" لِایِّ الاُ مُورِاِلیکَ اَشکُواوَلِما
مِنها اَضِجُّ وَابکی"
🍂
همیشه سخت بوده و هست ...
گاهی صبر کردن می شود دردآورترین لحظات زندگی یک آدم ، گاهی ظرف و‌اندازه قلب انسان طاقت این حجم سختی را ندارد
گاهی دل می‌شکند ،آدم کم می آورد ، انتظار و چشم به راه بودن گاهی از خود مصیبت هم دشوار تر می شود .
برای کسی که به انتظار نشسته دنیا
می شود جهنمی که از درون می سوزاندت و رخ نشان نمی دهد
گاهی در میان این حجم ناامیدی خدا هم دستان انسان را در کوره راه های بی پناهی رها می کند ، رها می کند که بشکند انسان را ، که ویران کند خواسته های دل را ، روزهایی می رسد که آدم احساس می کند به انتها می رسد ، که دل آنقدر می سوزد که بزرگی حرمت اشک های انسان هم یارای آرام کردنش را ندارد
گاهی صبر بر ابتلا و امتحان های خدا می شود محال ترین اتفاق زندگی ما آدم ها ...
گاهی هم ظرف دلمان پر می شود و بندبند وجودمان غرق شکایت می شود
گاهی هم ترس برم می دارد که بریزد ، بریزد آبروی نداشته من و آنچه که تو اسمش را گذاشته ای ایمان
بریزد و من بمانم و یک دنیای
ترسه از نداشتنت ...
🌿
