آدم‌ها جایی نمیرن، آدم‌ها همدیگرو یه جایی جا میزارن‌

من کسیو میخام که وقت خوشحالیش دید نیستم دنبالم بگرده.

بعضی‌ها حاکمیت و بزرگی و بی‌همتایی خداوند را قبول می‌کنند ولی در برابر خواسته‌ها و آرزوها و در برابر بلاء و ظلم و ستم‌ها، از پای در می‌آیند، این‌ها اگر مدتی دعا کردند و چیزهایی خواستند و خدا به دعای آن‌ها توجه نکرد و دستور ها و هوس‌های آن‌ها را گردن ننهاد و اطاعت نکرد، آن‌ها از اقتدار مسلط حق دلخور می‌شوند و جوانه‌های اعتراض و نارضایی، در آن‌ها سر می‌کشد... 》

این‌ها اگر موی‌ِ سر و یا زیبایی صورت و یا فرزند دلبند و یا معشوق خود را از دست دادند، گلایه می‌کنند و در زبان یا دلشان فریاد می‌زنند که: مگر کسِ دیگری نبود؟ که باید همه این چیز ها را سر من خراب کنی و مرا بسوزانی... 》

این‌ها اگر تلخیِ تجاوز، و تحقیر ستمی را احساس کردند، و تازیانه‌ای بر صورت و اهانتی بر شخصیتشان رفت، و خدا در برابر ظلم نایستاد و طرفشان را به خاک سیاه ننشاند و به زودی نابودش نکرد، ناله برمی‌دارند که مگر نیستی و نمی‌بینی؟ 》

گویا خدا باید باجِ کوتاهی و ذلت و بی‌کاریِ این‌ها را بدهد! گویا این‌ها خداوندگارانند و باید تمامی هستی، سر بر طاعتشان بجنبانند و از حکمت و شعور و یا هوس آن‌ها پیروی کنند! این‌ها به اندازه‌ای که برای خود حساب باز کرده‌اند و به خود حق داده‌اند، برای خدا حساب و حقی نگاه نداشته‌اند، و به حکمت و احاطه‌ی او و به تقدیر و تدبیر او توجهی نکرده‌اند. 》

هیچ‌گاه خدا باجِ بی‌کاری و تنبلی ما را نمی‌دهد، او می‌خواهد که زمینه‌ی حرکت و تحول ما را فراهم کند و امکان انتخاب ما را آماده سازد. پس دنیایی همراه رنج و حادثه‌هایی بی‌امان و درگیری‌هایی مستمر و مداوم می‌آورد تا ما با برخوردها، به تمامیتِ خویش برسیم. مشکلات تمامیت ندارد، این ما هستیم که باید تمامیت خود را به‌دست آوریم و پایداری کنیم. 》

هیچ مادرِ مهربانی، بچه‌های عزیزش را همیشه به بغل نمی‌کشد، که این‌کار با محبت او سازگار نیست. بچه‌ها تا حرکت نکنند و سینه بر خاک نکشند و زمین نخورند و درگیر نشوند، نمی‌آموزند و به‌جایی نمی‌رسند و راه نمی‌افتند... کجاست چشمی که محبت مادر را در همین واگذاشتن‌ها و نظارت‌ها ببیند و نشانه‌های لطف و تدبیر را در همین تکلیف‌ها و بلاها و محرومیت‌ها بشناسد؟ _نامه‌های‌بلوغ

او مگر کیست؟ تمامیّت احسان خدا من کیَم؟ تا ابدالدهـر مسلمان حسن! #شاخه_نبآت 🎊' Mava | مأوی

لا تدری لعل احدهم یناجی الله لاجلک تو که نمی‌دانی شاید یکی به خاطرِ تو با خدا نجوا می‌کند.

«الإهتمام الذي نجده في لحظة الضعف، أجمل من الف عبارة حب.» توجهی که در زمان سختی می‌یابیم، زیباتر از هزار کلمه‌ی عاشقانه‌ است. _لاادری،فارسیِ‌فاطمه‌بهارمست

شب جمعه مشغول مطالعه بودم، به این دعا رسیدم: بسم الله الرحمن الرحیم الحمدلله مِن اَول الدنیا اِلی فَنائها و مِن الاخرهِ اِلی بقائِها الحمدلله عَلی کُل نِعمه استغفرالله مِن کُل ذَنب و اَتوبُ اِلیه وهُوَ اَرحمُ الراحمین. بعد یک هفته مجدد خواستم آن‌را بخوانم که درحالت مکاشفه از ملائکه ندایی شنیدم که: ماهنوز از نوشتن ثواب قرائت قبلی فارغ نشده‌ایم... _علامه‌مجلسی