🔺روزنامه نگار عراقی: اسم خلیج فارس ثبت و رسمی است، هیچکسی حق تغییر آن را ندارد 🔹احمد عبدالساده نویسنده و روزنامه نگار مطرح عراقی: ایران به دریان عمان احاطه دارد اما آن را دریای ایران نمی گویند. یا هندی ها به دریای عرب که بر آن احاطه دارند دریای هند نمی گویند. یا اندونزی اقیانوس هند را اقیانوس اندونزی نمی خواند. چرا؟ چون اینها اسامی رسمی هستند که در سازمان ملل ثبت شده اند. اسم خلیج فارس نیز ثبت و رسمی است و هیچکسی حق تغییر آن را ندارد.

یک عاشقانه آرام علامه‌طباطبایی

قسمت ششم شهودات توحیدی کودک در ابتدای تولد ... کودک در ابتدای تولد ، غرق حیات روحی خویش است و حق تعالی را مشاهده می کند . مرحوم صدوق در کتاب توحید به سند خودش از رسول خدا (صلی الله علیه واله) روایت کرده که حضرت فرموده اند : کودکانتان را به خاطر اینکه گریه می کنند، نزنید؛ زیرا گریه ی طفل تا چهار ماه شهادت به «لا اله الاالله» و تا و تا چهار ماه دیگر ، صلوات بر پیامبر و تا چهارماه دیگر، دعا برای والدینش است . کودک در چهار ماه اول تولد، تماماً رو به خداوند است، و هنوز چندان، به طبیعت خویش ملتفت نشده است. حتی نیازهای خود را نیز به صورت تفکیک شده نمی شناسد؛ یعنی احتیاج به غذا ، احتیاج به محبت ، احتیاج به پوشاک و... برای او به صورت متمایز و تفکیک شده روشن نیست ‌و همگی تحت عنوان واحد «نیاز و احتیاج» جمع می شود. از طرفی در ابتدای تولد، غیر از خدا کسی را نمی شناسد و هنوز به چیز دیگری علم حاصل نکرده است و نمی تواند با روی کردن به آن فرد یا شیء، از خدا روی گردان شود؛ از این رو بر حکم فطرت توحیدی اولیه ی خود باقی می ماند و از تذکر و یاد خدا خارج نمی شود؛ یعنی چون نمی تواند پشت به خدا کند، خدا را درک می کند. پس تنها کسی را که می شناسد و می بیند خداست. از این رو تنها خدا، مقصد توجه اوست. بنابراین پس از احساس حاجت، با گریه ی خویش، از خداوند یکتایی که او را درک می کند، طلب رفع حاجت و نیاز می کند. اگر حال این کودک را به زبان عربی ترجمه کنیم، می شود : «لااله الاالله» یعنی جز الله، دیگری نیست؟ غیر کجاست؟ طفل هیچ غیری را نه می شناسد و نه می بیند و نه به آن توجه دارد. که یکی هست و هیج نيست جز او وحده لا إله إلا هو این طفل حاجتمند ، نه غیر خدا را می شناسد و نه غیر خدا را می بیند، پس حاجت و نیازش را به درگاه همان یگانه ی بی نیاز که رو به سوی او خلق شده و مشهود و معلوم اوست ، عرضه می کند ‌و از او استمداد می طلبد . بنابراین گریه ی او ظهور استدعای درونی او از خداست . چنین گریه ای متضمن این شهادت و گواهی است که تنها یک اله هست و جز او نیست ... ادامه دارد ... 🌴گوهر معرفت 🌴

قسمت پنجم احتجاب از حقیقت روح خلقت روحی انسان موجب شناخت و شهود خداوند می شود و این فطرت الهی انسان است. کسی روح خود را درک کرده است که ایجاد الهی نسبت به خود را درک کند، یعنی وجود خود را رو به خدا، منتسب به او برپا و قائم به او بیابد. امّا مادر وضعیت فعلی خود، وجود خود را منتسب به بدن و جهات طبیعی درک می کنیم . زیرا انسان پس از نفخ روح، در مرحله ی هفتم خلقت خود، یک نازله ی دیگر هم می یابد که در ادامه در خصوص آن توضیح داده خواهد شد. ما در مرحله ی هفتم خلقت خود، بدون مجاهده و انقطاع از عالم طبیعت، قادر به ادراک روح خویش نیستیم و وجود خود را منتسب و وابسته به بدن خویش می بینیم؛ نه رو به خدا و برپا به وجود خداوند سبحان. بنابراین اگر وجود خود را منتسب به جهات خلقی خود بیابیم، روح خویش را درک نکرده ایم. کودک در آغاز تولد، تماماً رو به خدا، شاهد او و روگردان از عالم طبیعت است. از این رو در ابتدای تولد، بر دست و پای خود کنترل ندارد و نمی تواند به هر نحوی که خواست آنها را حرکت دهد؛ قادر به نگه داشتن اشیاء با انگشتان خود نیست و... زیرا کودک در عالم روحی است و کم کم و به تدریج رو به طبیعت می کند و امکان تصرف و انجام افعال در این عالم را می یابد. این رو به طبیعت کردن، مساوی است با پشت کردن به روح و محجوب شدن از آن #معرفت_فطری ! روح آن حقیقتی بود که کودک، قبل از توجه به طبیعت، آن را درک می کرد؛ حقیقتی رو به خدا که حق تعالی ، رسول الله (صلی الله علیه واله) و اهل بیت (علیه السلام) را مشاهده می کرد و از آنها درخواست می نمود و این درخواست به صورت گریه در او ظاهر می شد. 🌴گوهر معرفت 🌴

قسمت هفتم شهودات توحیدی کودک در ابتدای تولد ... کسی که با احوال کودک در چهار ماه دوم آشناست ، می داند که کودک در این چهار ماه ، نیازهای گوناگون را تمییز می دهد و میان اشیای مختلف ، فرق می گذارد مثلا تمایز احتیاج به آب و احتیاج به شیر را درک می کند؛ از این رو در حال تشنگی، آب می طلبد نه شیر، از طرفی مشرک هم نشده که اثر رفع تشنگی را به آب نسبت دهد و دست به دامان آب شود نه خدا . بنابراین حال کودک در چهار ماه دوم از این قرار است : حال که نیاز به امور گوناگون را در خود حس می کند و نمی تواند برای رفع حاجتش کاری کند - زیرا توان راه رفتن و تلاش برای رسیدن به مطلوبات خود را ندارد - همه ی نیازهای خود را از خداوند می طلبد به این شکل که هنگامی که احساس تشنگی می کند، از خدا رفع تشنگی می خواهد ، احساس گرسنگی می کند و از خدا رفع گرسنگی می خواهد. اما چرا گریه ی کودک در چهار ماه دوم، صلوات بر پیامبر اکرم (صلی الله علیه واله) شمرده شده است؟! علامه طباطبایی در بیان سرّ این مطلب می فرماید : «طفل در چهارماه دوم، از پدر و مادرش، بدون شناخت به شخصه ی آن دو ، وجود واسطه ای میان خود و رافع حاجتش را می شناسد که واسطه ی میان او و خداوند سبحان ، رسول الله (ص) است. پس گریه ی کودک، طالب رحمت از پروردگارش برای رسول الله (ص) است تا اینکه رحمت الهی به واسطه ی پیامبر (ص) به او برسد.» برای اینکه بتوانیم حالات توحیدی کودک را در چهار ماه دوم دریابیم، ابتدا به دو حال ظاهری او دقت کنیم : ۱. کودک در چهار ماه دوم، نیازهای گوناگون خود را به صورت متمایز می شناسد. ۲. کودک اگر چه در چهار ماهگی پدر و مادر خود را از دیگران تمییز می دهد؛ امّا معمولاً تا هشت ماهگی، در آغوش کسی غریبی نمیکند. از غریبی نکردن کودک هنگام رفتن به آغوش فردی غیر از پدر و مادر در چهار ماه دوم، می توان دریافت که کودک هنوز شخصی پدر و مادر را رافع حاجات خود تشخیص نمی دهد؛ بلکه بعد از قدری التفات بیشتر به طبیعت خویش در این چهارماه، خود را در آغوش واسطه ای میان خود و خدا ادراک می کند . بنابراین کودک برای رفع حاجات خود، از خدا برای آن واسطه طلب رحمت می کند تا رحمت الهی از آن واسطه به او برسد. بنابراین طلب کردن رحمت از خداوند بر واسطه ی کلی و فراگیر میان خداوند سبحان و بندگان، با صلوات بررسول الله (ص) منطبق می شود؛ زیرا صلوات، طلب صله و رحمت از جانب خداوند، برای پیامبر (ص) است. معنای کلی بودن این واسطه نیز این است که بر همه ی مخلوقات ، منبسط ، فراگیر و محیط است و این چنین واسطه ای ، بر شخصِ رسول الله (ص) منطبق می شود . ادامه دارد ... 🌴گوهر معرفت 🌴

قسمت هشتم شهودات توحیدی کودک در ابتدای تولد (چهار ماه سوم) کودک در چهار ماه سوم، واسطه های بیشتری را می شناسد. او در می یابد که وقتی برای رسیدن رحمت الهی به خود، از خدایش برای آن واسطه ی کلی، طلب رحمت می کند، همه ی اشیای اطرافش، واسطه ی رساندن رحمت به او نمی شوند؛ بلکه تنها پدر و مادر او هستند که به امر او قیام دارند. در نتیجه باز هم ادراک او تشخص بیشتری پیدا می کند و عنوان واسطه در ادراک او بر شخص پدر و مادرش منطبق و منحصر می شود. در این شرایط، آن واسطه ی کلی از خاطر کودک محو می شود و کودک به شخص پدر و مادر، متوجه می شود؛ یعنی کودک به جای اینکه از مجرای واسطه ی کلی نبوی از خدا بطلبد، از مجرای پدر و مادر، رفع حوائج خود را طلب می کند. به بیان ساده تر، با شناختن پدر و مادر و دیدن اینکه رفع نیاز او پیوسته از مجرای پدر و مادر است، به آن دو ملتفت شده و از پیامبر (صلی الله علیه اله) غفلت می کند و از آن به بعد، در هنگام دعا و طلب از خداوند تبارک و تعالی، از او می خواهد که پدر و مادر را مورد رحمت خود قرار دهد و به ایشان قدرت و توانایی دهد تا حاجات او را رفع کنند؛ پس #گریه اش دعا به جان آن دو خواهد بود. علت دعا بودن گریه ی او در چهار ماه سوم، این است که، تنها پدر و مادرِ زنده یِ سالمِ مهربانِ توانا در معیشت... قادر به گرفتن و رساندن رحمت الهی به او هستند. پس وقتی میخواهد رحمت را از مجرای این ها بگیرد، خواسته اش متضمّن همه ی آن موارد بالا نیز هست و این، همان دعا کردن برای پدر ومادر است. سرّ اینکه پدر و مادر آن همه متحول می شوند و اخلاق و رفتار آنان بهتر می شود، مهربان تر، صبورتر و شاکرتر می شوند، همین دعای خالصانه ی کودک است. 🌴گوهر معرفت 🌴

قسمت نهم هبوط کودک از عالم توحید ... خداوند تبارک و تعالی در قرآن کریم می فرماید : [ثمّ سوّاهُ وَ نَفَخ فيه من روحه و جعل لكم السمع و الأبصار و الأفئدة» (سجده/۹) (سپس انسان را تسویه کرد و از روح خویش در وی دمید و برایتان شنوایی و بینایی ها و دل ها قرارداد.» بر اساس این آیه، خداوند تبارک و تعالی برای انسان بعد از نفخ روح، قوای شنوایی، بینایی و تعقلی فکری قرار داده است. این قوا دریچه هایی می شوند تا ادراکات جزئی حسی و علوم فکری برای انسان حاصل شود و از همین مجاری، انسان به تدریج متوجه بدن طبیعی و عالم اَرضیِ خود می شود و به موجودات گوناگون، علم می یابد. توجه به این ادراکات، موجب می شود که انسان از عالم روحی خود محجوب شود؛ بنابراین اگر چه انسان، فطرت الهی و روح ملکوتی دارد، با توجه به طبیعت خود و سایر مخلوقات، از روح محجوب شده و از خداوند تبارک و تعالی غافل می شود. وضعیت وجودی کودک و قوایی که خدای متعال به او عطا کرده، به گونه ای است که کم کم عالم طبیعت و کثرات آن را درک می کند و توحید را فراموش می کند. کودک با درک ثقل طبیعت و سنگینی این عالم، همچنین مواجهه با کثرات و پراکندگی های آن، از خدا غافل می شود و تنها نفس خود و مخلوقات را مباشر در امور می بیند. کودک پس از غفلت کامل از توحید، پدر و مادر را ربّ خود می پندارد. پس از آن، وقتی خواسته ای دارد، خوراکی می خواهد یا اسباب بازی می طلبد، از آنان می خواهد و برای آنان گریه می کند. از امام صادق (ع) روایت شده : «به فرزندانتان نیکی و احسان کنید؛ زیرا گمان می کنند شما روزیشان را می دهید.» و از نبی اکرم (صلى الله عليه و آله و سلم) روایت شده است که : [کودکان را دوست بدارید و به ایشان ترحم کنید و اگر به آنها وعده ای دادید، وفا نمایید؛ زیرا آنان شما را تنها روزی رسان خویش تصور می کنند.] 🔸ادامه دارد ... 🌴گوهر معرفت 🌴

📌بعضیا رو میشناسم الان نه تعطیلی دارن نه خواب تازه بیش تر باید حواسشون جمع کنن کسایی که الان فقط به امنیت مرزهای ایرانی فکر می کنند که بیش از چهارصد بار بهش حمله شد بنازم به این غیرت و مردونگی ✌️ ابوقاسم

🅾⭕️🅾 سخنان بسیار مهم و امیدآفرین و مستند سردار ابراهیم پور در جمع طلاب در رابطه با پشت پرده جریانات اخیر. استدعا داریم در وقت مناسب حتما تا آخر گوش کنید و نشر دهید. فوق العاده است. منتظر اتفاقات بزرگ و راهبردی در منطقه و دنیا باشید. قدر این رهبر را بدانید.

🔖منبر کوتاه🔖 🔅آیا جن و اجنه وجود دارند یا نه؟ چه شکلی هستند؟ آیا میشه اجنه را دید؟ آیا می‌توانند به انسان آسیب برسانند؟ 🔰 #استاد_محمدی

🔖منبر کامل 🔖 #استاد_پناهیان 🔉 ابعاد مسئولیت اجتماعی 📅 جلسۀ دوم | ‌۱۴۰۱/۱۰/۰۵ 🕌 هیئت ثارالله قم

🔖منبر کامل 🔖 #استاد_پناهیان 🔉 ابعاد مسئولیت اجتماعی 📅 جلسۀ اول | ‌۱۴۰۱/۱۰/۰۴ 🕌 هیئت ثارالله قم