نباید دیگران رو موسسه خیریه ببینید و دائم ازشون پول قرض کنید و پس ندید.
نباید دفترچه راهنمای لوازم برقی رو بندازیم دور تا بعدا که چیزیو بلد نبودیم و نیازش داشتیم به غلط کردن بیوفتیم.
نباید هر کاری که میخوای بکنی نگران این باشی که مردم چی میخوان بگن.
نباید وقتی لباس سفید میدیم ، صورتی یواش تحویل بگیریم مادران عزیز.
نباید انقدر تو جواب هرچی از استیکر استفاده کنیم که حرف زدن عادی یادمون بره.
نباید وقتی باهاتون درد و دل کردیم؛ هر جا در فضای مجازی مطلب متناسب با مشکل ما دیدید برامون بفرستید!
نباید یادت بره که از خودت بپرسی “به من چه؟” قبل از اینکه بهت بگن “به تو چه؟”
نباید وقتی میدونین یکی تا حد مرگ نگرانتون میشه یهو گم و گور بشید.
نباید ماشینمونو جوری پارک کنیم که جاپارک دو تا ماشین دیگه خراب بشه
نباید وقتی اعصاب و حوصله بچه نداریم، بچه دار بشیم که بعدا از بی مهری ما دچار اختلال روانی بشه
نباید بعد از اختراع هندزفری و هدفون آهنگی که فقط خودمون میپسندیم رو به گوش دیگران نیز تحمیل کنیم.