هرشب با بیقرار اصفهانی (پند حکایت مدح شماره ۲۶۱) مرثیه مصیبت زمینه دشتی سینه زنی سه ضرب سنگین (لاله را با غنچه اش آتش زدند) ######################## باغ  را  در  پیش  چشم   باغبان  آتش زدند لاله  را  با  غنچه اش در  بوستان آتش زدند حضرت   زهرا  سپر   شد   بر  علی مرتضی طفل  را  با  مادرش  در  آشیان   آتش زدند شعله ورهیزم شدو زهرا ومحسن پشت  در عرش حق  رادر  دل هفت آسمان آتش زدند سوخت  ارکان  ولایت از  ستم  ای  وای ما زین  مصیبت بر  دل  پیر وجوان آتش زدند حکم حق دست علی رابسته بوددرخانه اش پیش چشمش  گوئیا  باغ  جنان   آتش زدند از  سقیفه   تا   مدینه  نقشه    آنان   گرفت خانه   امن    خدا    را    ناگهان   آتش زدند ناکثین‌  و مارقین  و  قاسطین  با هم شدند مردی  و  مردانگی را  در  جهان  آتش  زدند (بیقرارم)شعرمن دروصف زهراخون گریست قلب  شیعه   همره  صاحب  زمان آتش زدند بیقرار اصفهانی

بنال ای دل بنال ای دل که محزونم دوباره منم  زهرا    که  دردم  بیشماره بنال ای دل که من  جانی ندارم توانم     رفته  و   بس   بیقرارم بنال ای دل  که  بازویم  شکسته به   جانم   درد  بسیاری  نشسته بنال ای دل که پهلویم  شکستند علی راپیش چشمم دست بستند  بنال ای دل که فرزندم  فدا  شد که محسن پشت دراز من جداشد بنال ای  دل  که دنیا  را نخواهم بزودی     پیش    بابا   رهسپارم بنال  ای  دل که  زهرا   (بیقراره) خداوندا  کن  کمک  جان   سپاره بیقرار اصفهانی التماس دعا

بنال ای نی بِنال ای نی که جانم رفته ازدست من  زینب   توانم    رفته  از دست بِنال ای نی   بهارم    شد   زمستان خزان   گشته    گلستانم چه  آسان بِنال ای نی  که غم  دارد   دل من از  این  ماتم فنا   شد  حاصل من بِنال ای دل  که  مادر  بس  غریبه که  بیمار است  و   مشتاق طبیبه بِنال  ای نی  که روزم   شام  تاره دو   چشم  خون فشان واشکباره بِنال  ای  نی  که زینب ( بیقراره) برای     مادرِ   خود      سوگواره بیقرار  اصفهانی