پشتیبانی غیبی از پیروزی ملت ایران 🔻#صحیفه_خوانی | 29 فروردین 🔹این حقیقتی است که باید اعتراف کرد که قلعه محکمی بود که احتمال فتح آن‏‎ ‎‏[‏‏نمی‌رفت‏‎] و فتح شد. و دژ عظیمی بود که احتمال شکستن آن نمی‌رفت و شکسته‏‎ ‎‏شد. 🔸ملتی با نداشتن هیچ ابزار و ساز و سلاح بر ابرقدرت‌ها و بر قدرت شیطانی که تا دندان‏‎ ‎‏مسلح بودند غلبه کرد. لکن این من نبودم که این غلبه را نصیب شما کرد، این خدای‏‎ ‎‏تبارک و تعالی بود. من در پاریس که بودم و می‌شنیدم که تمام مردم بلاد ـ از آن‏‎ ‎‏اقصا بلاد‏‎‏ تا مرکز، از دهات کوچک تا شهرستان‌های بزرگ ـ همه با هم متحد شدند و‏‎ ‎‏همه یک کلمه می‌گویند و آن این‌که «سلسله پهلوی نه و جمهوری اسلامی آری»، من‏‎ ‎‏آنجا این‌طور فهمیدم که این دستْ، #دستِ_غیب است؛ انسان نمی‌تواند این وحدت را‏‎ ‎‏تحصیل کند. 🔹انسان‌ها شعاع فعالیت‌شان محدود است؛ ممکن است یک شهر را یا یک استان‏‎ ‎‏را، به وحدت کلمه برساند، ممکن است که یک گروه از مردم را وحدت کلمه درشان‏‎ ‎‏ایجاد کند لکن یک کشور سی و چند میلیونی با اختلاف گروه‌ها، با اختلاف آمال و‏‎ ‎‏آرزوها، با اختلاف فهم و شعور آن‌ها، همه با هم مجتمع شدند و همه با هم دست به هم‏‎ ‎‏دادند و یک مطلب را خواستند. 🔸این نیست الاّ این‌که دستِ غیبی در کار است: خدای‏‎ ‎‏تبارک و تعالی به وسیلۀ #امام_زمان ـ سلام الله علیه ـ ‏‏[‏‏این تحول را در مردم پدید آورد‏‏]‏‏. از‏‎ ‎‏آن وقت یأس در من هیچ وقت نبوده است؛ از آن وقت بسیار امیدوار شدم که این مطلب‏ ‎‏به پیروزی خواهد رسید. 🔹البته این معنا که پیروزی به این سهلی و به این زودی نصیب‏‎ ‎‏بشود، ‏‏[‏‏فکر نمی کردم‏‏]‏‏ یک ملتی که هیچ ندارد در مقابل یک #قدرت_شیطانی؛ مثل‏ #امریکا و #انگلستان به صراحت و #شوروی هم پشتیبانی داشتند، همه قوای شیطانی دست به‏‎ ‎‏هم داده بودند در مقابل یک مشتْ ملت. لکن اینجا #قوای_رحمانی در کار بود. با خدای‏‎ ‎‏تبارک و تعالی هیچ کس نمی تواند ستیزه کند. اینجا دستِ غیبیِ الهی بود و تا این دست‏‎ ‎‏هست و تا این عنایت الهی هست شما پیروزید.‏(29 فروردین 58، صحیفه امام، ج 7، ص 54و55) @Bonyadtarikh بنیاد تاریخ‌پژوهی و دانشنامه انقلاب اسلامی-قم