⚫️ اول مظلوم عالم از مظلومیت مهدی می گوید. 🔵 اصبغ ابن نباته كه از ياران بزرگوار علي عليه السلام است مي گويد از حضرت علي عليه السلام شنيدم كه در مورد امام زمان فرمودند: 🌕 صاحب هذا الأمر الشَریدُ الطَریدُ الفَریدُ الوَحید 🔺 صاحب اين امر شريد (آواره) و طريد (رانده) و فريد (تك) و وحيد ( تنها) است. 📚 کمال الدين و تمام النعمة ج۱ ص ۳۰۳

من مست می لم یزلیم ، چه کنم؟ من سوخته جان ازلیم ، چه کنم؟ زین آتش جان تا به قیامت شادم، «من مشتعل عشق علیم ، چه کنم؟»

بیست و پنج نفر از جلاّدان و مزدوران خون‌آشام مشرکان که تعدادشان زیاد بود، اطراف خانه‌ی پیامبر(ص) را محاصره نمودند، جبرئیل از طرف خداوند، ماجرا را به پیامبر(ص) خبر داد و آن حضرت را مأمور به هجرت کرد. پیامبر(ص) علی(ع) را طلبید و ماجرا را به او گفت و به او فرمود: «امشب در بستر من بخواب» [خوابیدن علی(ع) در بستر پیامبر(ص)، موجب آن می‌شد که مشرکان گمان برند که پیامبر(ص) در بستر خوابیده و پیامبر(ص) با این تاکتیک، هجرت نماید و از گزند مشرکان نجات یابد و نیز علی(ع) در غیاب پیامبر(ص) امانت‌های مردم را که در حضور پیامبر(ص) بود، به صاحبانشان رد کند

هنگامی که علی(ع) از توطئه‌ی مشرکان با خبر شد، از اینکه پیامبر مهربان(ص) در چنین خطری قرار گرفته، گریه کرد و هنگامی که شنید پیامبر(ص) به او می‌فرماید: «در رختخواب من بخواب»، آرامش یافت و عرض کرد: «اَ و تُسْلَمْ اَنْتَ یا رَسُولَ‌اللهِ اِنْ فَدَیْتُکَ بِنَفْسِی»: «ای رسول خدا! آیا اگر من جانم را قربانت کنم، تو سالم می‌مانی؟»[٢]. پیامبر: «آری، پروردگارم چنین به من وعده داده است». علی(ع) شاد شده و هرگونه پریشانی از وجودش برطرف گردید. در روایت دیگر آمده، علی(ع) عرض کرد: «اَ وَ تُسْلِمَنَّ بِمَبِیتی هُناکَ یا نَبِیَّ‌الله»: «ای پیامبر خدا! آیا با خوابیدن من در بسترت، تو قطعاً سالم می‌مانی؟». پیامبر(ص) فرمود: آری. در این هنگام علی(ع) از خوشحالی خندید و با اشاره‌ی سر به طرف زمین، سجده شکری به جا آورد[٣].

علی(ع) در این هنگام با کمال شجاعت و قوّت قلب، در بستر پیامبر(ص) خوابید و روپوش سبزرنگ پیامبر(ص) را به روی خود کشید.

هنگامی که وقت هجوم فرا رسید، دسته‌جمعی با شمشیرهای کشیده وارد خانه‌ی پیامبر(ص) شدند و کنار بستر آن حضرت آمدند، ناگاه دیدند علی(ع) از بستر برجهید، مشرکان تا چهره‌ی علی(ع) را دیدند، حیران شدند و گفتند: «محمّد کجا است؟»

علی(ع) فرمود: «مگر او را به من سپرده بودید که از من سراغ او را می‌گیرید؟:)

مباهات خدا به فرشتگان در مورد جانبازی علی(ع) آن شب خداوند به دو فرشته‌ی بزرگ میکائیل و جبرئیل، چنین وحی کرد: «من شما را برادر یکدیگر نمودم و عمر یکی از شما را بر دیگری طولانی‌تر نمودم، کدام یک از شما مرگ زودتر را بپذیرد و زندگی خود را فدای دیگری نماید؟». هیچ کدام از آنها مرگ زودتر را نپذیرفت، خداوند به آنها خطاب نمود به سوی زمین فرود آیید و ببینید که علی(ع) چگونه مرگ را خریده و خود را فدای پیامبر(ص) نموده است». آنها به زمین فرود آمدند و کنار بستر علی(ع) رفتند و او را از دشمنانش حفظ نمودند، میکائیل در کنار پایش ایستاد و جبرئیل در کنار سرش خطاب به علی(ع) گفتند: «بَخٍّ بَخٍّ مَنْ مِثْلُکَ یَابْنَ اَبِی طالِبٍ؟ یُباهِی اللهُ بِکَ الْمَلائکةُ»: «به به و آفرین به تو، چه‌کسی مثل تو است ای پسر ابوطالب، که خداوند به وجود تو در میان فرشتگان مباهات می‌کند». در این هنگام خداوند این آیه (۲۰۷ سوره بقره) را در شأن علی(ع) نازل کرد: «وَ مِنَ النَّاسِ مَن یَشرِی نَفسهُ ابتِغَاء مَرضَاة اللهِ...»: «بعضی از مردم (با ایمان و فداکار همچون علی(ع) به هنگام خوابیدن در بستر پیامبر) جان خود را در برابر خشنودی خدا می‌فروشند»[٦].