تانظربرقدوبالای‌رسایت‌کردم، سوختم‌ازدل‌پردرد،دعایت‌کردم.. ‌

جنگ‌نمایانی‌کردجیگرش‌داره‌میسوزه، برگشت‌جلویِ‌خیمه‌صدازدباباجیگرم‌داره‌میسوزه ابی‌عبدالله‌زبان‌رودهان‌علی‌گذاشت،یعنی‌بابا توتشنه‌ای‌من‌ازتوتشنه‌ترم،‌دوباره‌رفت‌تودلِ میدون‌زد،باهمه‌فرق‌میکنه‌علی‌اکبـر(: ‌

دیدن‌دیگه‌نمیتونن‌حریفش‌بشن‌مثل‌باباش حسیـن،مثل‌پدربزرگش‌علـی،مثل‌عموش امام‌حسـن،زدتودلِ‌دشمن‌همونجاکوچه‌باز کردند.. ‌

همچین‌که‌زدتودلِ‌دشمن،‌یه‌نانجیبی‌شمشیر به‌فرقش‌زد،یکی‌نیزه‌به‌پهلوش‌زد،این‌اسب جنگ‌دیده‌است‌تعلیم‌دیده‌است،میدونه وقتی‌سواردستشُ‌دورگردن‌بندازه‌یعنی بایدبرگرده‌به‌سمت‌خیمه‌ها،همچیـن‌که دستشوانداختددورگردن‌عقاب،خون‌از سَرِعلی‌ریخت‌جلوچشم‌اسبُ‌گرفت؛ ‌

عوض‌اینکه‌بره‌سمت‌خیمه‌ها،رفت‌تودلِ‌دشمن، یه‌وقت‌حسین‌نگاه‌کرددیدشمشیرابالامیاد.. هی‌میگفت:وای‌پسـرم..ازخیمه‌میگن‌ابی‌عبدالله چنان‌دویدهی‌میخوردزمین‌بلندمیشد،هی میگفت‌ولدی..وقتی‌اومدکنارعلی،‌دیدعلی داره‌پاهاشوروخاکامیکشه:) ‌

سوالِ‌من‌اینه‌علی‌اکبـر قطعه‌به‌قطعه‌شدتنش‌چجوری! سوالِ‌من‌اینه‌چطورشهیدشد که‌تاحسین‌رسیدناامیدشد؛ ‌

میمیرم‌ازهمین‌حالت،‌اربابمون‌ُببین تاجسم‌اکبرش‌بازانوهاش‌هی‌میخوره‌زمین بلنده‌هق‌هقش،میمیرم‌ازهمین‌ یه‌داغ‌تودلِ‌حسین‌نهفته به‌هیشکی‌حتی‌خواهرش‌نگفته، هرعضوی‌روبرمیداره‌می‌بوسه یه‌عضودیگه‌رویِ‌زمین‌میوفته:)! ‌

صورت‌روصورت‌علی‌گذاشت،همه‌دارن‌ هلهله‌میکنن،یه‌مرتبه‌حس‌کردیه‌دستِ مهربون‌روشونشه‌یه‌نگاه‌کرددیدخواهرش زینبـه(: ‌

ای‌عصایِ‌پیریِ‌بابابلندشو ازجابخاطرِدل‌لیـلابلندشو، تادرکنارپیکرتوجان‌نداده‌ام آرامِ‌جـانم‌ازدلِ‌صحرابلندشو:) ‌

پا بر زمین نکش، جگرم تیر می‌کشد ای نور دیده، پلک ترم تیر می‌کشد گفتم عصای پیری من می‌شوی، نشد یاری رسان مرا، کمرم تیر می‌کشد💔 ‌

جوانی داشتم خوش قَد و بالـا ؛ فلك دیدی جوانـم را گرفتند ؟! ‌

خودش شبه پیغمبر بود و فرقش مثل حیدر شد میان آن نبرد او هم ز پهلو مثل مادر شد تنش را با عبا برده به سوی خیمه بابایش که آن رعنا قد و بالاش ، مکرر مثل اصغر شد .. ‌