از حرم تا قتلگه زینب صدا میزد حسین.. دست و پا میزد حسین.. زینب صدا میزد حسین..! ‌

خواهرش میگه : حسین قبول کن که شبیه حصیر افتادی...💔 ‌

حسین قبول کن ته گودال گیر افتادی💔 ‌

مخواه تا سر من به گریه بند شود💔 ‌

بگو چیکار کنم از تنت بلند شود💔😭 ‌

بگو چکار کنم آب را صدا نزنی💔 ‌

بگو چکار کنم تا که دست‌وپا نزنی💔😭 ‌

بگو چکار کنم مادر را صدا نزنی😭💔 ‌

به خاک گفتم بشه پیراهنت به آب گفتم تشنه کشتنت به نیزه گفتم که عزیزه تنت بسه همینقدری که پاشیدنت💔 ‌

میگن تا عمه زینبۜ اومد بیرون دید اسب بدون صاحب برگشته به سر و صورت و سینه زد و تو گودال دوید😭💔 ‌

به سمت گودال از خیمه دویدم من😭 شمر جلوتر بود... دیر رسیدم من!💔 ‌

تا سر و از تن جدا کردن مادرش بین زمین و آسمون میگفت بُنَیَ بُنَیَ😭💔 بُنَیَّ، قَتَلوکَ، ذَبَحوکَ و مِنَ الماءِ مَنَعوک ‌