امروز قراره کمی سراغ دعای عرفه بریم.
تو دعای عرفه شکر خوبی ها از بدی ها خیلی بیشتر، اصلا انگار امام حسین غرق شده در این خوبی ها...
برای همین هست که هرکسی وصل بشه به امام حسین، امام خوبی هاش رو بهش نشون میده (ببین چقدر خوبی تو ببین برای من پیرهن مشکی می پوشی.
ببین چقدر بزرگ جایگاهت که اومدی به مجلس عزاداری پسر فاطمه...)
امید داره به خداوند
_ما رأیت الا جمیلا
این ندیدم جز زیبایی یعنی خود خود امید!
رفقا بزرگترین منجلابی که انسان مؤمن رو درگیر خودش میکنه ناامیدی و یأس!
نا امیدی از چی؟
نا امیدی از همه چی! از عبادتش راضی نیست، از همسر بودنش راضی نیست، از بنده بودنش، دختر بودنش، مادر بودنش و... چون فکر می کنه کمه و غرق در گناه پس از خودش ناراضی!
این موجب میشه به خاطر عدم رضایت از خودش دیگه رغبتی به عبادت نداشته باشه، رغبتی برای ادامه دادن نداشته باشه اگرم عزمشو جزم کنه برای شروع دوباره منجر به شکست میشه!
_میدونی راه حلش چیه؟
راهکارِ خود آگاهی!
بله خود آگاهی، برو نگاه کن به خوبی های خودت تا انرژی بگیری برای حرکت، تا سرمایه به دست بیاری برای حرکت!
اینکه میگن خوبی های خودت رو نبین تا دچار غرور نشی در صورتی هست که دیدن خوبی هات موجب توقف بشه!