هرشب با بیقرار اصفهانی (پند حکایت مدح شماره ۲۵۴) (تملق کار خوبی  نیست) ################# تملق    می کنی    از   چه    برادر به شیطان گشته ای جانم تو یاور کمر  خم  می کنی   پیش  خلایق خدا   باشد  به   تمجید  تو   لایق برای  این   دو   روزه  عمر   دنیا مکن  غیرت   به  زیر  پا تو هرجا شوی  خار  زمانه   باش   هشیار به این رفتار  خود  گردی گرفتار تو خودگل هستی و دنیا گلستان بدست خودشوی خاری به بستان بیا  این کار  زشت خود  رها  کن تملق گر   کنی   پیش   خدا   کن شنو  از  (بیقرار)  این  پند  نیکو به  غیر حق  مزن  هرجا  تو زانو بیقرار  اصفهانی

( دُرچه اصفهان) ################# بیا دُرچه  عجب  دارد  صفایی کنار  زنده رود  از    غم  رهایی خزان  اصفهان  بسیار   زیباست هوایش دلپذیروبس دل آراست بیا   تا  شوکت  حق  را   ببینی روا باشد کنارش خوش نشینی الهی اصفهان پاینده باشی کنار زنده رودات زنده باشی اگر  که   (بیقراری)  شاد گردی ز  غمهای    جهان    آزاد  گردی بیقرار اصفهانی

هرشب با بیقرار اصفهانی (پند حکایت مدح شماره ۲۵۵) تورم و گرانی ################ ازمجلس و دولت گِلِه  داریم با غصه و غم همدم و یاریم شلاق  گرانی به  تن   ماست آثار   تورم   که   هویداست این  گرگ خودی را  نَچِرانید آتش      ز‌    تورم‌     بنشانید کم مانده که  حُناق  بگیریم بغضی شده در  گلو  نمیریم؟ منت    به   سر  ما   بگذارید قدری‌  به سر   وعده  بمانید هی   وعده   امروز  به   فردا ما  مرده   وَلی   زنده  خدایا ما  خسته و   بیمار و نزاریم خودرا به خدای خود سپاریم ما    همسفر    راه    شهیدیم افسوس  خجالت  نکشیدیم ما در خط  و فرمان امامیم ما    پیرو    صاحب    زمانیم ما    واله    و  ( بیقرار ) اوئیم این شکوه به حضرتش بگوئیم بیقرار اصفهانی

زورخانه امام علی علیه‌السلام خدمت پهلوان عامری

هرشب بابیقرار اصفهانی (پندحکایت مدح شماره ۲۵۶) (تا زنده ام   یادم   کنید) ################ ای مرده  پرستان به  کجائید بر  خاک   مزارم   ز  چه  آئید فرقی   نکند  به  حال    زارم دیگر  به   کسی   کار    ندارم در  بودن  من کجا  تو   بودی آیا   تو  غمی  ز   من  زدودی خواهم   سر  قبر  من  نَیائید یا  گل  به  مزار   من  گذارید بسیار  گره   به  کار  من   بود غصه  همه جا  کنار    من بود من مرده و زنده ام  یکی  بود گفتی به دلت رفت و  بیآسود دنیاست  همی   دار   مکافات نوبت به تو هم  رسد  هیهات با  رفتن  من   به خود بیائید یادی  ز   عزیز     خود  نمائید این پند به شعر(بیقرار) است دنیا   بنگر  که  در  گذار است بیقرار  اصفهانی