نباید پیام هایی تحت عنوان “ اگه برای ۱۰ نفر نفرستی بدبخت میشی” را منتشر کنیم.
نباید طوری دروغ بگوییم که بعداً خودمان هم یادمان نیایَد چه گفتیم.
نباید اون عکسی که خودمون فقط توش خوب افتادیم و بقیه افتضاح افتادنو جایی بذاریم.
نباید زیر پُستِ کسی که پشتش بد میگیم کامنتِ قلب بزاریم و قربون صدقش بریم.
نباید تا یکی از دوستامون از بوفه غذا میخره گله ای بریزیم سر غذاش.
نباید چون هیچی بارمون نیست تو امتحانات به پایه صندلی جلویی بزنیم و تمرکزشو بهم بریزیم.
نباید تنها جایی که کتاباتونو باز میکنید استوری های اینستاتون باشه.
نباید فکر کنید ما زبونِ حیوونارو برای حرف زدن با بعضیاتون بلدیم.
نباید به جای اینکه زنگ بزنی به طرف با صد تا استوری تولد طرفو تبریک بگی.
نباید تا نوبت ما میشه که پولِ کافه رو حساب کنیم بپیچونیم و نریم.
نباید وقتی میدونیم قرار نیست صبح بیدار بشیم ساعت بذاریمو همرو اذیت کنیم.
نباید کمدمونو بریزیم بیرون واسِ تمیزکاری و بعدش به غلط کردن بیوفتیم.