درآستانه پاییز فصل مالکنون😍 💞⊱ღ꧁꧂ღ⊱💞 @cbufeuhdwt 💞⊱ღ꧁꧂ღ⊱💞

دلُم تنگِ 💞⊱ღ꧁꧂ღ⊱💞 @cbufeuhdwt 💞⊱ღ꧁꧂ღ⊱💞

💞⊱ღ꧁꧂ღ⊱💞 @cbufeuhdwt 💞⊱ღ꧁꧂ღ⊱💞

پسرم بوی عطر نفست رایحه ی جان من است💚😍 پسرم دنياي من 💞⊱ღ꧁꧂ღ⊱💞 @cbufeuhdwt 💞⊱ღ꧁꧂ღ⊱💞

چهارمحال وبختباری دَرِه کِغون😍😍 💞⊱ღ꧁꧂ღ⊱💞 @cbufeuhdwt 💞⊱ღ꧁꧂ღ⊱💞

کلیپ لری❤️ 💞⊱ღ꧁꧂ღ⊱💞 @cbufeuhdwt 💞⊱ღ꧁꧂ღ⊱💞

تقدیم به پسرهای گل کانال 🍃🌸 روزتون مبارک🍃🌸🍃🌸 💞⊱ღ꧁꧂ღ⊱💞 @cbufeuhdwt 💞⊱ღ꧁꧂ღ⊱💞

وقتے تو‌هستی همه‌چیز‌هست. همہ چیز! از ماسه‌ها تا زمان از درخت تا باران تا‌توهستی همه‌چیزهست تا من باشم... ♥️ تا‌تو‌هستی‌همه‌چیز‌هست❤️ ظهرتون عشق ❤️ 💞⊱ღ꧁꧂ღ⊱💞 @cbufeuhdwt 💞⊱ღ꧁꧂ღ⊱💞

ظهرتون معطر به🌺🍃 بوے مهربانی🌼🍃 دلتون غرق عشق و محبت🌺🍃 لبتـون خنـدون😊🌼🍃 زندگیتون مملو از آرامش🌺🍃 دقیقه هاتون بے نظیر🌼🍃 و لحظاتتون شیرین و ناب🌺🍃 ظهر زیباتون بخیر🌹🌹🌹 💞⊱ღ꧁꧂ღ⊱💞 @cbufeuhdwt 💞⊱ღ꧁꧂ღ⊱💞

🌸🍃ظهـــرتـــون بخیـــــــــــــــر 🌸 عــــزیـــــــزان ❤️ 🍃🌺دنیایتان 🍃🌺به زیبایے 🍃🌺تمام آرزوهایتان. ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ 💞⊱ღ꧁꧂ღ⊱💞 @cbufeuhdwt 💞⊱ღ꧁꧂ღ⊱💞 ‍

#برشی_ازیک_زندگی #سرگذشت_حوری #پارت_نود_چهار من باید حرف های حوری رو بشنوم، باید یه دلیل منطقی واسه رفتنش بیاره.. من باید بدونم چرا يکدفعه ول کرد و رفت و یک سال تمام ناپدید شد... بهرام هرکی ندونه تو خوب میدونی من یک ساله زندگی نکردم...شش ماه کارمو گذاشتم کنار تا ردی از این دختر پیدا کنم... حقمه بدونم علت رفتنش رو... بهرام کلافه گفت:علت رفتنش هرچی باشه، چه فرقی به حال تو داره؟ میخوای چیکار کنی خسرو؟ خسرو صداش رو بالا برد:میخوام یک شب راحت سر به بالش بذارم، میخوام بدونم چه کردم که این دختر بدون هیچ حرف و توضیحی گذاشت و رفت... دلم براش میسوخت، دست هاش به وضوح میلرزید... بهرام بازوی خسرو رو گرفت و کشیدش عقب و گفت:دست از سر این دختر بردار.. عقب عقب رفتم و خواستم به سمت سالن برم که خسرو فریاد زد:وایستا حوری... به خدا بخوای بازی دربیاری و بازم بدون حرف بری و ناپدید بشی زندگی خواهرات رو ویرون میکنم. اول طلاق ملیح رو از بابام میگیرم. نمیذارم آب خوش از گلوی خواهرت پایین بره... بعدم سیمین رو طلاق میدم و همه جا میگم تقصیر تو و حنیفه بوده... بهرام با غیض گفت:دستت درد نکنه پسرعمه، خواهر من شده بازیچه ی دست تو؟ میخوای زندگی ما رو خراب کنی که به مراد دلت برسی؟ انقدر خودخواهی؟ +من این حرف ها حالیم نیست بهرام، نذار اون روی من بالا بیاد که اگه بالا بیاد ، بلایی سر این دختر میارم که مرغ های آسمون به حالش گریه کنن... ازش میترسیدم، از نفرت تو صداش، از فریاد هایی که میزد... از زندگی هایی که میخواست با خودخواهی نابودش کنه. دویدم و وارد سالن شدم،نفس نفس میزدم و بی اختیار اشک کل صورتم رو گرفته بود... حنیفه با غصه جلو اومد و نگین رو ازم گرفت و گفت:بشین... رنگ به صورت نداری... ملیح ایستادی بر و بر چیو نگاه میکنی؟ یک لیوان آب قند واسش بیار از حال رفت...ضعف بدی داشتم، گوشم زنگ میزد و صداها تو سرم میچرخید... صدای داد و بیداد خسرو از تو حیاط به گوشم میرسید، اما انقدر حالم بد بود که نمیفهمیدم چی میگه... لیوان آب قند رو از دست ملیح که خودشم از شدت گریه رنگ به صورتش نمونده بود ... گرفتم و یک نفس سر کشیدم... ملیح با گریه گفت:کاش من میمردم... ای خدا ببین چیکار کردم... صدای داد و بیداد خسرو قطع نمیشد، انگار میخواست بیاد تو سالن و بهرام مانعش میشد... يکدفعه ملیح از جا بلند شد و گفت:من میرم... من میرم همه چیو بهش میگم... خواست از کنارم رد شه که مانعش شدم و گفتم:کجا میری؟ میخوای بری چی بگی؟ +حقیقت رو... همه چیو بهش میگم تا دست از سرت برداره... با خشم گفتم:میری دوباره هم چیو خراب میکنی ملیح، برو بچه ات رو بردار از بس گریه کرد نفسش رفت... من اصلا نمیخوام خسرو بفهمه چرا رفتم،من اصلا نمیخوام با این مرد حرفی بزنم... خسرو زن داره، من حتی لحظه نمیخوام دلش رو گرم کنم... صدای فریاد خسرو چهارستون بدنم رو به لرزه انداخت:بیا بیرون حوری، بیا بیرون وگرنه من از اینجا بیرون نمیرم، آسمونم به زمین بیاد تا من علت کار تو رو نفهمم جایی نمیرم.. شرایط بدی بود، نمیدونستم کار درست چیه، از طرفی سیمین خواهر بهرام بود و نمیتونستم جلوی بهرام برم و با خسرو حرف بزنم،از طرف دیگه انگار خسرو تا جوابی از من نمیگرفت بیخیال ماجرا نمیشد... با سردرگمی رو به حنیفه گفتم:میگی چیکار کنم؟ خسرو تا جوابشو نگیره نمیره... آبروتون تو در و همسایه رفت..‌ حنیفه با نگرانی از پنجره نگاهی به بیرون انداخت و گفت:میترسم کارشون به زد و خورد بکشه.. بهرام خیلی آروم و خونسرده، ولی وقتی از کوره در بره کسی حریفش نمیشه.... پاشو حوری، برو جلوی خود بهرام بهش بگو خودت خواستی بری، اصلا بگو مادرت اومده بود و کلی حرف بارم کرده بود... مگه نگفتی یک روز بهت زنگ زده بود و کلی توهین کرده بود بهت؟ خب برو همونا رو بهش بگو ،بلکه دست برداره از این سماجتش... به خدا من دل خوشی از سیمین ندارم ،اما درست نیست دست و دلش بلرزه که شوهرش چشم به یکی دیگه داره... با چشم های خیس از اشک نگاهی به حنیفه انداختم و زمزمه کردم:نگران نباش، هنوز انقدر بد نشدم که واسه خاطر دل خودم پا بذارم رو آدم های دیگه، حتی اگه از اون آدم ها دل خوشی نداشته باشم... من خسرو رو دوست دارم. منکر این حقیقت نمیشم... اما هرگز برای به دست آوردنش تلاشی نمیکنم. برعکس تلاش میکنم ازم بیزار بشه و بره دنبال زندگیش... حنیفه بوسه ای به سرم زد و گفت:قربونت برم، کار درست همینه... حالام برو و آب پاکی رو بریز رو دستش... سری تکون دادم و با پاهایی لرزون بیرون رفتم... خسرو با دیدنم بهرام رو کنار زد و دو قدم جلو اومد:حرف بزن حوری، منو دیوونه نکن با سکوتت... به من بگو چرا رفتی و یک سال تمام غیبت زد... لب باز کردم تا حرفی بزنم که صدای باز و بسته شدن

#برشی_ازیک_زندگی #سرگذشت_حوری #پارت_نود_پنج در سالن اومد و پشت بندش صدای بلند ملیح که هول زده گفت:من میدونم آقا خسرو، میدونم چرا حوری رفت.. با خشم به سمتش برگشتم و با چشم و ابرو اشاره کردم که ساکت باشه ‌‌‌...حنیفه و ننه هم دنبالش اومده بودن و در تلاش بودن ملیح رو ساکت کنن ،اما ملیح عین همیشه با تصمیمات عجولانه اش داشت همه چیزو خراب میکرد :من باعثش بودم آقا خسرو، علت رفتن حوری، من و دروغی که بهش گفتم، بود‌.... پا به زمین کوبیدم و با خشم گفتم:برو تو ملیح.. تو کاری که بهت مربوط نیست دخالت نکن، کاری که کردی رو خراب تر از اینی که هست نکن... ملیح حق به جانب گفت:اتفاقا بهم مربوطه، همه چیزو خراب کردم، حالام خودم درستش میکنم... خسرو چشم هاش رو ریز کرد و گفت:حرف بزن ببینم، حقيقت رو بهم بگو... ملیح کمی دستپاچه شد، همیشه با تصمیمات عجولانه اش همه چیز رو خراب میکرد... نزدیکش شدم و بازوش رو گرفتم و کل حرصم رو سرش خالی کردم و ناخنم رو تو گوشت دستش فرو کردم، زیر گوشش زمزمه کردم:یک کلمه... فقط یک کلمه از حقیقت رو بگو تا یادم بره خواهری به اسم ملیح دارم، زندگی منو خراب کردی... حالا نوبت سیمینه؟ با چشم های خیس از اشک نگاهم کرد، فشاری به بازوش آوردم و آروم هولش دادم به سمت در سالن و گفتم:برو تو ملیح، تو این موضوع نمیخوام کسی دخالت کنه... خودم همه چیزو بهش میگم... ملیح و حنیفه و ننه که رفتن داخل رو کردم به بهرام و گفتم:اگه میشه یکم ما رو تنها بذارید لطفا... قول میدم زود تمومش کنم... بهرام نگران سری تکون داد و داخل رفت، با فاصله از خسرو روی تخت گوشه ی حیاط نشستم و خیره شدم به گلدون های شمعدونی حنیفه و به سردی گفتم:اینکارا چیه میکنی؟ واسه چی عین جوون های هفده هجده ساله احساسی عمل میکنی؟ میخوای چیو ثابت کنی خسرو؟ با ملایمت گفت:حوری، من هیچی ازت نمیخوام. فقط بهم بگو چرا رفتی؟ چرا وقتی رابطه امون با هم خوب بود یکدفعه غیب شدی؟ رو گرفتم ازش و ماجرای تماس مادرش رو براش گفتم.... خسرو با تعجب گفت:به خاطر این تماس رفتی؟ منو تادون فرض نکن حوری... من بچه ده ساله نیستم که این حرف ها رو باور کنم! ملیح چی میگفت؟چرا میگفت اون مقصره؟ شونه ای بالا انداختم و گفتم:چون وقتی مادرت زنگ زد و اون حرف ها رو به من زد، ملیح و فهیم بهم گفتن این رابطه اشتباهه، ملیح بود که با حرف هاش باعث شد چشم من باز بشه و بفهمم نمیتونم با مردی که خانواده اش چشم دیدنم رو ندارن ادامه بدم، واسه همین رفتم خسرو. رفتم تا بتونی دور از من یک تصمیم منطقی واسه زندگیت بگیری و حالا هم دیدم که تصمیمت رو گرفتی... ازت خواهش میکنم از اینجا برو خسرو، تو زن داری، من تحت هیچ شرایطی نمیتونم حتی ذره ای دل به به دلت بدم، چون تو نسبت به یک نفر دیگه تعهد داری... منم امروز و فردا برمیگردم پیش پدرم و شاید دیگه هیچوقت من رو نبینی.‌‌‌ خسرو گفت:اینکارو نکن حوری، من همه چیو درست میکنم، سیمین از اولم میدونست من دوستش ندارم،میدونست تورو دوست دارم. گفت همه مردم ده فهمیدن تو اومدی خواستگاریم و منتظرن خبر عقدمون رو بشنون... گفت بیا و آبروم رو بخر و عقدم کن، هروقت حوری برگشت من از زندگیت میرم کنار... من هیچ علاقه ای به سیمین ندارم حوری، اگه عقدش کردم به خاطر اصرار خودش و فشار های خانواده ام بوده..‌ از جا بلند شدم و گفتم دلیلش هرچی بوده کاریه که شده! من حتی اگه دختر سیفی گدا بودم و تو فقر و فلاکت زندگی میکردم بازم حاضر نمیشدم پا تو زندگی یک زن دیگه بذارم... چه اون زن سیمینی باشه که هیچ دل خوشی ازش ندارم، چه هر زن دیگه ای...حرفم رو زدم و بی توجه به حال خراب خسرو در حالی که از درون داشتم خون گریه میکردم با قدم های سست به سمت سالن دویدم ...در سالن رو که بستم دیگه نتونستم خودم رو کنترل کنم، روی زمین نشستم و دستم رو جلوی دهنم گذاشتم و زدم زیر گریه... حنیفه هول زده به سمتم دوید، زیر بازوم رو گرفت و از اونجا دورم کرد:دردت به جونم، کاش کاری از دستم ساخته بود... سرم رو به دیوار تکیه دادم و گفتم:تموم شد... هرچی بین ما بود تموم شد.. فردا برمیگردم بندر... با گفتن این حرفم بهرام نفس راحتی کشید و به سمت حیاط رفت...دیگه برام مهم نبود چه اتفاقی میفته، من با دست های خودم مردی که دوستم داشت رو از خودم رونده بودم، با اعتماد بی جام به ملیح، با فرار کردنم و غیب شدنم... با اعتمادی که به مادرجون و حرف هاش کردم... همه چیز و همه کس دست به دست هم داده بودند تا من خسرو رو از دست بدم...زیپ کیفم رو بستم و رو به حنیفه گفتم:زنگ میزنی فهیم بیاد باهاش خداحافظی کنم،بابام عجله داره.. حنیفه با غصه باشه ای گفت، تا تلفن رو برداشت تا به حنیفه زنگ بزنه زنگ در خونه به صدا دراومد..هوا داشت تاریک میشد وقتی سروکله ی فهیم پیدا شد، از خوشی علاوه بر لب هاش چشم هاش هم میخندید،انگار روی زمین راه نمیرفت..