🌷نکاتی از ادامه دعای
۵٣ #صحیفه_سجادیه🌷
🌳بسم الله الرحمن الرحیم 🌳
🌾یا رسول الله صلی الله علیک و علي آلک الطاهرین،🌾
🏵️وَ كُنْتُ مِنَ الْمَنْسِيّينَ كَمَنْ قَدْ نُسِيَ🏵️
💮 و هم چون كسي كه فراموش شده، در زمره فراموش شدگان قرار گرفتم، 💮
1️⃣. بدترین عذاب و درد فراموش شدن از خالق و هم از مخلوق است هر چند تا خالق نخواهد مخلوق کاری نمی تواند برای انسان انجام دهد.
2️⃣. و البته کسی که لحظاتی همچون حضرت یوسف پیامبر هم اگر توجه به مخلوق موجب کم رنگ شدن توجهش به خالق شود خداوند غیور یاد او را از مخلوق می برد و هفت سال بر رنج زندانی ماندنش افزوده می شود.
3️⃣. صبرت علی عذابک فکیف اصبر علی فراقک و چه فراقی سخت تر از فراموش شدن و از یاد رفتن از نزد خداوند و البته شاید از همین روست که خداوند در این دنیا دائما اعلان می دارد فاذکرونی اذکرکم باید بنده خداوند را یاد کند و یک وجب به سوی خدا بردارد تا خداوند یک گام به سویش بردارد و از او یاد کند.
🥀🥀🥀🥀🥀
تصور کن یک روز صبح که از خواب بیدار میشی
ببینی به جز خودت هیچ کس توی دنیا نیست و تو صاحب تمام ثروت زمین هستی ! ! !
اون روز چه لباسی می پوشی؟
چه طلایی به خودت آویزون می کنی؟
با چه ماشینی گردش می کنی؟
کدوم خونه رو برای زندگی انتخاب می کنی؟
شاید یک نصفه روز از هیجان این همه ثروت به وجد بیای اما کم کم می فهمی حقیقت چیه !
وقتی هیچ کس نیست که احساستو باهاش تقسیم کنی، لباس جدیدتو ببینه،
برای ماشینت ذوق کنه، باهات بیاد گردش، کنارت غذا بخوره، همه این داشته هات برات پوچه .
دیگه رانندگی با وانت یا پورشه برات فرقی نداره...
خونه دو هزار متری با 45 متری برات یکی میشه...
طلای 24 عیار توی گردنت خوشحالت نمی کنه...
همه اسباب شادی هست اما هیچ کدومشون شادت نمی کنه چون کسی نیست که شادیتو باهاش تقسیم کنی.
اون وقته که می بینی چقدر وجود آدم ها با ارزشه چقدر هر چیزی هر چند کوچیک و ناقص با دیگران بزرگ و با ارزشه.
شاید حاضر باشی همه دنیا رو بدی اما دوباره آدم ها کنارت باشند...
ما با احساس زنده هستیم نه با اموال.
قدر همدیگه رو بدونیم
149.pdf
140.5K
📂هر روز با قرآن و عترت
📚#موضوع_صد_و_چهل_و_نه
✅ نفی به عهده گرفتن گناه دیگری
🗓1399/06/20
🌺 @nedaye_tahzib
🔹مجموعه پوسترهای نمایشگاهی
#مشق_عشق / الگوی رفتاری علما در خانواده
موضوع: تجلیل از همسر
#آیت_الله_صافی_گلپایگانی
شماره 9
🌺 @nedaye_tahzib
🍃 tahzib-howzeh.com
#پنجشنبه_های_مشاوره_ای
موضوع: سیره امام حسین علیه السلام درباره احترام و تکریم همسر
بدون تردید محیط خانواده کانون احساسات و عواطف است و طبعا مقیاسى که در این محیط باید به کار رود با مقیاس سایر محیط ها متفاوت است، از این جهت نباید در خانواده و در ارتباط با همسر، با مقیاس خشک قانون و مقررات بى روح گام برداشت بلکه محبت و عاطفه ورزی با همسر ضرورتی انکار ناپذیر است.[ تفسیر نمونه، جلد 3 ؛ صفحه 376]
شما باید بدانید که این احترام و شخصیت دادن به همسر از عواملی است که در تربیت فرزندان، تأثیر به سزائی دارد.شما میتوانید دو تصور از دو نوع رفتار داشته باشید؛ یکی اینکه؛ مادر به عنوان نماد ارزشمند در خانه، عزیز باشد و مورد تکریم شوهرش قرار گیرد و کوچکترین بی احترامی به شخصیت او نشود، با روحی سرشار از عاطفه و آرامش و احساسِ شخصیت، فرزندان را تربیت خواهد نمود. احترام شما به همسر باعث خواهد شد تا از وجود فرزند با ادب لذت ببرید. دوم اینکه؛ اگر همسر در خانه مورد آزار و اذیت روحی و جسمی قرار گیرد و شخصیتش در خانه و پیش فرزندان تحقیر شود و مانند یک ابزار به او نگاه شود، بدیهی است که از روان سالمی برخوردار نخواهد بود و در نتیجه، آرامش خود را از دست داده و اضطراب و نگرانیِ او در فرزندان نیز تأثیر خواهد گذاشت و این خود شما هستید که ضرر خواهید کرد.
امام حسین (علیه السلام) با چهره ای آرام و روحی سرشار از عاطفه و محبت با همسران خود برخورد می کرد؛ هیچگاه محبت خود را از آنها دریغ نمیکردند، چرا که آرامش روحی و روانی مادر، در پرورش فرزندان نقش به سزائی دارد. «امام حسین علیه السلام بارها تکریم همسر را به دوستانش متذکر شده و در پاسخ اعتراض آنان که به وجود فرش ها و پرده های نو در منزل حضرت ایراد می گرفتند، می فرمود:ما با زنها ازدواج می کنیم و [پس از ازدواج] مهریه همسران را پرداخت می کنیم و آنان با مهرهایشان هر چه دوست داشته باشند می خرند و ما دخالتی نمی کنیم.»[ الکافی، جلد 6، صفحه 476]
توجه؛ گاهی اتفاق میافتد انسان در شرایط سخت زندگی با دستاندازهای اخلاقی و رفتاری مواجه میشود و رفتارهای نشان میدهد که در شان و شخصیت او نیست، اما مردان خدا و در اوج آنها اهلبیت (علیهم السلام) در سختترین شرایط زندگی تغییری در خُلق و خویشان ایجاد نمیشد. پس سعی کنیم از این الگو ها بهترین استفاده را ببریم تا پشیمان و متضرر نشویم.
🌺 @nedaye_tahzib
🍃 tahzib-howzeh.com
🍂سلسله مباحث: راه و رسم طلبگی
شماره 8
🔹موضوع: اصول حاکم بر برنامه ریزی/قسمت هشتم
اصل هفتم: استحکام (اعتقاد به برنامه)
انسان باید به فعالیت جاری خود ایمان و اعتقاد داشته باشد. اگر ایمان راسخ به برنامه وجود نداشته باشد در انجام آن سستی میشود. اندک مخالفت یا خرده مانعی به راحتی جریان برنامه را مختل میسازد و آدمی را از ادامه آن باز میدارد. کار کوچکی که با ایمان و استحکام انجام پذیرد، به مراتب امیدوار کنندهتر از تلاش فراوانی است که این پشتوانه را نداشته باشد. از این رو لازم است به جای پرکردن بیپشتوانه برنامه، ابتدا اعتماد و اعتقاد خود را به آن بازسازی کنیم و منطق مستحکمی برای آن بیابیم، آنگاه به تکمیل آن روی آوریم. تردید و تزلزل نسبت به فعالیت جاری موجب میشود انسان همیشه از خود گلایهمند و ناراضی باشد. این اعتراض دائم روحی باعث میشود شخص، اهتمام لازم را در انجام وظایف خود بهکار نگیرد. در نتیجه، فراوردههای عمل او همیشه سست و تُنُک و نیمدار عرضه شود.
یعنی عدم استحکام برنامه، به عدم استحکام عمل تبدیل میگردد. استمرار چنین حالت روحی به مرور بنیان همت آدمی را ویران میکند.
نکته: برای بهدستآوردن توان برنامهریزی بسیار مناسب است با چهرههای موفق ارتباط مستمر داشته باشیم و گونههای مختلف برنامهریزی را بررسی کنیم.
🌻 @nedaye_tahzib
🌿 tahzib-howzeh.com