eitaa logo
🇮🇷غواص ها بوی نعنا می ده🇮🇷
110 دنبال‌کننده
2.3هزار عکس
44 ویدیو
4 فایل
مرد غسال به جسم و سر من خرده مگیر چند سالیست که از داغ حسین لطمه زنم سر قبرم چو بخوانند دمی روضه‌ی شام سر خود با لبه‌ی سنگ لحد می شکنم ملا شدن چه اسان آدم شدن محال است...
مشاهده در ایتا
دانلود
سردار رحيميان مى ‏گويد: در كارهاى جمعى نظر ديگران را جويا مى‏ شد. اگر ماموريتى به لشكر واگذار مى‏ شد در جلسه مطرح مى‏ كرد و از ديگر فرماندهان مى‏ خواست نظرشان را طرح كنند. اگر با نظرات منطقى مواجه مى‏ شد آنها را در تصميم‏ گيرى خود مورد توجه قرار مى ‏داد. با همه افراد به يك نحو برخورد مى‏ كرد، مثلاً با افراد بسيجى تحت امر همان برخورد را داشت كه با فرمانده و معاون لشكر داشت.
تقى ايزد، درباره ديگر خصوصيات سردار عسگرى مى ‏گويد: در كارهاى جمعى اهل مشورت بود. ابتدا نظر ديگران را جويا مى‏ شد سپس تصميم آخر را مى‏ گرفت. هميشه به فكر آسايش و تأمين نيازمنديهاى رزمندگان بود و تلاش مى‏ كرد تا حد امكان نيازهاى آنها را تامين كند. در عمليات فاو در جاده شنى در زير آتش شديد دشمن و در حالى كه تا زانو در گل فرو رفته بود، مقدارى كنسرو و غذا بر دوش خود حمل مى ‏كرد و به خطوط اول براى رزمندگان مى‏آورد. مى گفت بچه‏ ها گرسنه هستند اجازه بدهيد سير شوند و با روحيه بهتر بجنگند. همچنين در دشت فاو كنار ام‏ القصر (چهار راه صدام) كه مشهورترين و خطرناك‏ترين نقطه عملياتى بود، به من گفت: «جعبه‏ هاى مهمات را جمع و آتش برپا كن. مى‏ خواهم به بچه‏ ها كباب بدهم.» دشمن در دويست سيصد مترى ما بود. گفتم سيخ نداريم. سنبه كلاشينكف را گرفت و به جاى سيخ از آن استفاده كرد و كباب درست كرد. گفتم امكان دارد دشمن متوجه شود. گفت: «مهم نيست. دشمن فكر مى‏ كند انبار مهمات آتش گرفته است.»
سرانجام، سردار عسگرى در 10 تير 1365 در عمليات كربلاى 1 در دشت مهران، در قلاويزان به شهادت رسيد. پيكر او در منطقه عملياتى باقى ماند و مفقودالاثر شد. تقى ايزد درباره نحوه شهادت او مى‏ گويد:
ايشان به اتفاق يكى ديگر از برادران به طرف قله قلاويزان كه از ارتفاعات بسيار خطرناك و مشرف به دشت مهران است، مى‏ روند. ظاهراً گلوله توپى مى‏ آيد و در كنار آنها منفجر مى‏ شود و بدن آنها را مى‏ سوزاند. احتمالاً جنازه او را اشتباهى به جاى ديگرى انتقال داده‏ اند و يا به عنوان مفقودالاثر (شهيد گمنام) دفن شده است. شهادت او براى رزمندگان بسيار تاسف ‏آور بود.
سردار مرتضى قربانى - فرمانده لشكر 25 كربلا - مى‏ گويد: «اگر لشكر كربلا چهار ستون داشت، يكى از اين ستونها سردار عسگرى بود.»
به خانواده عسگرى به پاس صبر و استقامتى كه در راه انقلاب و جنگ از خود نشان دادند، از طرف فرمانده كل قوا - حضرت آيةاللَّه خامنه ‏اى - نشان فتح اعطا شد.خانم صديقه بهرامى - مادر شهيد محمدرضا عسگرى - پس از پنج سال انتظار در حالى كه مراسم تشييع جنازه شهيد تندگويان - وزير نفت سابق - را از تلويزيون تماشا مى‏كرد، جان به جان‏ آفرين تسليم كرد
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
: وقتی برایم زاری می‌کنید، انگار به سمتم تیر می‌اندازید. 🌷 معرفی 💠 ارائه : خادم الشهدا یازینب (س) 📆 پنج شنبه ۱۴۰۰.۰۸.۲۰ ⏰ ساعت ۲۱:۰۰ 🕊گروه جامانده از شهدا eitaa.com/joinchat/2098397195Cd150cbd0c1 کانال غواص ها بوی نعنا می دهند👇🍃 eitaa.com/booyenaena
حمید احسانی بیرون رفت و وقتی برگشت چند قطعه عکس آورد. یکی از عکس‌ها را روی قاب دیوار گذاشت و گفت: این آخرین عکس من است و به زودی روبری حرم حضرت زینب (س) شهید خواهم شد.
امروز که با همسر شهید احسانی تماس گرفتم، داشت آماده پختن حلوا برای هشتمین سالگرد حمید می‌شد. مردی که چند بار به خواستگاری نرگس رفته بود تا او را راضی به ازدواج کند؛ مردی که آرزوهای زیادی برای زندگی‌ مشترکشان داشت و می‌خواست دخترشان «نادیا» را در ناز و نعمت بزرگ کند، اما وقتی برای اولین بار به سوریه رفت و غریبی نازدانه امام حسین (ع) را در سوریه دید، دیگر نتوانست کنار همسر و دردانه‌اش بماند.
شروع زندگی مشترک نرگس جعفری، همسر شهید مدافع حرم لشکر فاطمیون «حمید احسانی» نخستین روزهای آشنایی با خانواده حمید را این گونه روایت می‌کند: پدر حمید، روحانی بود. در یک مراسم روضه از طریق یکی از آشنایان، خانواده من و حمید را به هم معرفی کردند و بعد از مدتی خانواده حمید به خواستگاری‌ام آمدند. جواب من و حمید منفی بود. چون سن من کم بود و می‌خواستم درس بخوانم.
این ماجرا گذشت و یک سال بعد، حمید جلوی منزلمان آمد تا امانتی مادرش را از مادرم بگیرد. من که رفتم امانتی را بگیرم، حمید مرا دوباره دید و به مادرم پیام داده بود که اگر نرگس را به من ندهید، من دیگر زن نمی‌گیرم. خانواده حمید چند بار به خواستگاری آمدند تا اینکه من راضی به ازدواج با او شدم. حمید متولد ۲۴ تیر ماه بود و ما ۲۹ تیر ماه سال ۹۰ عقد کردیم.
یک بار که به سوریه رفت، خیلی تغییر کرد نرگس و حمید با یک مراسم عروسی ساده زندگی‌مشترکشان را شروع کردند. حمید کاشی‌کار بود. سال ۹۱ این ۲ جوان صاحب دختری به نام «نادیا» شدند. دختری که چشم و چراغ منزلشان شد. وقتی نادیا ۸ ماهه بود، حمید به نرگس می‌گوید: می‌خواهم برای کاری به تهران بروم. حمید می‌رود و نرگس حدود ۱۵ روز نمی‌تواند با او تماس بگیرد.
بار اولی که از سوریه بازگشت خیلی تغییر کرده بود
نرگس در این باره می‌گوید: بعد از ۱۵ روز نگرانی حمید با من تماس گرفت و گفت در سوریه هستم. من ابتدا باورم نمی‌شد. من هر روز منتظر آمدنش بودم؛ از خانه بیرون نمی‌رفتم و انتظار آمدنش را می‌کشیدم. بعد از ۱۵ روز برگشت. حمید در این ۱۵ روز خیلی تغییر کرده بود. حتی نمازش یک دقیقه به تأخیر نمی‌افتاد. مرتب به جلسات روضه فاطمیون می‌رفت. چند وقت بعد پیکر اولین شهدای فاطمیون در مشهد تشییع شد. حمید برای تشییع شهدا رفت.
عکسی مخصوص حجله شهادت بعد از تشییع شهدای فاطمیون در مشهد مقدس، شهید احسانی خوابی می‌بیند که تعبیر آن دعوت است؛ دعوتی که ختم به شهادت می‌شود. نرگس قبل از اذان صبح می‌بیند که حمید به نماز ایستاده است. از او می‌پرسد: چه شده؟ و حمید برایش تعریف می‌کند که خواب دیدم خانم زینب (س) آمده‌اند بالای سرم و می‌گویند تو هم می‌توانی بیایی. حمید در صبح همین سحر به همسرش خبر از نحوه شهادتش در روبروی حرم بی‌بی زینب (س) می‌دهد.
نرگس جعفری می‌افزاید: صبح که شد، حمید رفت و برای صبحانه نان تازه خرید. سپس صورت دخترمان را بوسید. بیرون رفت و وقتی برگشت چند قطعه عکس آورد. یکی از عکس‌ها را روی قاب دیوار گذاشت و گفت: این آخرین عکس من است. بعد که من همین طور نگاهش می‌کردم، گفت: من به سوریه می‌روم و روبری حرم حضرت زینب (س) شهید می‌شوم و در یک روز بزرگ دفن می‌شوم.
افتادن به پای مادر برای گرفتن رضایت حمید قبل از اعزام به سوریه، پیش مادرش می‌رود تا رضایت بگیرد. مادر رضایت نمی‌دهد. حمید به پای مادرش می‌افتد و می‌گوید: من بدون رضایت شما هم می‌توانم بروم، اما می‌خواهم راضی باشید. مادرش رضایت می‌دهد، اما می‌ماند راضی‌کردن نرگس خانم. وقتی حمید می‌بیند همسرش راضی نمی‌شود، به او می‌گوید: می‌دانم که آخرش من را حلال می‌کنی.
نتوانست با دخترش خداحافظی کند حمید راهی سوریه می‌شود. حدود ۴۵ روزی که از رفتنش می‌گذرد، برای دخترش نادیا دلتنگی می‌کند. چند بار با تلفن تماس می‌گیرد تا بتواند صدای دردانه‌اش را بشنود، اما نادیا خواب است و فرصت کم. در این تماس‌ها حسرت شنیدن صدای نادیای یک ساله به دل پدر می‌ماند و او شهید می‌شود.
نرگس جعفری ادامه می‌دهد: حمید موقع اذان مغرب و قبل از شهادتش تماس گرفت و گفت: می‌خواهم صدای دخترمان را بشنوم. نادیا خواب بود نشد صدایش را بشنود. صبح روز بعد هم که حمید تماس گرفت نادیا خواب بود. همسرم در آخرین تماس به من گفت: هر کاری در حق تو کردم، من را حلال کن. از او پرسیدم: چرا این حرف را می‌زنی؟ گفت: دوست داشتم بیشتر با تو زندگی کنم و فرزند دیگری داشته باشیم و با نادیا بزرگش کنیم، اما نمی‌شود. همان شب که با حمید تماس گرفتم تا صدای نادیا را بشنود، تلفن همراهش خاموش بود.
حمید در تولد یک‌ سالگی دخترمان شهید شد نرگس وقتی می‌بیند، تلفن همراه حمید خاموش است، نگرانش می‌شود. اما سه روز بعد از تولد یک سالگی دخترشان، دوست حمید زنگ می‌زند و می‌گوید: بابای نادیا زخمی شده و در تهران است. نرگس خانم از او می‌خواهد تا آدرس بیمارستان را بدهد تا به دیدن حمید بروند، اما او جواب نمی‌دهد.
همسر شهید احسانی درباره شنیدن خبر شهادت بیان می‌کند: یک شب بعد از این تماس، برادر حمید به من زنگ زد و گفت: به منزلمان بیا. به منزل مادرشوهرم رفتیم. دیدم خیلی مهمان دارند و فاتحه می‌خواندند. شهادت حمید را نمی‌توانستم باورم کنم. روزی که پیکر شهید را به منزل آوردند، به اندازه یک ثانیه صورت حمید را دیدم که لبخند بر لب خوابیده بود. حمید همان گونه که به من گفته بود، شهید شد. او روبروی حرم حضرت زینب (س) توسط تک‌تیرانداز تکفیری به شهادت رسیده بود.