🎬 #کلیپ استاد #رائفی_‌پور 🎤صحبتهای صریح استاد رائفی پور با جوانان ... «وای به حال برخی پدر و مادرها»❗️ #تنها_مسیری_ام #کانال_بهشت_خانواده💞 @beheshtekhanevadeh14

#دختر_شینا #رمان #قسمت_نود سوم تا آمدم چیزی بگویم، دیدم رفته. نشستم روی پله ها و رفتم توی فکر. دلم گرفته بود. به بهانة آوردن نفت رفتم توی حیاط. پیت نفت را از گوشة حیاط برداشتم. سنگین بود. هنّ وهن می کردم و به سختی می آوردمش طرف بالکن. هوا سرد بود. برف های توی حیاط یخ زده بود. دمپایی پایم بود. می لرزیدم. بچه ها پشت پنجره ایستاده بودند. پتو را کنار زده بودند و داشتند نگاهم می کردند. از پشت پتویی که کنار رفته بود، چشمم به عکس صمد افتاد که روی طاقچه بود. کنار همان قرآنی که وصیت نامه اش را لایش گذاشته بود. می گفت: «هر وقت بچه ها بهانه ام را گرفتند، این عکس را نشانشان بده.» نمی دانم چرا هر وقت به عکس نگاه می کردم، یک طوری می شدم. دلم می ریخت، نفسم بالا نمی آمد و هر چه غم دنیا بود می نشست توی دلم. اصلاً با دیدن عکس هزار تا فکر بد و ناجور به سرم می زد. پیت را دوباره برداشتم ببرم توی اتاق که یک دفعه پایم لیز خورد و افتادم زمین. از درد به خودم می پیچیدم. پایم مانده بود زیر پیت نفت. هر طور بود پیت را از روی پایم برداشتم. درد مثل سوزن به مغز استخوانم فرومی رفت. بچه ها به شیشه می زدند. نمی توانستم بلند شوم. همان طور توی حیاط روی برف ها نشسته بودم و از درد بی اختیار، به پهنای صورتم اشک می ریختم. ناخن شست پایم سیاه شده بود. دلم ضعف می رفت. بچه ها که مرا با آن حال و روز دیدند، از ترس گریه می کردند. همان وقت دوباره چشمم افتاد به عکس. نمی خواستم پیش بچه ها گریه کنم. با دندان محکم لبم را گاز می گرفتم تا بغضم نترکد؛ اما توی دلم فریاد می زدم: «صمد! صمد جان! پس تو کی می خواهی به داد زن و بچه هایت برسی. پس تو کی می خواهی مال ما باشی؟!» هنوز پیشانی ام از داغی بوسه اش گرم بود. به هر زحمتی بود، بلند شدم و آمدم توی اتاق. بچه ها گریه می کردند. هیچ طوری نمی توانستم ساکتشان کنم. از طرفی دلم برایشان می سوخت. به سختی بلند شدم. عکس را از روی طاقچه پایین آوردم. گفتم: «بیایید بابایی! ببینید بابایی دارد می خندد.» بچه ها ساکت شدند. آمدند کنار عکس نشستند. مهدی عکس صمد را بوسید. سمیه هم آمد جلو و به مهدی نگاه کرد و مثل او عکس را بوسید. زهرا قاب عکس را ناز می کرد و با شیرین زبانی بابا بابا می گفت. به من نگاه می کرد و غش غش می خندید. جای دست و دهان بچه ها روی قاب عکس لکه می انداخت. با دست، شستم را گرفته بودم و محکم فشار می دادم. به سمیه گفتم: «برای مامان یک لیوان آب بیاور.» آب را خوردم و همان جا کنار بچه ها دراز کشیدم؛ اما باید بلند می شدم. بچه ها ناهار می خواستند. باید کهنه های زهرا را می شستم. سفرة صبحانه را جمع می کردم. نزدیک ظهر بود. باید می رفتم خدیجه و معصومه را از مدرسه می آوردم. چند تا نارنگی توی ظرفی گذاشتم. همین که بچه ها سرگرم پوست کندن نارنگی ها شدند، پنهان از چشم آن ها بلند شدم. چادر سرکردم و لنگ لنگان رفتم دنبال خدیجه و معصومه.(پایان قسمت هجدهم) #ادامه_دارد #تنها_مسیری_ام #کانال_بهشت_خانواده💞 @beheshtekhanevadeh14

فردا اول ماه ربیع الثانی و ....

#یادداشت_روز 🔺ریشه‌ی بسیاری از اضطراب‌ها و آرامش‌ها.... #تنها_مسیری_ام #کانال_بهشت_خانواده💞 @beheshtekhanevadeh14

📝 #یادمون_باشه ؛ قوی‌ترین آدما اونایی‌ نیستند که وزنه‌های سنگین بلند می‌کنند؛ بلکه کسانی‌اند که؛ بمحض دیدن خطا، اشتباه، عیب، بی‌اخلاقی و ... از سمت کسی؛ یک سپر دور قلبشون می‌گیرند، و از نفوذ افکار و قضاوت‌های منفی از فکرشون، به قلبشون ممانعت میکنند! 💪 قوی ترین آدما، اونایی‌اند که تیر افکار منفی رو روی هوا میگیرند و نمیذارن قلبشون رو زخمی کنه. #تنها_مسیری_ام #کانال_بهشت_خانواده💞 @beheshtekhanevadeh14

❤ محبت اگه به تنهایی عامل زیر یه سقف رفتن باشه، میتونه تو دست‌اندازای زندگی و چالشای پیش‌رو، کمرنگ شه و جای خودشو به بی‌تفاوتی بده ولی اگه همین محبت، با چاشنی مدارا و وفا و همدلی همراه بشه، اون‌وقته که مزه عاشقی تا آخر آخر زیر زبون زن و شوهر می‌مونه و حتی فکر کردن و حرف زدنشون درباره هم، این محبت رو به وضوح نشون میده☺️ ❤ عشق، خونوادگیش خوبه! #تنها_مسیری_ام #کانال_بهشت_خانواده💞 @beheshtekhanevadeh14