وبرای تصویر یک کودک خردسالی که به چهره پدر می‌نگرد و حسرت عمری که در پیش رو دارد خورده ،که برای همیشه از پدر محروم شد

چگونه در سایه امنیتی که وامدار نثار هزاران جان و هزاران جوان بودید ،نشستید و هرگز احساس تکلیف و مسئولیت در برابر این همه ننمودید به خود آییم

حقش نبود او برای اسایش ما در چنین سنی از فیض پدر وسایه پدر محروم شود

پاسخی برای این صحنه های تلخ مهیا کنیم....

فقط خدا می داند این صحنه ها چقدر سنگین وتلخ بود...

این دو طفل معصوم هزینه امنیت امروز من وتورا به فراق ابدی پدر دادند ببین می توانی روز قیامت پاسخ لحظه لحظه دلتنگیشان را بدهیم...

ویاتصویر مادری که قاب عکس فرزندش شده تنها مونس تنهاییهایش..

این صحنه را به خاطر بسپار وپاسخی درخور برای قیامت وروز سوالشان مهیا کن

فقط خدا می داند بر دل این مادرها چه گذشته...

سهم او از مادری تنها لباسی از فرزندش...

ویا تصویر همسری که ۴۰ سال است همسر قطع نخاعی خویش را پرستاری می کند...) پاسخی شایسته مهیا کنیم این رنجهاچیز کمی نیست دیر یا زود روزی خواهد رسید که آرزو می کنیم ای کاش از مادر متولد نشده بودیم و چنین بار سنگینی را به دوش نمی کشیدیم