشتر بدود تا گم شده‌ها را پیدا کند... بعد باز دور بعدیِ دویدن‌هایش شروع شود، هِی تا لب فرات بدود قدری آب بردارد، خودش لب به آب نزند، آب را به زن‌ها و بچه‌ها بنوشاند و دوباره بدود تا قدری دیگر آب بیاورد.... تازه اینها هنوز حتی یک خرده از دویدنهای زینب نبود... از فردای عاشورا که کاروان را راه انداختند، تازه دویدن‌های زینب شروع شد! زینب هِی پِی این شترهای بی جحاز دوید تا یک وقت بچه‌ای از آن بالا پایین نیفتد... تا یک وقت، سری از بالای نیزه‌ها فرونیفتد... من آقای مداح نیستم ولی اگر بودم تمام این ده شب، روضه‌ی دویدن‌های زینب را می‌خواندم... آن وقت شب یازدهم که مجلسم تمام میشد و بساط روضه‌ها از همه جا جمع می‌شد، دیگر خیالم راحت بود، اینها که روضه‌های زینب را شنیدند، تا خودِ اربعین خواهند سوخت، حتی اگر دیگر جایی خبر از روضه نباشد... ✍ملیحه سادات مهدوی اجر این روضه و اشکی که با خوندن این چند سطر به چشم کسی بیاد، تقدیم به پدر و مادرم که همه چیزم و بطور خاص محبت اهل‌بیت رو مدیونشون هستم 🖤🥀

🎥چرا دهه ی اول محرم قبل از شهادت امام حسین علیه السلام عزاداری میکنیم؟ 🔰#استاد_عالی