🌸🍃 فرا رسیدن عید قربان، عید عبادت و بندگی خداوند را تبریک می‌گوییم. #عید_قربان ┄┅═══••✾••═══┅┄ @jz_news | کانال رسمی جامعه الزهرا https://eitaa.com/beheshtzendegi

🔰امام خمینی(رحمتةالله‌علیه): 🔸شریف ترین شغل در عالم، بزرگ کردن بچه است و تحویل دادن یک انسان است به جامعه. #فرزند_آوری #رشد_جمعیت ┄┄┅═✧❁💠❁✧═┅┄ 🔹️با #روشنا_قم همراه باشید👇 ☀️ @roshanaqom https://eitaa.com/beheshtzendegi

چرا مدل‌های شخصیت‌شناسی لزوماً باعث درک دیگران نمی‌شود؟ در روان‌شناسی، «شخصیت» به مجموعه‌ای از الگوهای نسبتاً پایدار در احساسات، افکار و رفتارهای فردی گفته می‌شود؛ ویژگی‌هایی مانند برون‌گرایی، مسئولیت‌پذیری یا ثبات هیجانی که در طول زمان و در موقعیت‌های گوناگون، تا حد زیادی ثابت می‌مانند. این صفات به ما کمک می‌کنند گرایش‌های کلی و بلندمدت افراد را بشناسیم و تا حدی پیش‌بینی کنیم که چه کسی معمولاً محتاط است، چه کسی اهل ریسک است، یا چه کسی در تصمیم‌گیری سریع و عمل‌گراست و چه کسی بیشتر تامل می‌کند. اما در این میان، یک پرسش اساسی مطرح می‌شود: اگر شخصیت انسان نسبتاً پایدار است، پس چرا گاهی یک فرد در موقعیت‌های مشابه، رفتارهای کاملاً متفاوتی از خود نشان می‌دهد؟ پاسخ در این نکته ظریف نهفته است که شخصیت، اگرچه چارچوب کلی رفتار و گرایش‌های یک فرد را مشخص می‌کند، اما به تنهایی قادر به توضیح کامل وضعیت روانی و رفتارهای لحظه‌ای او نیست. به عبارت دیگر، شخصیت می‌گوید فرد معمولاً چگونه است، اما نمی‌گوید در حال حاضر چرا این‌گونه رفتار می‌کند. اینجاست که به مفهومی دیگر نیازمندیم: منتالیزیشن (Mentalization) یا ذهنی‌سازی. منتالیزیشن به توانایی درک و تفسیر رفتار خود و دیگران با توجه به شرایط و حالت‌های ذهنی (شامل احساسات، اهداف، نیازها و نیت‌های افراد) اشاره دارد. این یعنی درک این نکته که هر انسان در هر لحظه، دارای مجموعه‌ای منحصر به فرد از افکار، احساسات، باورها و نیاتی است که ممکن است حتی دقایقی بعد دستخوش تغییر شوند. این وضعیت ذهنی لحظه‌ای، تأثیر مستقیمی بر رفتار او در همان لحظه دارد. فرض کنید همکاری دارید که عموماً فردی آرام، خوش‌برخورد و صبور شناخته می‌شود. این شناختی است که شما از شخصیت او دارید. اما یک روز، همین همکار در پاسخی کوتاه، با لحنی تند و غیرمنتظره با شما صحبت می‌کند. اگر درک خود را تنها به شناخت شخصیت او محدود کنیم، احتمالاً شگفت‌زده خواهیم شد و از خود خواهیم پرسید: "چه اتفاقی افتاد؟ مگر او فرد صبوری نبود؟" اما اگر از منتالیزیشن بهره بگیریم، سعی خواهیم کرد وضعیت ذهنی کنونی او را درک کنیم. شاید متوجه شویم که او شب گذشته به دلیل بیماری فرزندش نخوابیده، یا نگران خبری ناگوار است که به تازگی شنیده، یا حتی در مسیر رسیدن به محل کار با یک مشکل پیش‌بینی‌نشده مواجه شده است. در این حالت، رفتار او نه تنها عجیب به نظر نمی‌رسد، بلکه قابل فهم‌تر می‌شود. بنابراین، می‌توان گفت: - شناخت شخصیت به ما می‌گوید یک فرد معمولاً چگونه است و چه گرایش‌های رفتاری پایداری دارد. - منتالیزیشن به ما کمک می‌کند بفهمیم آن فرد الان و در این لحظه چرا این‌گونه رفتار می‌کند. در نتیجه، با فراتر رفتن از برچسب‌های کلی روان‌شناختی و تلاش برای درک ذهن و در حال تجربه دیگران از طریق منتالیزیشن، می‌توانیم به درک عمیق‌تر و ارتباطی واقعی‌تر و انسانی‌تر با آن‌ها دست یابیم. این امر، اساس همدلی و تعاملات سازنده در روابط انسانی است

شاید تعجب کنید اگر بگویم مغز ما با همه پیچیدگیش قادر نیست جملات منفی را از مثبت تفکیک کند: به جمله ً منفی ً زیر توجه کنید: " لطفا به فیل قرمز فکر نکنید " ذهن شما اکنون به چه چیزی فکر می کند؟ بدون شک ذهن شما اکنون در حال فکر کردن به فیل قرمز است. به نظر شما اگر به کودکی گفته شود دست مرا ول نکن، به پریز برق دست نزن، امروز با بچه ها در مهد دعوا نکن، چه پیغامی در مغز او مخابره میشود؟ همه این جملات در ذهن او مثبت برداشت شده و گویی که به او دستور داده اید که این کار را انجام دهد، در واقع در فرمان دادن باید به کودک گفته شود چه کاری باید انجام دهد نه اینکه چه کاری نباید انجام دهد. بنابراین با کودک خود اینگونه سخن بگویید: - به جای مخالفت نکن ؛ بگو کاری که گفتم را انجام بده - به جای فحش نده ؛ بگو حرف خوب بزن - به جای دستم را ول نکن؛ بگو دستم را محکم بگیر - به جای ندو ؛ بگو آرام راه برو

🌷 نفس خود را هر که قربان می‌کند تیغ آتش را گلستان می‌کند عید سعید قربان بر تمامی مسلمانان مبارک باد. #عید_قربان https://eitaa.com/beheshtzendegi