دقیقا جلوی کسی که می‌خوای خیلی خوب ظاهر شی یه بلایی سر تیپ و لباست میاد، یا جوش و تب‌خال میزنی، یا پات پیچ می‌خوره یا موقع خندیدن صدای خوک میدی، یا عطسه می‌کنی آب دهن و دماغت میزنه بیرون. به هرحال باید یچیز غیر طبیعی اتفاق بیفته.

اولین باره همگی دلمون برا استادمون تنگ شده. بماند به یادگار در کافونه.

یکی از بچه ها تو اتوبوس میگفت اگه قرار بود این استادم تو دانشگاه باشه به ولای علی هرروز میومدم😂 _ولای علی با تاکید فراوان😂

از قمی‌هایی که بابت اون پستم ابراز همدردی کردن خیلی ممنونم. اجرتون با حضرت معصومه.

قرار بود دیگه بین الطلوعین ها بیدار بمونیم، بچه‌ها من تیر خوردم میرم بخوابم شما ادامه بدید.

دماغ جدیدت مبارک سمانه.

کاش می‌شد غم و غصه های اونیکه دوستش داریو از تو سینش بکشی بیرون و تو سینه‌ی خودت فرو کنی، و دیگه اون غم‌ و غصه ای نداشته باشه، دیدن غم و غصه‌ی عزیزت از بدترین چیزاییه که میتونی ببینی. حتی حاضری بمیری ولی اون دیگه رنجی نداشته باشه.

صادق هدایت تو نامه‌هاش خیلی موده: «به هر حال این اوضاعی است که می‌بینید و تفسیر لازم ندارد. ما هم می‌سوزيم و می‌سازيم. قسمتمان اين بوده يا نبوده ديگر اهميت ندارد. سگ بريند روی قسمت و همه چيز.» + دیگه چه خبر؟ « زندگی به حماقت سابق ادامه دارد. نه امیدی است و نه آرزویی و نه آینده و گذشته‌ای. چهار ستون بدن را به کثیف‌ترین طرزی می‌چرانیم و شب‌ها به وسیلۀ دود و دم و الکل به خاکش می‌سپریم و با نهایت تعجب می‌بینیم که باز فردا سر از قبر بیرون آوردیم. مسخره بازی ادامه دارد.»

من عاشق نیستم، ولی این پستی که خوندمو خیلی میتونم درک کنم، خیلی عمق داره، هرکی هستی برات بغضم گرفت: ‏کلِ روزمو با بدبختی و کلی اتفاق مختلف بگذرونم، شب خسته و کوفته بیام توو جام دراز بکشم به امید حرف زدن باهات و تهشم تو نباشی؟ ‏بیخیال؛ داری شوخی میکنی دیگه؟

شمارو نمی‌دونم ولی من بغض رو تو این مصرع حافظ می‌بینم که میگه: هرکجا هست، خدایا؛ به سلامت دارش...

امشب دارم همرو درک می‌کنم😂

اعمال و عبادات ما همگی نور دارد، باید اثر و نور این‌ها را با مراقبه و محافظت نگه داریم و از دست ندهیم. ماها متاسفانه غالبا ولخرج هستیم، ولخرجِ نور. اگر از عباداتی نور کسب کنیم، آن‌را حفظ نمی‌کنیم. فورا با رفتارمان آن‌را خرج می‌کنیم و از بین می‌بریم... نماز شب می‌خوانیم و بعد غیبت می‌کنیم و نور نماز شب از بین می‌رود، یک نورانیت هم اگر شب به ما بدهند، صبح خرجش می‌کنیم. یک دعا می‌خوانیم، با جواب تلخی که مثلا به مادرمان می‌دهیم، از بین می‌بریم... خلاصه هر عمل خیری نور دارد، اگر نور ها را حفظ کنیم، به تدریج این نور ها جمع شده و قوی می‌شوند و دارای آثار عالیه می‌شوند. _استادفاطمی‌نیا