◽️معرفة_البکاء_في_القرآن ا❁﷽❁ا «فلْيَضْحَكُوا قَليلاً وَ لْيَبْكُوا كَثيراً جَزاءً بِما كانُوا يَكْسِبُون» «باید کمتر بخندید و بیشتر بگریید ، در جزای آنچه که کرده اید» 📗سوره مبارکه توبه، آیه ۸۲ ا┅═✧❁ 🕋 ❁✧═┅ا 🔰 از آيات حضرت قرآن که محزون بودن قلب را امری ممدوح برشمرده و بدان امر می نماید،‌ شریفه ۸۲ سوره مبارکه توبه است؛ حضرت رسول الله الاکرم (صلی الله علیه و اله و سلم) فرمودند: «ما مِنْ مُؤْمِنٍ يَبْكِي مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ تَعَالَى إِلَّا غَفَرَ اللَّهُ لَهُ ذُنُوبَهُ .. ثُمَّ قَرَأَ فَلْيَضْحَكُوا قَلِيلًا وَ لْيَبْكُوا كَثِيراً جَزاءً بِما كانُوا يَكْسِبُونَ‏» (۱): هیچ مؤمنی نیست که از خشیت نسبت به خداوند عزوجل بگرید، مگر اینکه خداوند گناهان او را می بخشد..؛ سپس آیه شریفه ۸۲ سوره مبارکه توبه را تلاوت نمودند. ◀️ آنچه که بندگان در این شریفه از آن نهی شده اند، ظاهر ضحک (خنده) نیست، بلکه عدم محزون بودن قلب یعنی عدم خوف و خشیت نسبت به ذات اقدس اله است؛ به عبارت دیگر، آنچه که ممدوح می باشد، حُزن قلب است گرچه با سرور و فرح در ظاهر همراه باشد؛ و آنچه که مذموم می باشد، ظاهر خنده ای است که از سرمستی دورن سر زند: إذَا أَحَبَّ اللَّهُ عَبْداً نَصَبَ فِي قَلْبِهِ نَائِحَةً مِنَ الْحُزْنِ فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَى يُحِبُّ كُلَّ قَلْبٍ حَزِين‏ و إِذَا أَبْغَضَ اللَّهُ عَبْداً نَصَبَ لَهُ فِي قَلْبِهِ مِزْمَاراً مِنَ الضِّحْكِ ..‏ (۲) 📍خداوند هر گاه بنده ی را دوست بدارد، در قلبش رشحاتی از حُزن قرار می دهد، چرا که خداوند قلوب محزون را دوست دارد؛ و هر کسی را که مبغوض داشته باشد، در قلبش نوای خنده قرار می دهد..» ✔️ از آثار قلب محزون و حالت خوف و خشیت، «جاری شدن اشک» است؛ اشکی که ارزش و قدر آن در حدیثی قدسی، « درک ناشدنی» وصف گردیده است: «..و عِزَّتِي وَ جَلَالِي مَا أَدْرَكَ الْعَابِدُونَ دَرْكَ الْبُكَاءِ عِنْدِي شَيْئاً ..» (۳): به عزت و جلالم سوگند، بندگان هیچ گاه ارزش و قدر بکاء نزد من را درک نخواهند کرد! ✔️ حضرت رسول الله الاکرم (صلی الله علیه واله و سلم) پس از اشاره به حدیث قدسی فوق فرمودند: «مَنِ اسْتَطَاعَ أَنْ يَبْكِيَ قَلْبُهُ فَلْيَبْكِ وَ مَنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَلْيُشْعِرْ قَلْبَهُ الْحُزْنَ وَ لْيَتَبَاكَ..» (۴): هر کس می تواند بگرید، پس بگرید و هر کس نمی تواند، قلبش را با حزن اندوهگین کند و تباکی نماید. ⏪ حقیقت آن بکاء ای که ارزش و قدرش قابل درک نیست و در صورت عدم اشک ، امر به تباکی بر آن تعلق گرفته است، بکاء بر حضرت قتیل العبرة سیدالشهداء (علیه السلام) می باشد. چنانکه در احادیث وارد شده: ▫️«..واعلم أنه من بكا عليه أو أبكا أو تباكى حرمت جسده على النار» (۵) ▫️بدان آنکه بر حضرت حسین بن علی (علیه السلام) گریه کند یا کسی را بگریاند یا تباکی نماید، بدنش بر آتش جهنم حرام می شود. ☑️ آن اشکی که از خشیت الهی جاری می شود، در اتم و اکمل وجه، اشک بر امام حسین (علیه السلام) است؛ بدین معنا که حقیقت آن گریه ای که به کثرت آن امر شده «وَ لْيَبْكُوا كَثيراً» و حد و نهایتی هم برای آن متصور نیست، بکاء بر حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) است. چنانکه سیره ی هر صبح و شام حضرت مولانا بقیة الله الاعظم (أرواحنا فداه) بکاء بر جد غریبشان است: «فَلَأَنْدُبَنَّكَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً وَ لَأَبْكِيَنَّ عَلَيْكَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَما» (۶). و حضرت السلطان ابالحسن الرضا (علیه السلام) توصیه و امر فرمودند: ▫️«..اِن کُنتَ باکیاً لشّیئ فابک للحسین (علیه السلام)» (۷): «...هرگاه خواستی بر چیزی بگریی، بر حسین (علیه السلام) گریه کن. 🖋عبارت «شیء» در این فرمایش نورانی، عمومیت دارد و هر نوع بکاء ای را شامل می شود، حتی بکاء ای که از خوف و خشیت نسبت به ذات اقدس اله باشد. بدین معنا که بکاء از خوف و خشیت که بکاء‌ای ممدوح است و آثار و برکاتی بر آن مترتب می باشد، در اکمل صورتش، بکاء ای است که با معرفت، بر حضرت قتیل العبرات اباعبدالله الحسین (علیه السلام) صورت پذیرد ؛ چرا که حقیقت عبودیت و بندگی در کربلای حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) به بروز و ظهور رسیده است و وجود مبارک آن حضرت «اباعبدالله» یعنی پدر عبودیت و بندگی می باشند. 🖋لذا آیه شریفه :👇👇 «فلْيَضْحَكُوا قَليلاً وَ لْيَبْكُوا كَثيراً..» در بطن معنا، به گریه بر مصائب کربلا اشاره می نماید و به محزون بودن قلب در این مصیبت امر نموده و کثرت اشک و بکاء و حتی تباکی را در این مصیبت، فریضه ای بر بندگان معرفی می نماید. ا┅═✧❁ منابع❁✧═┅ا (۱).جامع الأخبار(للشعيري) ص۹۷ (۲).مستدرك الوسائل ج۱۱ ص۲۴۵ (۳).مستدرك الوسائل ج۱۱ ص۲۴۵ (۴).مستدرك الوسائل ج۱۱ ص۲۴۵ (۵).بحارالانوار، ج ۴۴، ص۳۰۸ (۶).المزار الکبیر ص۵۰۱ (۷).بحار الأنوار ج۴۵ ص۲۰۱ 💠💠🍃💠💠🍃💠💠

◽️ معرفة_البکاء_في_القرآن ا❁﷽❁ا ✨«و الَّذينَ يَصِلُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَ يَخافُونَ سُوءَ الْحِساب»‏ {آنان كه آنچه را خدا به پيوستن آن فرمان داده پيوند مى‌دهند و از پروردگارشان مى‌ترسند و از سختىِ بازخواست خداوند بيمناكند} 📗سوره مبارکه رعد، آيه ۲۱ ا┅═✧❁ 🕋 ❁✧═┅ا 🔘 شریفه ۲۱ سوره مبارکه رعد، مؤمنان را با اتیان صله ی رحم توصیف می نماید که یکی از واجبات الهی به شمار رفته و قطع آن از محرمات است. ◀️ طبق صریح روایات متعدد، حقیقت معنای صله ی ارحام، در اتم و اکمل معنا، صله ی رحم آل محمد (علیهم السلام) است ؛ چنانکه حضرت باقرالعلوم (علیه السلام) فرمودند : «الَّذِينَ يَصِلُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ‏» هِيَ رَحِمُ آلِ مُحَمَّدٍ عليهم السلام» (۱) «آنان كه آنچه را خدا به پيوستن آن فرمان داده پيوند مى‌دهند» مقصود صله رحم آل محمد (علیهم السلام) است ☑️ و نیز حضرت صادق الائمه (علیه السلام) حقیقت معنای ۲۱ سوره مبارکه رعد را در خصوص رحم آل محمد (علیهم السلام) معرفی نموده و بیان نمودند که غایت تأویل صله خویشاوندان، صله رحم آل محمد (علیهم السلام) می باشد: الَّذِينَ يَصِلُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ‏ قَالَ نَزَلَتْ فِي رَحِمِ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ وَ آلِهِ السَّلَامُ وَ قَدْ تَكُونُ فِي قَرَابَتِكَ ..مِنْ ذَلِكَ صِلَةُ الرَّحِمِ وَ غَايَةُ تَأْوِيلِهَا صِلَتُكَ إِيَّانَا (۲) 🖋لذا غایت و حقیقت صله ارحام، اتصال به وجود مقدس امام است: «يَصِلُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ» ‏قال: هو صلة الإمام» (۳) که صله ی امام، در اقلّ مراتب آن، ایمان آوردن به ولایت و تسلیم شدن به امام می باشد؛ چنانکه فرمودند صله ی ارحام را به جا آورید هر چند به تسلیم و سَلام (۴) باشد: «صلُوا أَرْحَامَكُمْ وَ لَوْ بِالتَّسْلِيمِ؛ صلُوا أَرْحَامَكُمْ وَ لَوْ بِسَلَامٍ» (۵) ⏪ آنچه که حقیقت و غایت صلة رحم یعنی اتصال به وجود مقدس امام را محقق ساخته و ادای حق تمامی آل الله (علیهم السلام) به شمار می رود، «بکاء بر حضرت قتیل العبرات اباعبدالله الحسین (علیه السلام)» است. ☑️ حضرت صادق الائمه (علیه السلام) در فرمایش نورانی شان فرمودند: «.. وَ مَا مِنْ عَيْنٍ أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ وَ لَا عَبْرَةٍ مِنْ عَيْنٍ بَكَتْ وَ دَمَعَتْ عَلَيْهِ (علی الحسین علیه السلام) و مَا مِنْ بَاكٍ يَبْكِيهِ إِلَّا وَ قَدْ وَصَلَ فَاطِمَةَ علیها السلام وَ أَسْعَدَهَا عَلَيْهِ وَ وَصَلَ رَسُولَ اللَّهِ وَ أَدَّى حَقَّنَا» (۶) ▫️هیچ چشمی و اشکی نزد ذات اقدس اله محبوب تر نیست از چشمی که بر حضرت حسین بن علی (علیه السلام) گریسته و اشکی که بر او ریخته شود؛ و هیچ گریه کننده ای نیست که بر حسین بن علی (علیه السلام) بگرید مگر اینکه به حضرت فاطمه الزهراء (علیه السلام) وصل نموده و ایشان را یاری کرده است و نیز با حضرت رسول الله (صلی الله علیه و اله و سلم) وصل نموده و حق ما آل الله (علیهم السلام) را اداء نموده باشد. 🖋لذا بکاء بر حضرت قتیل العبرات اباعبدالله الحسین (علیه السلام) آن اکسیری است که صله ی رحم را در اکمل وجه محقق می سازد و أفضل صُوَر ادای حق آل الله به شمار می رود؛ چرا که «قَد وصل» دلالت دارد بر اینکه مؤمن با بکاء خود، این اتصال را اتیان نموده و حق را به جا آورده است. ✔️ به عبارت دیگر، شریفه ۲۱ سوره مبارکه رعد که مؤمنان را با اتیان صله ی رحم توصیف می نماید، غایت و حقیقت آن، صله رحم محمد و آل محمد (علیهم السلام) و اتصال به وجود مقدس امام است که این امر تنها با بکاء بر حضرت قتیل العبرات اباعبدالله الحسین (علیه السلام) محقق می گردد؛ بکاء ای که ادای حق جمیع آل الله (علیهم السلام) به شمار می رود. ا┅═✧❁ منابع❁✧═┅ا (۱).مناقب آل أبي طالب عليهم السلام (لابن شهرآشوب) ؛ ج‏۲ ؛ ص۱۶۸ (۲).الكافي ؛ ج‏۲ ؛ ص۱۵۶؛ بحار الأنوار ؛ ج‏۲۳ ص۲۶۸ (۳). البرهان في تفسير القرآن ؛ ج‏۳ ؛ ص۲۴۸ (۴). حقیقت معنای سِلم و سَلام، تسلیم شدن به ولایت امیرالمومنین علی (علیه السلام) است: التَّسْلِيمُ لِعَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ بِالْوَلَايَة [مناقب آل أبي طالب عليهم السلام (لابن شهرآشوب) ؛ ج‏۳ ؛ ص۹۵] (۵).الكافي ؛ ج‏۲؛ ص۱۵۵؛ بحار الأنوار ؛ ج‏۷۱ ؛ ص۸۵ (۶).كامل الزيارات ؛ النص ؛ ص۸۱ 💠💠🍃💠💠🍃💠💠

◽️ معرفة_البکاء_في_القرآن «الَّذينَ هُمْ عَلى صَلاتِهِمْ دائِمُونَ» آنان که دائم در نماز می باشند 📗سوره مبارکه معارج، آیه ۲۳ ا┅═✧❁ 🕋 ❁✧═┅ا 📃 مطابق فرمایش حضرت السلطان علی بن موسی الرضا (علیه السلام)، معنای صلاة (نماز)، صلة الله است؛ موهبتی الهی که سبب اتصال و پیوند عبد با معبودش می شود: «[الصَّلَاةِ] صِلَةُ اللَّهِ لِلْعَبْدِ بِالرَّحْمَةِ وَ طَلَبُ الْوِصَالِ إِلَى اللَّهِ مِنَ الْعَبْدِ» (۱) 👈 نماز صله و موهبتى است از طرف خداوند به بنده اش با رحمت و طلب وصال خدا از سوى بنده. ☑️ به عبارت دیگر، نماز، ➖ اتصال به خداست و از آنجا که حقیقت این اتصال، اتصال به ولی الله الاعظم است، در لسان حضرات مبیّنان وحی (علیهم السلام)، حقیقت و بطن نماز، به وجود مقدس «امام» تعبیر شده است. چنانکه فرمودند: «نَحْنُ الصَّلَاهًْ فِی کِتَابِ اللَّهِ عَزَّ‌وَ‌جَل» (۲) ما [اهل‌بیت پیامبر علیهم السلام] حقیقت «نماز» در کتاب خدا هستیم. ✔️ یعنی مؤمنین به میزان اتصالشان به وجود ذوات مقدسه آل الله (علیهم السلام)، حقیقت نماز را به جا می آورند. ◀️ طبق کلام حضرت صادق آل محمد (علیه السلام)، آنچه که این اتصال را در اتم و اکمل معنا برقرار می سازد، بکاء بر حضرت قتیل العبرات ابی عبدالله الحسین (علیه السلام) است: مَا مِنْ بَاكٍ يَبْكِيهِ إِلَّا وَ قَدْ وَصَلَ فَاطِمَةَ علیها السلام وَ أَسْعَدَهَا عَلَيْهِ وَ وَصَلَ رَسُولَ اللَّهِ وَ أَدَّى حَقَّنَا (۳) هیچ گریه کننده ای نیست که بر امام حسین (علیه السلام) بگرید مگر اینکه با بکائش به حضرت فاطمه الزهراء (علیه السلام) وصل شود و بدین وسیله ایشان را یاری دهد و نیز به رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) وصل شده و حق ما آل الله (علیهم السلام) را اداء نماید. ✔️ لذا بندگان به سبب بکاء بر حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) و به میزان معرفت به بکاء، به ذوات مقدسه آل الله (علیهم السلام) وصل می شوند و از آنجا که حقیقت نماز، صلة الله و اتصال به خداست، آنچه که نماز بندگان را نمازی مقربّ قرار داده که حقیقت اتصال در آن جاری و ساری باشد، بکاء بر حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) است. بدین معنا که مؤمنین به میزان معرفت به بکاء ، نمازی که اقامه می کنند، به حقیقت نماز که صلة الله است، نزدیک تر می شود. ا┅═✧❁ منابع❁✧═┅ا (۱).بحار الأنوار ، ج‏۸۱، ص ۲۴۶؛ مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل، ج‏ ۴، ص ۹۸ (۲).تأويل الآيات الظاهرة في فضائل العترة الطاهرة ؛ص۸۰۱؛ البرهان فی تفسیر القرآن ج۱ص۵۲ (۳). كامل الزيارات، النص، ص۸۱ 💠💠🍃💠💠🍃💠💠

🚫دلت پاک باشه کافیه‼️ 👤برخی افراد مخصوصاً جوان‌ها، پاک بودن دل را برای خوب بودن کافی می دانند و با این بهانه، نسبت به دستورات دینی مثل رعایت کردن حجاب، حفظ حیا و شوخی نکردن با نامحرم و... بی توجهی و کاهلی می کنند! ⚜در حالی که اگر بپذیریم که با داشتن دل پاک و عشق به خدا می توانیم برخی اعمال را انجام ندهیم، اعتبار همه اعمال دینی ساقط می شود و این توجیه، صرفاً راهی برای فرار از عمل به دستورات دینی است و هر کسی می تواند این توجیه را در مورد هر حکمی از دین که باب میلش نیست بکار ببرد. 🔅خداوند در خصوص این رفتار و عملکرد، در آیه ۱۵۰ سوره نساء می فرماید: «إِنَّ الَّذینَ یَکْفُرُونَ بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ یُریدُونَ أَنْ یُفَرِّقُوا بَیْنَ اللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ یَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَ نَکْفُرُ بِبَعْضٍ وَ یُریدُونَ أَنْ یَتَّخِذُوا بَیْنَ ذلِکَ سَبیلاً ✍️ کسانى که خدا و پیامبران او را انکار مى‏ کنند، و مى خواهند میان خدا و پیامبرانش تبعیض قائل شوند، و مى‏ گویند: به بعضى ایمان مى‏ آوریم، و بعضى را انکار مى کنیم‏ و مى ‏خواهند در میان این دو، راهى براى خود انتخاب کنند…» 🔹آیت الله ناصری (ره) نیز در این خصوص می فرمودند: «کسی نیست بگوید من خدا را دوست ندارم؛ همه دوست دارند، اما شرط دوست داشتن تبعیت است.» ✅ بنابراین وقتی برخی می گویند ما در دل و قلب خود ایمان به خدا داریم و عاشق خدا هستیم اما ضرورتی برای حجاب نمی بینیم، در جواب باید گفت: پروردگار مهربان خواسته است شما زنان با ایمان را با حجاب ببیند و اگر واقعاً خدا را دوست دارید، باید به دستوراتش هم عمل کنید... ----------------------- ☑️کانال جامع پاسخ به شبهات وشایعات در #فضای‌_مجازی 👇🏻 🆔https://eitaa.com/joinchat/5701648C9536f328f0 📱پیام رسان روبیکا👇🏻 🆔https://rubika.ir/porseshgar 📱پیام رسان سروش👇🏻 🆔https://splus.ir/poorseshgar 📱 پیام رسان بله👇🏻 🆔https://ble.ir/porseshgar اَللّهُــــمَّ_عَجـِّــل_لِوَلیِّــــکَ_الفَـــــرَج

گفت: مامان! میذاری من برم جبهه؟ گفت برو مامان. فدای آقای خمینی بشی. اومد والفجر مقدماتی شهید شد؛ گفت مامان داداش رفت جبهه شهید شد میذاری منم برم؟ گفت تو هم برو جبهه فدا بشی؛ (ما یه چیزی میگیم تو یه چیزی میشنوی تو هنوز مامان نشدی نمی‌فهمی) اونم اومد خیبر شهید شد. شوهرش گفت خانم این دو تا بچه رفتن فدای امام شدند میذاری منم برم؟ گفت تو هم برو فدا بشو؛ بِأَبى أَنْتَ وَ أُمّى وَ نَفْسى لَکَ الْوِقاءُ وَالْحِمى یَابْنَ السّادَهِ الْمُقَرَّبینَ. شوهره هم رفت والفجر هشت فاو شهید شد؛ حاج خانم رو فرستادن مکه یه حال و هوایی عوض کنه اونم جزو شهدای مکه شهید شد؛ شهیدان تلخابی. ‏تو هم شهید میشی؟ ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🔰 حاج حسین یکتا 🌐 https://eitaa.com/joinchat/3797614592C4c785700cb