🔰آیت الله رئیسی در پایان نشست با ۶ کاندیدای انتخابات ۱۴۰۰: 🔹جلسه بسیار خوبی با کاندیداهای ریاست جمهوری داشتیم که امیدواریم این همدلی‌ها منتهی به رفع مشکلات و گره‌ها از زندگی مردم شود 🔹رئیس جمهور منتخب با بیان اینکه دوران رقابت انتخاباتی پایان یافته و دوره رفاقت و همکاری و همدلی برای مشکلات مردم آغاز شده، گفت: احساس مردم باید این باشد که همه نگاههای سیاسی و دیدگاهها منتهی به رفع مشکلات و گره‌ها از زندگی آنها می‌شود. 🟡 به گزارش روابط عمومی دفتر رئيس جمهور منتخب، شش كانديدای انتخابات سيزدهمين دوره رياست جمهوری ساعتی پيش با حضور در دفتر آيت‌الله سيد ابراهيم رئيسی با وی ديدار كردند. 🟡 در اين ديدار صميمانه که به دعوت آیت الله دکتر سید ابراهیم رئیسی برگزار شد، كانديداهای انتخابات رياست جمهوری درباره وضعيت كشور و راه‌های حل مشكلات موجود با رئيس جمهور منتخب هم‌انديشی و تبادل نظر كردند. 🟡 سيد اميرحسين قاضي زاده هاشمي، محسن مهر عليزاده، عليرضا زاكانی، عبدالناصر همتی، سعيد جليلی و محسن رضايی كانديداهايی بودند كه در رقابت‌هاي انتخاباتي سيزدهمين دوره رياست جمهوري حضور داشتند و امروز با پايان يافتن رقابت‌ها، براي تبریک به رئیس جمهور منتخب‌ و اعلام همکاری با دولت آینده، با دكتر سيد ابراهيم رئيسي ملاقات كردند. 🟡 رئیس جمهور منتخب در پایان این نشست، دیدار 2 ساعته خود با کاندیاداهای انتخابات سیزدهمین دوره ریاست جمهوری را جلسه‌ای بسیار خوب توصیف کرد و گفت: دوستان در این جلسه دیدگاه‌ها و نظرات خود را مطرح و اولویت‌هایی که فکر می‌کنند دولت آینده باید در این یک ماه پیگیری نماید بیان کردند.

درس دویست و پنجاه و دو تفسیر آیه ۲۱۹ سوره #بقره از تفسیر نور یَسْئَلُونَکَ عَنِ الْخَمْرِ وَ الْمَیْسِرِ قُلْ فِیهِما إِثْمٌ کَبِیرٌ وَ مَنافِعُ لِلنّاسِ وَ إِثْمُهُما أَکْبَرُ مِنْ نَفْعِهِما وَ یَسْئَلُونَکَ ما ذا یُنْفِقُونَ قُلِ الْعَفْوَ کَذلِکَ یُبَیِّنُ اللّهُ لَکُمُ الْآیاتِ لَعَلَّکُمْ تَتَفَکَّرُونَ (۲۱۹) از تو درباره شراب و قمار می پرسند،بگو:در آن دو گناهی بزرگ است و منافعی(مادّی) نیز برای مردم دارند.(ولی)گناه آن دو از سود آنها بزرگ تر است. (همچنین) از تو می پرسند که چه انفاق کنند؟بگو:افزون(بر نیاز خود را)، خداوند اینچنین آیات را برای شما روشن می سازد تا شاید اندیشه کنید. نکته ها: * کلمه«اثم»به گفته ی راغب در مفردات،به کاری گویند که انسان را در انجام کارهای خیر کُند و سست کند. * سؤال اوّلِ مردم درباره ی حکم خمر و میسر است.کلمه«خمر»به معنای پوشش است و لذا به پارچه ای که زنان سرِ خود را با آن پوشانده و مراعات حجاب می کنند، «خمار» می گویند. از آنجا که شراب،قدرت تشخیص را از عقل گرفته ودر واقع آن را می پوشاند،به آن«خمر» می گویند. همچنین کلمه ی«مَیسر»از«یسر»به معنای آسان است.گویا در قمار،طرفین می خواهند مال همدیگر را به آسانی بربایند. این آیه در پاسخ پرسش آنها می فرماید:شرابخواری و قماربازی،گناهان بزرگی هستند، گرچه ممکن است منافعی داشته باشند.چنانکه عده ای از راه کشت انگور یا شراب فروشی و گروه هایی با دایر کردن قمارخانه،ثروتی بدست می آورند.در کتاب های علمی وتربیتی، آثار وعوارض منفی شراب و قمار به تفصیل بازگو شده است. در اینجا فهرستی از آنچه در تفسیرنمونه در باب زیان های شراب وقمار آمده است، می آوریم: ۱- کوتاه شدن عمر. ۲- عوارض منفی در کودکان.مخصوصاً اگر آمیزشی در حال مستی صورت گیرد. ۳- گسترش فساد اخلاقی وبالا رفتن آمار جنایات از قبیل:سرقت،ضرب وجرح،جرائم جنسی و افزایش خطرات و حوادث رانندگی. از یکی از دانشمندان نقل شده است که اگر دولت ها نیمی از شراب فروشی ها را ببندند،ما نیمی از بیمارستان ها و تیمارستان ها را می بندیم. ادامه دارد.... @alquran_ir

شرح دعاي اول صحيفه سجاديه (۲۱) از: آيت الله حسن ممدوحي ادامه....... فراز دهم از امام صادق عليه السلام نقل شده كه ايشان نذر فرمودند كه اگر مقصد آن بزرگوار عملي شود، حمدي كند كه احدي از خلايق نكرده باشد. پس از مدتي، آن مقصد تحقق يافت، آن گاه حضرت فرمودند: الحمدلله! راوي عرض كرد: شما حمد خاصي را نذر كرديد كه در توان احدي نبود و نيست. حضرت فرمود: اين همان نذر خاصي بود كه از عهده كسي بر نمي آمد! البته بايد دانست كه در اين جا معرفت مطرح است، يعني اين كه بدانيم حضرت از كلمه الحمد چه چيز را در باطن خود ديده و درخواست كرده ؛ زيرا معرفت امام معصوم به دستگاه هستي به صورت علم حصولي نيست، بلكه با علم حضوري به ذره ذره هستي آگاه است ؛ به عبارت ديگر، ايشان ربط و وابستگي جملگي را به ربانيت اله عالم ديده و نعمت هايي را كه از جانب او به تمامي موجودات رسيده شناخته و كمالات مخلوقات را در نظام هستي در افق آگاهي مطلق خود طي فرموده و سپس تمام حقيقت آن ها را به خداي متعال و به صاحب اصلي آنان مرتبط يافته و تمامي موجودات را استفاده كننده از همه آن نعمت ها و كمالات دانسته و تمامي ماسوي الله را تهي از هر كمال و هر گونه استقلال يافته و ملكوت موجودات را يكباره در دست اله عالم دانسته - كه بيده ملكوت كل شي - و سپس كلمه الحمدلله را بر حسب چنان كمال مطلقه اي بر زبان جاري فرموده است. در اين فراز نيز، امام سجاد عليه السلام از خداي متعال چنين حمدي را درخواست مي نمايند. @sahifeh_ir

#سفارشهای_امام_صادق_عليه_السّلام_به_عبداللَّه_بن_جندب (۱۱۰) از آیت الله مصباح یزدی ﺑﺮﺣﺬﺭ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﮐﺎﺳﺘﯽ ﺍﺧﻠﺎﻗﯽ: ﻳﺎ ﺍﺑﻦ ﺟﻨﺪﺏ ﻣﻦ ﺍﺻﺒﺢ ﻣﻬﻤﻮﻣﺎ ﻟﺴﻮﯼ ﻓﮑﺎﮎ ﺭﻗﺒﺘﻪ ﻓﻘﺪ ﻫﻮﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺠﻠﻴﻞ ﻭ ﺭﻏﺐ ﻣﻦ ﺭﺑﻪ ﻓﯽ ﺍﻟﻮﺗﺢ ﺍﻟﺤﻘﻴﺮ ﻭ ﻣﻦ ﻏﺶ ﺍﺧﺎﻩ ﻭ ﺣﻘﺮﻩ ﻭ ﻧﺎﻭﺍﻩ ﺟﻌﻞ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﻨﺎﺭ ﻣﺄﻭﺍﻩ ﻭ ﻣﻦ ﺣﺴﺪ ﻣﺆﻣﻨﺎ ﺍﻧﻤﺎﺙ ﺍﻟﺎﻳﻤﺎﻥ ﻓﯽ ﻗﻠﺒﻪ ﮐﻤﺎ ﻳﻨﻤﺎﺙ ﺍﻟﻤﻠﺢ ﻓﯽ ﺍﻟﻤﺎﺀ؛ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﻟﻐﻮﯼ ﻭ ﺍﺻﻄﻠﺎﺣﯽ ﻫﻢ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻭﻝ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﺷﺨﺺ ﻣﺆﻣﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭼﻴﺰﯼ ﺟﺰ ﻧﺠﺎﺗﺶ ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻬﯽ ﻏﺼﻪ ﺩﺍﺭ ﻭ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﻤﺶ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﺪﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﺍﺑﺪﯼ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻫﺪ. ﺍﻧﺴﺎﻥ‌ﻫﺎ ﻭ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﮐﻠﯽ ﻫﻤﻪ ﯼ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺫﯼ ﺷﻌﻮﺭ، ﻓﻄﺮﺗﺎ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻠﺎﺵ ﻣﯽ‌ﮐﻨﻨﺪ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺭﻧﺞ ﻭ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ، ﺍﻣﻮﺭ ﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﺟﺬﺏ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ‏ ‏ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﻣﯽ‌ﺗﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﯼ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺫﯼ ﺷﻌﻮﺭ، ﺟﻠﺐ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﻭ ﺩﻓﻊ ﺿﺮﺭ ﺍﺳﺖ. ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺩﻳﮕﺮ، ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺎﺩﺍﻣﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﻭ ﺩﺭﺩﯼ ﺭﻧﺞ ﻣﯽ‌ﺑﺮﺩ، ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺮﯼ ﻟﺬﺕ ﺑﺨﺶ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺷﻮﺩ، ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺩ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻏﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ، ﻫﻴﭻ ﺗﻤﺎﻳﻠﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻓﺘﻦ ﺳﺮﺍﻍ ﺁﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ؛ ‏ ‏ﻣﺜﻠﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﺩﯼ ﺷﺪﻳﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﺩﺭﺩ ﻳﺎ ﺳﺮﺩﺭﺩ ﻣﺒﺘﻠﺎ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ، ﻣﺎﺩﺍﻣﯽ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺩ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻧﺸﺪﻩ، ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻟﺬﺕ ﺩﻳﮕﺮﯼ ﻧﻤﯽ ﺭﻭﺩ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺩ ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺁﺯﺍﺭ ﻣﯽ‌ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺁﻥ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ‌ﺑﻨﺪﺩ. ‏ ‏ ﺍﻣﺎ ﺁﻳﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻣﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ؟ ‏ ﻣﺜﻠﺎ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﺩﺍ ﻣﺼﻴﺒﺘﯽ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﭘﻴﺶ ﻣﯽ‌ﺁﻳﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺧﻄﺮﯼ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﯽ‌ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﯽ ﻫﻢ ﻣﯽ‌ﺩﺍﻧﺪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺭﺍﻫﯽ ﻣﻨﻔﻌﺘﯽ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺮﺳﺪ، ﺩﻝ ﻧﮕﺮﺍﻧﯽ ﺍﻭ ﺑﻴﺶ ﺗﺮ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﮐﺪﺍﻡ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ؟ ‏ ‏ ﻓﺮﺽ ﮐﻨﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺩ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﺩﺍ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻣﺒﺘﻠﺎ ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﯼ ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ ﻭﺑﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺷﺎﻳﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ، ﺍﺯ ﻃﺮﻓﯽ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ‌ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺳﻮﺩ ﻫﻨﮕﻔﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭﯼ ﮐﺪﺍﻡ ﻳﮏ ﺭﺍ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﯽ‌ﺩﻫﺪ؟ ادامه این بحث را در شماره آینده بخوانید. @nazz_ir

برگی زرین از #چهل_حدیث امام خمینی (۲۰۲) ‏‏تتمیم‏‏ ‏ ‏‏بدان که عایشه گمان کرده بود که سرّ عبادات منحصر به خوف از عذاب یا محو سیّئات است، و تصور کرده بود که عبادت نبی مکرم، صلّی الله علیه و آله و سلّم، نیز مثل عبادت سایر مردم است، از این جهت، مبادرت به این اعتراض نمود که چرا این قدر خود را به زحمت می اندازی. و این گمان ناشی از جهل او به مقام عبادت و عبودیت بود، و از جهل به مقام نبوت و رسالت نمی دانست که عبادت عبید و اجراء از ‎‏ساحت مقدس آن سرور دور است، و عظمت پروردگار و شکر نعمای غیر متناهیه او آرام و قرار را از آن حضرت بریده بود. ‏ ‏ بلکه عبادات اولیای خلّص نقشه تجلیات بی پایان محبوب است،..... حضرات اولیاء، علیهم السلام، با آنکه محو جمال اند و جلال و فانی در صفات و ذات، مع ذلک هیچیک از مراحل عبودیت را غفلت نکنند. ‏ ‏ حرکات ابدان آنها تابع حرکات عشقیه روحانیه آنهاست، و آن تابع کیفیت ظهور جمال محبوب است. ولی با مثل عایشه جز جواب اقناعی نتوان گفت: یکی از مراتب نازله را بیان فرمود که همین قدر بداند عبادات آن سرور برای این امور دنیّه نیست.‏ ‏‏و الحمد لله.‏ @nyaz_ir

💢دکتر دلشاد: کودکی که زانوهایش از پشت پا بود و بعد از یک عملی پیچیده توانست به زندگی عادی خود بازگردد و عمل او نتیجه‌بخش بود. #پزشک #کودک #ایرانی

‏#سبک_زندگی را از #نهج_البلاغه بیاموزیم (۳۱۱) وقال علیه السلام:يَأْتِي عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ لاَ يَبْقَى فِيهِمْ مِنَ الْقُرْآنِ إِلاَّ رَسْمُهُ، وَ مِنَ الاِْسْلاَمِ إِلاَّ اسْمُهُ، وَ مَسَاجِدُهُمْ يَوْمَئِذٍ عَامِرَةٌ مِنَ الْبِنَاءِ، خَرَابٌ مِنَ الْهُدَى، سُكَّانُهَا وَعُمَّارُهَا شَرُّ أَهْلِ الاَْرْضِ، مِنْهُمْ تَخْرُجُ الْفِتْنَةُ، وَ إِلَيْهِمْ تَأْوِي الْخَطِيئَةُ؛ يَرُدُّونَ مَنْ شَذَّ عَنْهَا فِيهَا، وَ يَسُوقُونَ مَنْ تَأَخَّرَ عَنْهَا إِلَيْهَا. يَقُولُ اللّهُ سُبْحَانَهُ: فَبِي حَلَفْتُ لاََبْعَثَنَّ عَلَى أُولئِکَ فِتْنَةً تَتْرُکُ الْحَلِيمَ فِيهَا حَيْرَانَ وَقَدْ فَعَلَ، وَ نَحْنُ نَسْتَقِيلُ اللّهَ عَثْرَةَ الْغَفْلَةِ.  حکمت ۳۶۹ نهج البلاغه امام(عليه السلام) فرمود: روزگارى بر مردم فرا مى رسد كه در ميان آن ها از قرآن چيزى جز خطوطش و از اسلام جز نامش باقى نخواهد ماند، مساجد آن ها در آن زمان از جهت بنا آباد و محكم ولى از جهت هدايت خراب و ويران است، ساكنان آن مساجدوآبادكنندگانش بدترين مردم روى زمين اند، فتنه و فساد از آن ها برمى خيزد و خطاها به آن ها بازمى گردد، آن كس كه در آن زمان از فتنه ها كناره گيرى كند او را (به اجبار) به آن بازمى گردانند و هر كسى كه از آن جا وامانده است به سوى آن سوقش مى دهند، خداوند سبحان مى فرمايد: به ذاتم سوگند خورده ام فتنه اى بر آنان مى فرستم كه شده و ما از خداوند خواستاريم كه از لغزش ها و غفلت هاى ما درگذرد. بخش اول: زمانى طوفانى در پيش است: امام(عليه السلام) در اين گفتار پرمعناى خويش از زمانى خبر مى دهد كه اسلام و قرآن به فراموشى سپرده مى شود و اهل آن زمان غرق گناه مى گردند، و نُه ويژگى از مفاسد براى آن زمان ذكر مى كند و مى فرمايد: «روزگارى بر مردم خواهد آمد كه در ميان آن ها از قرآن چيزى جز خطوطش و از اسلام جز نامش باقى نمى ماند»; ‏(يَأْتِي عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ لاَيَبْقَى فِيهِمْ مِنَ الْقُرْآنِ إِلاَّ رَسْمُهُ، وَ مِنَ الاِْسْلاَمِ إِلاَّ اسْمُهُ). ‏ ‏ رسم در اين جا به معنى خطوط است، هرچند بعضى آن را به معنى قرائت، تفسير كرده اند كه بعيد به نظر مى رسد. با اين كه اين دو ويژگى براى معرفى اهل آن زمان كه از اسلام، تنها به ظواهرى قناعت كرده اند و از حقيقت اسلام چيزى در ميان آن ها باقى نمانده كفايت مى كند با اين حال چند جمله ديگر در معرفى آن ها بيان كرده و مى فرمايد: ‏«مساجد آن ها در آن زمان از جهت بنا آباد و محكم ولى از جهت هدايت خراب و ويران است»; (وَمَسَاجِدُهُمْ يوْمَئِذ عَامِرَةٌ مِنَ الْبِنَاءِ، خَرَابٌ مِنَ الْهُدَى). ‏ ‏ اشاره به اين كه آن ها تنها به ظواهر اسلام و مساجد قناعت مى كنند و به مسائل مربوط به فرهنگ اسلامى كه بايد در آن جا پياده شود و مسجد كانون آن باشد توجهى ندارند. @nahj_ir

درس دویست و پنجاه و سه ادامه.تفسیر آیه ۲۱۹ سوره #بقره از تفسیر نور قمار نیز از جمله عوامل هیجان،بیماری های عصبی،سکته های مغزی و قلبی،بالا رفتن ضربان قلب،بی اشتهایی،و رنگ پریدگی و...است. همچنان که بررسی کنندگان،سی درصد آمار جنایات را مرتبط با قمار دانسته اند.در ضمن قمار،در شکوفایی اقتصادی نقش تخریبی داشته و نشاط کار مفید را از بین می برد. در بعضی از کشورهای غیر اسلامی نیز درسال هایی قمار را ممنوع و غیر قانونی اعلام کرده اند.مثلاً انگلستان در سال ۱۸۵۳ ،شوروی در سال ۱۸۵۴ و آلمان در سال ۱۸۷۳ قمار را ممنوع اعلام کردند. سؤال دوّمِ مردم درباره ی انفاق است که می پرسند چه چیزی را انفاق کنند؟ آیه در جواب می فرماید: «عفو»را! عفو در لغت علاوه بر گذشت و آمرزش به معنای حدّ وسط،مقدار اضافی،و بهترین قسمت مال آمده است و هر یک از این معانی نیز با آیه سازگار است و ممکن است مراد از عفو،همه ی این معانی باشد. یعنی اگر خواستید انفاق کنید،هم مراعات اعتدال را نموده و همه ی اموالتان را یکجا انفاق نکنید تا خود نیازمند نشوید و هم در موقع انفاق،از بهترین اموال خود بدهید.چنانکه قرآن در جای دیگر می فرماید: «لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتّی تُنْفِقُوا مِمّا تُحِبُّونَ» به نیکی نمی رسید مگر از آنچه دوست دارید انفاق کنید. @alquran_ir