مصطفی جمشیدی متولد ۱۳۴۰ در شمیران ، از داستان نویسان دهه ۶۰ که دستی نیز در سایر رشته های هنری چون سینما ، شعر و . . . . دارد. کتاب های داستانی او در حوزه داستان کوتاه و رمان بیشتر حول محور مسائل اجتماعی ، دفاع مقدس و حوزه آفرینش های دینی است .
از رمان های وی می توان به سونات عدن ، بوفاری ۴ ، معبر به آخرالزمان ، بیداری ، شنیدن آوازهای مغولی، مغات میغ ، باز یافته های شهر دلتنگ اشاره کرد. دو رمان «رویای آق تاریم» و «تیغ و تاج» از جدیدترین آثار این نویسنده و داستان نویس قدیمی کشور است که در لیست تازه های به نشر (انتشارات آستان قدس رضوی) قرار گرفته است.
در بخشی از کتاب تیغ و تاج آمده :
آقای حبیب مس پاره کن که هیکل درشتی داشت ، شده بود عاشق و واله یک زن کلفت. این را طی چغولی های اسی چاخان فهمیدم.
آقا به سبیل مبارک، زار و زندگی اش شده یک زن. توی حیاط خانه مهندس دیهیم که توی شقایق یک است ، زنی زندگی می کند که این حبیب شده طلسم او. زار و زندگی اش شده این زن . زنک چادرچاقچول می کند و توی حیاط با یک ماشین لباسشویی رخت های خانه را می شوید.من خودم دیده بودمش . برو رویی هم ندارد، اما اصالتا بچه ایل قشقایی است. از هفده هجده سالگی خانه مهندس دیهیم بزرگ شده ، اما زن مهندس دوچشمی مراقبش است. من نمی دانم این زال محمد چه طوری به دام عشق این افتاده، الله اعلم !
عشق عین چاقاله بادام می ماند.نرسیده و کال است.آدم که زیاد خورداز این میوه،دل درد می گیرد.به نظرم این مس پاره کن که یک مدتی پهلوان معرکه گیربود،طلسم این قشقایی شده که جان به جانش کنی،دیگرنه دزدی می آید،نه دل به کار می دهد.
@behnashr
