سوال⁉️ خداوند متعال در قرآن مي فرمايد: خداوند #سرنوشت كسي را #تغيير نمي دهد مگر اينكه خودش بخواهد اما در جايي ديگري آمده است: خداوند نمي خواهد آنها #هدايت شوند رابطه اين #دو چيست؟ آيه اي که مورد استناد اين پرسش بود چنين است «انّ الله لا يُغيِّرُ ما بقوم حتّي يغيّرو ما بانفسهم»[1] خداوند سرنوشت هيچ قومي و «ملّتي» را تغيير نمي دهد مگر آنكه آنها خود تغيير دهند، كه در دو مورد از قرآن با تفاوت مختصري آمده است[2]، يك قانون كلي و عمومي را بيان مي كند، قانوني سرنوشت ساز و حركت آفرين و هشدار دهنده! اين قانون كه يكي از پايه هاي اساسي جهان بيني و جامعه شناسي در اسلام است، به ما مي گويد: مقدرات شما قبل از هر چيز و هر كسي در دست خود شما است و هرگونه تغيير و دگرگوني در خوشبختي و بدبختي اقوام در درجه اوّل به خود آنها بازگشت مي كند.[3] و اين يك سنّت تغيير ناپذير الهي است. فيض و رحمت خدا بيكران و عمومي و همگاني است، ولي به تناسب شايستگي ها و لياقت ها به مردم مي رسد. در ابتدا خدا نعمتهاي مادّي و معنوي خويش را شامل حال اقوام مي كند. چنانچه نعمتهاي الهي را وسيله اي براي تكامل خويش ساختند و از آن در مسير حق مدد گرفتند و شكر آن را كه همان استفادة صحيح است بجا آوردند، نعمتش را پايدار، بلكه افزون مي سازد؛ امّا هنگامي كه اين مواهب وسيله اي براي طغيان و سركشي و ظلم و بيدادگري و تبعيض و ناسپاسي و غرور و آلودگي گردد، در اين هنگام نعمت ها را مي گيرد و يا آن را تبديل به بلا و مصيبت مي كند. بنابراين دگرگونيها همواره از ناحية ما است وگرنه مواهب الهي زوال ناپذير است.[4] پس آنچه كه اين آية شريفه در مقام بيان آن است اين است كه سعادت و خوشبختي و شقاوت و بدبختي همة انسان ها و سرنوشت دنيوي و اخروي آنها را خودشان رقم مي زنند. و خود راه ضلالت و گمراهي و يا هدايت و رستگاري را بر مي گزينند. در مقابل اين آيات، آيات ديگري وجود دارد كه هدايت و ضلالت را به دست خداوند مي داند: «من يهد الله فهو المهتدي و مَن يُضلِل فأولئك هم الخاسرون»[5] آن كس را كه خدا هدايت كند هدايت يافته «واقعي» اوست و آن ها را كه گمراه سازد زيانكاران آنهايند. يا در آية 213 سورة بقره مي خوانيم «و الله يهدي من يشاء الي صراط المستقيم» خداوند كسي را كه بخواهد به راه راست هدايت مي كند. و در آيه 93 سورة نحل آمده است: «ولكن يضلّ من يشاء و يهدي من يشاء» ولي او هر كسي را بخواهد هدايت مي كند و هر كسي را بخواهد گمراه. و شبيه اين تعبير كه هدايت و ضلالت را فعل خداوند مي شمرد و هر دو را به او نسبت مي دهد در بسياري از آيات قرآن مجيد به چشم مي خورد.[6] در مورد اين كه رابطه بين اين دو دسته از آيات و نحوة جمع آنها چگونه بايد باشد، تفاسير مختلفي[7] ارائه شده است. و ما در اين جا دقيق ترين تعبيري كه با همة آيات هدايت و ضلالت سازگار است و همة آنها را به خوبي تعبير مي كند، بي آنكه كمترين خلاف ظاهري در آن باشد را، بيان مي كنيم. هدايت در لغت به معناي دلالت و راهنمائي تؤام با لطف و دقت است[8] و آن را به دو شعبه تقسيم كرده اند: «ارائه طريق» و «ايصال به مطلوب» و به تعبير ديگر «هدايت تشريعي» و «هدايت تكويني». با اين توضيح كه: گاه انسان راه را به كسي كه طالب آن است، با دقت تمام و لطف و عنايت نشان مي دهد، اما پيمودن راه و رسيدن به مقصود به عهدة خود اوست. «هدايت تشريعي، ارائه طريق». ولي گاه دست طالب را مي گيرد و علاوه بر ارائه طريق او را به مقصد مي رساند «هدايت تكويني، ايصال به مطلوب». هدايت تشريعي به معناي ارائه طريق جنبة عمومي و همگاني دارد و هيچ قيد و شرطي در آن نيست. چنانكه در آية 3 سورة دهر آمده «انّا هديناه السبيل اما شاكراً و اما كفوراً» ما راه را به انسان نشان داديم خواه شكر گذاري كند يا كفران. و در آية 51 آل عمران مي خوانيم. و انك لتهدي الي صراط مستقيم: تو همة انسان را به صراط مستقيم دعوت مي كني.[9] 👇👇

اما هدايت تكويني به معناي ايصال به مقصود و گرفتن دست بندگان و گذراندن آنها از تمام پيچ و خم هاي راه و حفظ و حمايت از آنها تا رساندن به ساحل نجات، كه موضوع بسياري ديگر از آيات قرآن است، هرگز بي قيد و شرط نمي باشد. اين هدايت مخصوص گروهي است كه اوصاف آنها در قرآن بيان شده، و اضلال كه نقطه مقابل آن است نيز، مخصوص گروهي است كه اوصاف آنان نيز بيان گشته است. گرچه بعضي از آيات مطلق است، ولي بسياري ديگر از آيات قيد و شرط آن را دقيقاً بيان كرده و هنگامي كه اين آيات «مطلق» و «مقيد» را كنار هم مي چينيم مطلب كاملاً روشن مي شود و هيچ ابهام و ترديدي در معني آيات باقي نمي ماند و نه تنها با مسأله اختيار و آزادي ارادة انسان نسبت به سرنوشت خويش مخالف نيست بلكه آن را دقيقاً تأكيد مي كند. قرآن مجيد در يكي از آيات مي گويد «يضلّ به كثيراً و يهدي به كثيراً و ما يضل به الّا الفاسقين»[10] بوسيلة آن ضرب المثل، که قبل از اين آيه بيان فرموده گروهي را گمراه و گروهي را هدايت مي كند، اما جز فاسقان را گمراه نمي سازد. كه در اينجا سرچمشة ظلالت فسق و خروج از طاعت و فرمان الهي شمرده شده است. و در جاي ديگر مي گويد: الله لايهدي القوم الظالمين،[11] خداوند قوم ستمگر را هدايت نمي كند. در اين جا تكيه روي مسأله ظلم شده است و آن را زمينه ساز ظلالت معرفي كرده است. و در جاي ديگر مي خوانيم: «والله لايهدي القوم الكافرينِ»[12]  خداوند قوم كافر را هدايت نمي كند. در اين جا كفر به عنوان زمينه ساز گمراهي ذكر شده است. باز در آية ديگر مي خوانيم: «انّ الله لايهدي من هو كاذب كفّار»[13] خداوند هدايت نمي كند كسي را كه دروغگو و كفران كننده است. كه در اين جا نيز دروغگويي و كفران را مقدمة ضلالت شمرده است. و آيات ديگر از اين قبيل كه ضلالت الهي را مخصوص كسي مي شمرد كه داراي اين اوصافند «كفر، ظلم، فسق، دروغ، اسراف، كفران» و تمام آيات ديگري كه به صورت مطلق ظلالت به خداوند متعال نسبت داده شده است مقيّد به اين اوصاف مي شود و ظلالت الهي هرگز بدون قيد و شرط نمي باشد. اما اين اسناد ظلالت به خدا عين اختيار بندگان و آزادي اراده آنها در متصّف شدن به چنين اوصافي است.[14] در مورد هدايت نيز شرط و اوصافي در قرآن آمده كه نشان مي دهد آن هم بدون علّت و بر خلاف حكمت الهي نيست. به هر حال مشيت الهي كه در آيات هدايت و ظلالت روي آن تكيه شده، هرگز به معناي مشيت بي دليل و خالي از حكمت نيست؛ بلكه در هر مورد شرايط خاصي دارد كه آن را هماهنگ با حكيم بودن او مي کنی.

#باران_معرفت ⏬ فانی شدن در جاذبه‌های خداوند آیت الله #بهجت رحمة‌الله‌‌علیه: 💌 وَاجعَل قَلبی بِحُبِّکَ مُتَیماً «و دل مرا سرگشته و دیوانه عشق و محبت خود قرار ده»، نفی موضوع #خودبینی است، ☀️و اینکه پروانه بشود و به نور رسد و نور شود. از خدا بخواهیم با #جذبات او از خود فارق شویم و بی‌خود گردیم تا نفهمیم و خود را در برابر عظمتش گم کنیم. 📚جرعه‌ وصال، ص٩۵

🔸🔸🔸#معارف_مهدویت🔸🔸🔸 ✅ #علائم حتمی ظهور ⁉️ خسف بیداء به چه معناست؟ جریان آن چیست؟ «#خسف» یعنی زمین را با آنچه برآن بود فرو برد. «#بیداء» به معنای بیابانی بین مکه و مدینه که در زمان ظهور حضرت مهدی علیه‌السلام فرو می‌رود و اکنون نیز به همین اسم وجود دارد. (مجمع‌البحرین، لسان‌العرب) ⚡️بر پایه روایتی از امام محمد باقر علیه‌السلام، سفیانی گروهی را به مدینه روانه می‌کند و حضرت مهدی علیه‌السلام از آنجا به مکه می‌رود. خبر به فرمانده سپاه سفیانی می‌رسد و لشکری را به تعقیب وی می‌فرستد. هنگامی که سپاه سفیانی وارد سرزمین بیداء می‌شوند، ندایی از آسمان بلند می‌شود: ☄«ای دشت، آن قوم را نابود ساز.» در این هنگام، زمین لشکر سفیانی را در خود فرو می‌برد و همگی به‌جز سه نفر، از بین می‌روند. (فرهنگنامه مهدویت، ص۲۱۱) ⬇️ تطبیق حادثه با آیات قرآن بر اساس روایاتی که از امامان شیعه نقل شده است، آیات ۵۱ تا ۵۳ سوره سبأ به فرورفتن لشکر #سفیانی در بیداء اشاره دارد: 🔅«وَ لَوْ تَری إِذْ فَزِعُوا فَلا فَوْتَ وَ أُخِذُوا مِنْ مَکانٍ قَرِیبٍ وَقَالُوا آمَنَّا بِهِ وَأَنَّىٰ لَهُمُ التَّنَاوُشُ مِنْ مَكَانٍ بَعِيدٍ؛ اگر ببینی هنگامی که فریادشان بلند می‌شود، امّا نمی‌توانند (از عذاب الهی) بگریزند، و آن‌ها را از جای نزدیکی (که حتّی انتظارش را ندارند) می‌گیرند و (در آن حال) می‌گویند: «به حقّ ایمان آوردیم ولی چگونه می‌توانند از فاصله دور به آن دسترسی پیدا کنند. 📙 الغیبة نعمانی، ص٣٠۵

🔻 #ترنم_وحی ✅ ابو+لهب = پدر آتش تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ وَتَبَّ ،دو دست ابولهب، ناکار آمد باد و خود اوتباه باد.(تبّت، آیه ۱) 🔽 او #ابولهب است پدر آتش؛ خدا اورا با این نام یاد کرده چون آتشِ دشمنیِ خدا همیشه در قلب او روشن است. او با دودست یعنی تمام توان علیه حقیقت، آتش افروزی می‌کند. 🔸اما خداوند با بیانی کوتاه، بر ناکارآمدی اقدامات دشمنانه و تباهی شخصیت ابولهب تاکید می‌کند. ⚜ هم دو دست او که منظور همان مال و قدرت است را به ناکارآمدی و هلاکت محکوم می‌کند وهم شخصیت او را که نماد فتنه است؛ به نفرین الهی گرفتار می‌کند . 📘 تدبر در کلام وحی

﷽ #خانواده_متعالی ✅ بالاتر از نماز شب🔻 آیت الله مظاهری: ✴️ از فواید تشکیل خانواده این است که خانه و تشکیل#خانواده،(در اینکه محل عبادت است، مثل)مسجد است بلکه بالاتر.زیرا ثواب های 🔹 #شوهرداری یک زن، 🔹 #همسرداری یک مرد 🔹 و#تربیت اولاد از هر نماز مستحبی بالاتر است حتی از نماز شب. نماز شب بسیار اهمیت دارد و به قول قرآن، مقام محمود دارد. 📘 اخلاق در خانه،ص١٩١

#سالکان_طریق 📜 سیره عملی و اخلاقی آیت‌الله شیخ محمد #بهاری 💠 اخلاق و کرامات آیت‌الله شیخ محمد بهاری 🔸 آیت الله شیخ محمد بهاری، در تأثیر نفس همانند استاد گرانقدرش بود و گاه با نگاهی عمیق یا وعظی کوتاه، خفته‌ای را بیدار می‌کرد و در همان برخورد اول، طرف مقابل را مجذوب و شیفته‌ی خود می‌‌ساخت. 🔹روزی در نجف اشرف، در حالی که با جمعی از طلاب در محوطه‌ی حیاط مدرسه ایستاده بود‌، رهگذری به طلاب جسارتی می‌نماید. طلبه‌ها در صدد پاسخ به توهین او بر می‌آیند؛ اما مرحوم بهاری می‌گوید: "او را به من واگذارید." آن گاه پشت سر او می‌رود و می‌گوید: ⏰ «ای غافل‌! آیا نخواهی مرد؟ آیا وقت آن نرسیده است که از خواب غفلت بیدار شوی؟» ✅ آن مرد نگاهی به پشت سر خود می‌‌کند و خطاب به مرحوم بهاری می‌گوید :"چرا‌،چرا، اتفاقا موقعش فرا رسیده است." 🔸او در حضور آن مرد الهی توبه می‌کند و با تحول و انقلابی درونی که در او پیدا می‌شود، از زهاد و عباد زمان خود‌ می‌گردد. 📚کتاب قله‌نشینان معرفت، ص ۷۷

#حرف_حق 🎥 طرف میره زنش رو تو حمام میکشه، اصلا به روی خودمون نمیاریم!😐😐 #سرطان_اصلاحات پ.ن:مناظره دیشب خانم خزعلی و معصومه ابتکار