eitaa logo
سرباز رهبر
51 دنبال‌کننده
3.8هزار عکس
1.2هزار ویدیو
120 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از  حجه الاسلام شیخ حسن بابایی
چند رویت در مورد دوست 1- حضرت سلیمان (ع) فرمود: درباره کسی قضاوت نکنید تا به دوستانش نظر بیفکنید چرا که انسان بوسیله دوستان و یاران و رفقایش شناخته می شود. 2- امام علی (ع) فرمود: هرگاه وضع کسی بر شما مشتبه شد و دین او را نشناختید به دوستانش نظر کنید اگر اهل دین و آیین خدا باشد او نیز اهل و پیرو آیین خداست و اگر بر آیین خدا نباشد او نیز بهره از آیین حق ندارد. 3- امام جواد (ع) می فرماید: از همنشینی بدان بپرهیز که همچون شمشیر برهنه اند ظاهرش زیبا و اثرش بسیار زشت است. 4- پیامبر (ص) می فرماید: انسان بر همان دینی است که دوست و رفیقش از آن پیروی می کنند. 5- امام علی (ع) فرمودند: از همنیشینی با خوبان، بدان را به خوبان ملحق می کند و همنشینی نیکان با بدان، نیکان را به با بدان ملحق می سازد. 6- امیر المومنان علی (ع) می فرماید: آبادی دلها در معاشرت با صاحبان عقل و خرد است و در تعبیری دیگر می فرماید: همنشینی با ارباب فضیلت مایه حیات دلهاست. 7- در حدیث جالبی از لقمان حکیم در باب نصایحی که به فرزندش می کرد می خوانیم: فرزندم، با دشمندان دوستی کن و به آنها نزدیک باش و همنشینی کن و به زیارت آنها در خانه هایشان برو. باشد که شبیه آنها شوی و با آنها در دنیا و آخرت باش. 8- امام علی (ع) می فرماید: با نیکان قرین و همنشین باش تا از آنها شوی و از بدان جدایی اختیار کن تا از بدیها جدا شوی.
هدایت شده از  حجه الاسلام شیخ حسن بابایی
چرا معاشرت با افراد در انسانها تأثیر می گذارد؟ 1- روانکاوان می گویند به خاطر وجود روح محاکمات در انسانهاست. افراد شاد بطور ناآگاه شادی در اطرافیان خود می پاشند و افراد افسرده دل دلها را افسرده می کند. «افسرده دل افسرده کند انجمنی را» 2- مشاهده بدی و زشتی و تکرار آن از قبح آن می کاهد و به صورت یک امر عادی در می آید. 3- تأثیر تلقین در انسانها غیرقابل انکار است و گاه بدترین اعمال در نظر انسان تزئین می یابد. 4- معاشرت با بدان حس بدبینی را در انسان تقویت می کند و سبب می شود انسان نسبت به همه کس بدبین شود.
هدایت شده از  حجه الاسلام شیخ حسن بابایی
پیامها و نکات برخی از آیات جزء بیست و سوم قرآن کریم : آيه 51 تا 53 یس وَنُفِخَ فِى الصُّورِ فَإِذَا هُم مِّنَ الْأَجْدَاثِ إِلَى‏ رَبِّهِمْ يَنسِلُونَ‏ قَالُواْ يَا وَيْلَنَا مَن بَعَثَنَا مِن مَّرْقَدِنَا هَذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَنُ وَ صَدَقَ الْمُرْسَلُونَ‏ إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ترجمه و در صور دمیده شود، پس ناگاه آنان از گورها (برخاسته،) شتابان به سوى پروردگارشان مى‏آیند. گویند: واى بر ما، چه كسى ما را از خوابگاهمان برانگیخت؟ این همان است كه خداى رحمان وعده داد و پیامبران راست گفتند. (آرى،) جز یك بانگ نبود كه ناگهان همگى نزد ما احضار شدند. نکته ها در قرآن، دو بار دمیدن در صور مطرح شده است؛ یكى براى انقراض دنیا و دیگرى براى برپایى قیامت. مراد از نفخ صور در این آیه، دمیده شدن در صور براى بار دوم و زنده شدن مردگان است. «اَجداث» جمع «جَدَث» به معناى قبر است. «ینسلون» از «نسلان» به معناى رفتن با سرعت و كلمه «مَرقد» اسم مكان از «رقاد» به معناى محلّ استراحت و مراد از آن در اینجا قبر است. امام باقرعلیه السلام مى‏فرماید: جمله «هذا ما وعد الرّحمن و صدق المرسلون»، كلام فرشتگان به اهل قیامت است.(612)612) تفسیر نورالثقلین. پيام ها 1- آغاز قیامت با صوتى است كه از دمیده شدن در صور شنیده مى‏شود. «نفخ فى الصور فاذا هم من الاجداث» 2- معاد جسمانى است و بدن‏ها از همین قبرها خارج مى‏شوند. «من الاجداث... ینسلون... بعثنا من مرقدنا» 3- زنده شدن انسان‏ها در قیامت بسیار سریع و با آسانى خواهد بود. «نفخ فاذا هم...» 4- حركت شتابان، نشانه‏ى اضطراب و هیجان مردم در قیامت است. «ینسلون» 5 - قیامت، روز حسرت كفّار است. «یا ویلنا» 6- قیامت، صحنه‏ى بیدارى و اقرار و اعتراف است. «هذا ما وَعد الرّحمن و صدق المرسلون» 7- برپایى قیامت و حسابرسى، لازمه رحمان بودن خداست. «هذا ما وَعد الرّحمن» 8- در قیامت همه مردم در یك جا حاضر مى‏شوند. «جمیع لدینا محضرون» 9- حضور در قیامت با اختیار نیست. «مُحضرون»
هدایت شده از  حجه الاسلام شیخ حسن بابایی
پیامها و نکات برخی از آیات جزء بیست و سوم قرآن کریم : آيه 29 سوره ص كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ مُبَارَكٌ لِّيَدَّبَّرُواْ آيَاتِهِ وَلِيَتَذَكَّرَ أُوْلُواْ الْأَلْبَابِ‏ ترجمه (این) كتاب مباركى است كه به سوى تو فرو فرستادیم تا در آیات آن تدبّر كنند و خردمندان پند گیرند. نکته ها «مبارك» به چیزى گفته مى‏شود كه فایده و خیر آن، رشد و فزونىِ زیاد و ثابت داشته باشد. قرآن از منبع مبارك است. «تبارك الّذى» در شب مبارك نازل شده است. «فى لیلة مباركه» در مكان مبارك نازل شده «ببكة مباركا» و خودش نیز مبارك است. «كتاب... مبارك» سیماى قرآن در این آیه ترسیم شده است: الف) متن آن نوشته شده است. «كتاب» ب) از سرچشمه‏ى وحى و علم بى نهایت الهى است. «انزلناه» ج) گیرنده‏ى آن شخص معصوم است. «الیك» د) محتوایش پر بركت است. «مبارك» ه) هدف از نزول، تدبّر در آن است. «لیدّبروا» و) علم و آگاهى به نكات و معارف آن، مقدّمه‏ى حركت معنوى و قرب به خداست. «لیتذكّر» ز) كسانى این توفیق را خواهند داشت كه خردمند باشند. «اولواالالباب»
هدایت شده از  حجه الاسلام شیخ حسن بابایی
پیامها و نکات برخی از آیات جزء بیست و سوم قرآن کریم : اهمّیت قرآن و تدّبر در آن‏ * كسى كه در آیات قرآن تدبّر نكند سزاوار تحقیر الهى است. «أفلا یتدبّرون القرآن ام على قلوب اقفالها» * عالم ربانى كسى است كه سروكارش با تحصیل و تدریس قرآن باشد. «... كونوا ربانیین بما كنتم تعلمون الكتاب و بما كنتم تدرسون» * كتاب آسمانى را باید با جدّیت گرفت. «خذ الكتاب بقوّة» * كسانى كه قرآن را مهجور كردند، در قیامت مورد شكایت پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله قرار مى‏گیرند. «و قال الرسول یا ربّ ان قومى اتخذوا هذا القرآن مهجورا» * امام سجّاد علیه السلام فرمود: اگر قرآن داشته باشم و تنها باشم احساس غربت نمى‏كنم. «لو مات من بین المشرق و المغرب لما استوحشت بعد ان یكون القرآن معى» * حضرت على علیه السلام فرمود: قرآن دریایى است كه هیچ كس به قعر آن نمى‏رسد. «بحراً لا یدرك قعره» * امام خمینى قدس سره به شدّت تأسّف مى‏خورد كه چرا تمام عمر خود را صرف تدّبر در قرآن نكرده است، همان گونه كه مرحوم ملاّصدرا در تفسیر سوره‏ى واقعه این تأسّف را دارد.25) محمّد، 24 . پيام ها 1- قرآن، مبارك است. (تلاوت، تدّبر، تاریخ، استدلال، داستان، الگوهاى، معارف، اخبار غیبى، تشبیهات، اوامر و نواهى آن، همه و همه پر از راز و رمز است). «كتاب... مبارك» 2- گرچه قرآن، مبارك است، امّا براى تدبّر است، نه فقط تبرّك جستن به ظاهر آن. (براى حفظ منزل، مسافر و عروس از خطرات) «كتاب... مبارك لیدبّروا» 3- تدّبر در قرآن مقدّمه‏ى تذكّر است وگرنه چه بسا انسان اسرار و لطایف علمى قرآن را درك كند ولى مایه‏ى غرورش شود. «یدّبّروا - یتذكّر» 4- تدّبر باید در همه‏ى آیات قرآن باشد نه تنها در آیات الاحكام. «لیدّبروا آیاته» 5 - شرط تدبّر و بهره‏گیرى و پندپذیرى، عقل و خرد است. «لیدّبروا... و لیتذكّر اولواالالباب» 6- كسانى كه از قرآن متذكّر نمى‏شوند، بى‏خردند. «لیتذكّر اولواالالباب» 7- قرآن، مطابق عقل و خرد است، لذا اهل خرد با تدبّر در آن به احكام و رموزش پى‏مى‏برند. «لیتذكّر اولوا الالباب» (در قرآن، امرى مخالف عقل یافت نمى‏شود) 8 - معارف قرآن پایان ناپذیر است. این كه به همه دستور تدبّر مى‏دهد نشان آن است كه هر كس تدبّر كند به نكته‏ى تازه‏اى مى‏رسد و اگر علما و دانشمندان گذشته همه‏ى اسرار قرآن را فهمیده باشند، تدّبر ما لغو است. «لیدبّروا آیاته»
هدایت شده از  حجه الاسلام شیخ حسن بابایی
پیامها و نکات برخی از آیات جزء بیست و سوم قرآن کریم : آيه79 تا 83 سوره ص قَالَ رَبِ‏ّ فَأَنظِرْنِى إِلَى‏ يَوْمِ يُبْعَثُونَ‏ قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنظَرِينَ إِلَى‏ يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ‏ قَالَ فَبِعزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ‏ إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ‏ ترجمه ابلیس گفت: «پروردگارا! پس مرا تا روزى كه (خلایق) برانگیخته (و زنده) مى‏شوند مهلت ده». (خداوند) فرمود: تو از مهلت یافتگانى، تا روز و زمانى معیّن. ابلیس گفت: به عزّت تو سوگند كه همه (ى مردم) را گمراه خواهم كرد. مگر بندگان تو آنان كه خالص شده‏اند. نکته ها حضرت على علیه السلام مى‏فرماید: دلیل مهلت دادن خداوند به ابلیس پر شدن پیمانه و تكمیل آزمایش او بود.(54)54) نهج‏البلاغه، خطبه 1. پيام ها 1- ابلیس بخاطر تكبّر عفو نخواست، بلكه مهلت براى انتقام خواست. «انظرنى... اغوینّهم» 2- ابلیس با تمام تكبّر و كفر از بیان درخواست خود مأیوس نشد. «ربّ فانظرنى» 3- عمر به دست خداست. «ربّ فانظرنى» 4- در دعا گفتن «ربّ» مؤثّر است. (هم اولیاى خدا و هم ابلیس در دعاهاى خود این كلمه را بكار برده‏اند). «ربّ فانظرنى» 5 - ابلیس، هم معاد را مى‏دانست «الى یوم یبعثون» هم توحید را مى‏دانست «ربّ» هم نبوّت را مى‏دانست. «عبادك منهم المخلصین» پس مشكل او ندانستن اصول دین نبود بلكه تكبّر و لجاجت بود. 6- خداوند دعاى بدترین خلق خود را نیز اجابت مى‏كند. «ربّ فانظرنى... فانك من المنظرین» 7- غیر از ابلیس بعضى دیگر نیز عمر طولانى دارند. «من المنظرین» 8 - هر طول عمرى نشانه مهر ومحبّت خدا وعامل خوشبختى نیست. «من المنظرین» 9- سنّت خداوند آن است كه مرگ را به همه بچشاند و لذا طول عمر ابلیس تا قیامت تضمین نشد بلكه تا روز خاصى اجابت شد. «الى یوم الوقت المعلوم» 10- خطر وسوسه‏هاى ابلیس جدّى است. (او سوگند یاد كرده كه همه را به نحوى گمراه كند). «فبعزّتك لاغوینّهم» 11- گاهى یك گناه، مقدّمه‏ى گناهان بزرگترى مى‏شود. (گناه سجده نكردن بر آدم، مقدّمه‏اى براى گناه اغفال مردم مى‏شود). «لاغوینّهم» 12- اخلاص در عبودیّت، شرط مصونیّت از دام‏هاى ابلیس است. «الاّ عبادك منهم المخلصین»
هدایت شده از  حجه الاسلام شیخ حسن بابایی
پیامها و نکات برخی از آیات جزء بیست و سوم قرآن کریم : آيه 1 و 2 زمر تَنزِيلُ الْكِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ‏ إِنَّآ أَنزَلْنَآ إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِ‏ّ فَاعْبُدِ اللَّهَ مُخْلِصاً لَّهُ الدِّينَ‏ ترجمه نزول (تدریجى) كتاب (بر تو) از جانب خداوند عزیز حكیم است. همانا ما این كتاب (آسمانى) را به سوى تو به حقّ نازل كردیم، پس خدا را در حالى كه دین خود را براى او خالص نموده‏اى عبادت كن. نکته ها «تنزیل» به معناى نزول تدریجى و «اِنزال» به معناى نزول دفعى و یك باره است. در این آیات به هر دو نوع نزولِ قرآن اشاره شده است. واژه «عزّت» 88 مرتبه در قرآن آمده است كه 46 مرتبه آن در كنار حكمت است. «العزیز الحكیم» آرى عزّت زمانى دائمى است كه همراه با حكمت باشد. عزیز واقعى تنها اوست زیرا خالق و مقتدر است، غیب و شهود را مى‏داند و قبض و بسط رزق بدست اوست. در حدیث مى‏خوانیم: هر كس عزّت دنیا و آخرت مى‏خواهد مطیع خداى عزیز باشد. «فمن اراد عزّ الدارین فلیُطع العزیز» تكرار كلمه كتاب در دو آیه پى در پى كه یك بار مى‏فرماید: «كتاب از سوى خداى عزیز است» و بار دیگر مى‏فرماید: «كتاب حقّ است»، رمز آن است كه راه عزّت فرد و جامعه اتصال به خداى عزیز و مكتب حقّ است و اطاعت از هر كس جز خدا و پیروى از هر دینى جز مكتب وحى، آغاز یا فرجامى ذلّت بار خواهد داشت. غیر از خداى عزیز همه محدود و فانى هستند و جز مكتب وحى همه مكاتب یا محدود نگرند یا خرافى یا سخت‏گیر یا غیر فطرى. آرى، مكتب ساخته دست انسان وابسته نمى‏تواند جامعه عزیز بسازد و لذا در آیه سوم مى‏فرماید: دین خالص مخصوص خداست. گرچه خطاب عبادت خالصانه، متوجّه پیامبر است ولى در حقیقت این خطاب، همه‏ى مردم را شامل مى‏شود. «دین» در لغت به معناى جزا، آئین، ملّت، عبادت و اطاعت بكار مى‏رود ولى در اینجا به معناى عبادت مراد است، زیرا سخن از عبادت است. «فاعبداللّه مخلصاً له الدین»1) تفسیر مجمع‏البیان. 2) قاموس المحیط. پيام ها 1- قدر كتاب آسمانى را بدانیم، زیرا كه از طرف خداوند حكیم نازل شده و جلوه عزّت و حكمت اوست. «من اللّه العزیز الحكیم» 2- بر خلاف عزّت طاغوت‏ها كه همراه با استبداد است، عزّت الهى همراه با حكمت است. «العزیز الحكیم» 3- چون خداوند عزیز و شكست‏ناپذیر است، سخن او نیز در برابر تمام مكتب‏ها و سخن‏ها پیروز و شكست‏ناپذیر است. «الكتاب من اللّه العزیز الحكیم» 4- قرآن، عزّت آفرین و حكمت‏آموز است. «الكتاب من اللّه العزیز الحكیم» 5 - گرچه قرآن، به تدریج در مدّت 23 سال نازل شد، «تنزیل الكتاب» امّا در آغاز بعثت یك باره و یكپارچه بر قلب مبارك پیامبر نازل شده است. «انّا انزلنا» 6- قرآن، همچون خداوند حقّ و ثابت است. «بالحقّ» (قرآن، سراسر حقّ و از هر گونه خیال‏پردازى و سخن نادرست به دور است). «بالحقّ» 7- دلیل و فلسفه نزول قرآن، ارائه حقّ به مردم است. «تنزیل الكتاب... بالحقّ» 8 - عبادت باید در بستر حقّ باشد. «بالحقّ فاعبد» (راه سعادت، قرار گرفتن در محور مكتب، عبادت و اخلاص است). 9- همان گونه كه هدف تكوین و آفرینش، عبادت است «و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون»، هدف تشریع و نزول كتاب نیز عبادت است. «انا انزلنا الكتاب... فاعبداللّه» 10- نزول كتاب نعمتى است كه سزاوار شكر الهى است. «تنزیل الكتاب... فاعبد» 11- دیندارى باید از هوس‏ها، خیال‏ها و خرافات دور باشد. «مخلصاً له الدین» 12- در عبادات، قصد قربت لازم است. «فاعبد اللّه مخلصاً»3) ذاریات، 56 .