-🌱﷽
پس از هبوط پدر و مادر آدمیان ، گویی استفسار بشد کار بشر ز ازل تا آن زمان که باز می گردد به وطنی که متعلِق آن بوده.
و در این میان همیشه بوده اند عده ای که گمشده ی خویش را چیز دیگر پنداشته و به ره بادیه می روند!
اما انسان عاقل از آن زمان که دریابد خود متعلِق است و متعلَقش چیست و کجاست!
بنای جست و جو می گذارد تا به هدف خویش متصل گردد!
و به یقین فارغ از عدد سن، آوان انسان اینجاست!، زیرا که آدمی دو بار متولد شود. یک بار از مادر و بار دیگر از خود (بیرون می آید از نفس، غریزه ها ،عادت ها)
و ابتدای قصه ی اصلی حیات آدمی بر زمین، به وقت دارا شدن این درک است.
از آن پس قصه ای آغاز می گردد که خطیب و مخاطب در آن یکی ست.
اصلا تو گویی قرار است ما خوفتگان ،خود این قصه روایت کنیم تا با صدای خویش از خواب غفلت بیدارشویم!
چَشم بگشاییم و دریابیم!که زمین نه مبدا ما بوده و نه مقصد ما! «قل سیروا فی الارض» باید در آن سیر کرد و به دنبال راه وصال گشت و پس از یافتن، برای پایان فراغ، از آن گذشت!
امیر المومنین علی علیه السلام:
دنیا سرای گذر است نه خانه قرار؛ و مردم در آن دو گونه اند: قسمتی خود را به آن بفروشند و هلاک شوند؛ و قسمتی دیگر خود را بخرند و آزاد سازند.
|
#نهج‌البلاغه حکمت 133|
امضا.رآوی ۲مُرداد ۱۴۰۱
