خادم ارباب کیست قسمت دوم فرشته وحی افتخارش حسین است، مباهات می‌کند به خادمی حسین. هر کس در اینجا کاری می‌کند و بیکار نیست... باید از نوکری شروع کرد... خوشا به حال خادمانش که حامل کارها و بارهای این حسین اند... بی همه چیز هم می‌توان حسینی شد، فارغ از رنگ و پوست و صورت و نام و حسب و اعتبار و وجهه... ✅تجربیات رفتاری خادم موکب ۳ نکته ای باید عرض شود. اول حسین را بشناس، تا ندانی حسین کیست متوجه نمی‌شوی خادمی چه کسی را میکنی و آنوقت طلبکار این خاندان میشوی نه بدهکار. به امام می‌گویی من خادمی ات را کرده ام، باید فلان کار را برایم بکنی. منت می‌گذاری بر امام. طلبکار میشوی. اما وقتی حسین را شناختی، خاک پای زائر زائر زائر حسین را سرمه چشم میکنی. خود را بدهکار امام میدانی. هر کاری کردی حتی به بهترین نحو به امام می‌گویی ببخشید آقاجان، کم گذاشتم، قبول کن. زمین و آسمان خود را عزادار، گریه کن، نوحه کن و خادم حسین می‌دانند. من کی ام؟ آدم بر حسین گریست. نوح گریست. عیسی، موسی، پیامبر صلواةالله علیه و آله، امام علی علیه السلام، مادرش حضرت زهرا علیهاالسلام. امام حسن علیه السلام فرمود ، لا یوم کیومک یااباعبدالله امامان ما سجاد، باقر، صادق، کاظم علیهم السلام بر حسین گریستند. امام رضا علیه السلام فرمود: ان کنت باکیا لشی فبک للحسین. امامان جواد، هادی، حسن عسگری علیهم السلام بر حسین گریستند. امام زمان عجل الله فرجه فرمود اگر اشکم تمام شود خون گریه میکنم. اولیا و علما و شهدا همه بر حسین گریستند. جایگاه حسین علیه السلام را والا دانستند و خود را بدهکار او دانستند. من باید زائر را احترام کنم چون خودم را بدهکار حسین میدانم. چون حسین کشتی اسرع است و برای عاقبت بخیری و بودن در جمع اباعبدالله الحسین باید به این کشتی سوار شوم. من بدهکار حسینم.

⭕️آذربایجان از برگزاری رزمایش دریایی ایران در نزدیکی مرزهای خود به شدت ناراضی است. 💣خبرگزاری توران باکو می نویسد ایران در این منطقه پایگاه دریایی ندارد. علاوه بر این، به گفته منبع آذربایجانی، ایران باید به تمام کشورهای ساحلی در مورد تمرینات جاری هشدار می داد. ایران در این قسمت از دریای خزر ( کاسپین ) تنها با آذربایجان هم مرز است. 🔴چنین واکنشی تنها نشان می دهد که پیام تهران به مخاطب خود رسیده است ، ناراضی باشید و در این حال بمیرید! #رژیم_صهیونیستی_باکو #محو_اسرائیل

🎥امام خامنه ای: امروز در دنیای پیچیده‌ی پُرتبلیغات و پُرهیاهویی که بر بشریّت حاکم است، این حرکت اربعین، یک فریاد رسا و یک رسانه‌ی بی‌همتا است... #اربعین #بستر_جهاد_تبیین

. ♻️ تعصّب قومی و ملیّتی، از مصادیقِ شرک امام صادق (ع) می‌فرمایند: «ان بنى امیة اطلقوا للناس تعلیم الایمان و لم یطلقوا تعلیم الشرک لکى اذا حملوهم علیه لم یعرفوه»: بنی‌امیه مردم را آزاد می‌گذاشتند تا ایمان را بشناسند؛ اما آنها را باز می‌داشتند از اینکه #شرک را بشناسند و هدفشان این بود که وقتی مردم را بر شرک سوار می‌کنند، مردم متوجه نباشند که در شرک هستند و در توحید نیستند. ما باید مصادیق شرک را به مردم معرفی کنیم. #قبیله‌گرایی شرک است. #قوم‌گرایی و #ملیت‌گرایی از انواع شرک‌هاست که انسان باید اینها را بشناسد. شما در بحثهای تربیتی که برای بچه‌ها و نوآموزان دارید، انواع این شرک‌ها را به آنها گوشزد کنید که بدانند این امور، چیزهای مستحسن و خوبی نیستند. به‌خود نازیدن، به قبیله و قومیت و ملیت خود غرور ورزیدن، همگی شرک است. ✍ آیت الله حائری شیرازی [تذکر: علاقه به قوم و ملیت، با قوم‌گرایی و ملیت‌گرایی متفاوت است].

بیانیه راه آهن جمهوری اسلامی ایران اجازه تجاوز به حریم ریلی جمهوری اسلامی ایران را نمی‌دهیم / هیچ‌کس فراتر از قانون نیست 🔹در پی تجاوز عوامل شرکت ریلی خصوصی موسوم به «کنسرسیوم ریلی افغانستان» به حریم ریلی جمهوری اسلامی ایران نکات ذیل را به اطلاع میرساند: ۱_ تردد هرگونه آلات ناقله ریلی اعم از لوکوموتیو، واگن و ...‌ در حریم ریلی جمهوری اسلامی ایران صرفا با مجوز و تحت قوانین راه آهن جمهوری اسلامی ایران امکان‌پذیر است. ۲_ هیچ شخص حقیقی یا حقوقی و هیچ شرکت خصوصی ایرانی یا غیرایرانی از قاعده فوق مستثنی نمیباشد. ۳_ طی روزهای گذشته عوامل مرتبط با شرکت خصوصی کنسرسیوم ریلی افغانستان، دست به اقدامات غیر قانونی در حریم ریلی جمهوری اسلامی ایران زد که پس از ممانعت همکاران فنی و حفاظتی راه آهن جمهوری اسلامی ایران، متاسفانه عوامل این کنسرسیوم، پرسنل راه آهن ایران را ضرب و شتم نموده و شیشه خودروی آنها را نیز خرد کردند. ۴_ عوامل شرکت خصوصی کنسرسیوم ریلی افغانستان بدون اجازه اقدام به تصرف غیرقانونی ایستگاه میوتک در خاک جمهوری اسلامی ایران کردند و با شکستن قفل ساختمان ایستگاه وارد آن شدند. ۵_ در رابطه با کلیپ منتشر شده در فضای مجازی و ادعای ایجاد سانحه برای یک لکوموتیو نیز به استحضار میرساند: الف_ لکوموتیو مذکور متوقف بوده و هیچگونه خطری متوجه لکوموتیو نبوده است ب_این ویدئو با هدف فضاسازی رسانه‌ای اواسط هفته گذشته ساخته شده است اما مدیریت کنسرسیوم پس از آنکه بعلت اقدامات غیرقانونی و مجرمانه مورد پیگرد قضایی و قانونی قرار گرفت روز جمعه اقدام  به انتشار بسیار گسترده این ویدئوی ساختگی در فضای مجازی کرد تا با فضاسازی رسانه‌ای راه آهن جمهوری اسلامی ایران را تحت فشار قرار داده و جلوی اعمال قانون را بگیرد. ج_ با توجه به تمرد عوامل شرکت خصوصی کنسرسیوم ریلی از قوانین سیر و حرکت راه آهن جمهوری اسلامی ایران و قصد آنها برای سیر بدون مجوز در محدوده ریلی جمهوری اسلامی ایران، مسدود نمودن خط یک اقدام پیشگیرانه و جهت دفع تجاوز صورت گرفته محسوب میشود. 🔹در پایان مجددا تاکید میگردد  هرگونه حرکت ادوات ریلی در حریم جمهوری اسلامی ایران تابع قوانین راه آهن جمهوری اسلامی ایران است و هیچ شخصیت حقیقی یا حقوقی ایرانی یا خارجی حق تمرد از این قوانین را ندارد. 👈 ایستگاه رو تصرف کرده اند، پرسنل را مورد ضرب و شتم قرار داده اند، به حریم کشورمان تجاوز کرده و از خطوط ریلی ایران استفاده کرده اند!! الان راه‌آهن بیانیه داده که کارشان غیرقانونی بوده!! کلاً با قاطعیت در برخورد با هر متجاوزی مشکل داریم انگار..!

✅ ️ «اسحاق بریک» ژنرال ارشد ارتش رژیم صهیونیستی: هر اتفاقی می‌خواهد برایم بیفتد اما نتانیاهو و فرماندهی ارتش اسرائیل به مردم دروغ می‌گویند؛ ما جنگ غزه را باختیم پس چطور با این ارتش فرسوده و شکست‌خورده می‌خواهیم به جنگ ایران و حزب‌الله لبنان برویم؟! ✅ یک سال است که نتانیاهو و شورای جنگ به مردم دروغ می‌گویند؛ ما هرگز نتوانستیم ۹۰۰ نیروی حماس را در رفح بکشیم و تونل‌های حماس را نابود کنیم؛ نه تنها ارتش آمادگی جنگ با حزب‌الله، ایران و باندی که ما را محاصره کرده‌اند ندارد بلکه جبهه داخلی نیز آماده چنین جنگی نیست و نمی‌توانیم بر آن‌ها پیروز شویم! 🔻لینک کانال رسمی جانباز مدافع حرم امیر حسین حاجی نصیری ( اسماعیل حلب ) 🔰لینک کانال ایتا https://eitaa.com/esmaeilhalab64 🔰لینک کانال ایتا مجموعه خاطرات و روایت https://eitaa.com/Esmaeilhalab64R_K

🎬 شهید مدافع حرم بی‌سر 🔻 روایت سیدرضا نریمانی از شجاعت شهیدی که حاضر نشد به خواسته تکفیری ها تن دهد ... #حسین‌جانم♥️ #لبیک_یازینب #شهیدمدافع_حرم_رضا_اسماعیلی #شهیدبی_سر

🔻علامۀ انقلابی -۴ 🖊مهدی جمشیدی ۸. نکتۀ دیگری که علامه طهرانی در مقام پاسخ به دشواری‌های و گره‌های حاکمیّتی مطرح می‌کنند، این است که ایشان می‌فرمایند این حکومت که شما مى‌گویید فلان ضعف را دارد، در برابر باید گفت آیت‌الله خمینى که حکومت را به دست گرفته است نمى‌تواند یک مُشت «فرشتۀ آسمانى» بیاورد تا مردم را اداره کنند؛ بلکه این حکومت به دست «خودِ ما» باید اداره شود؛ این حکومت به دست خود ماست و این خیانت‌هایى که به آنها انتقاد داریم، خودمان داریم به دست خودمان انجام مى‌دهیم(نور مجرّد، ج۳، ص۲۰۳). ما به عنوان مردم، دچار فرافکنی هستیم و از مدخلیّت خود در امور، غافلیم یا تجاهل می‌کنیم، درحالی‌که ما نیز بیش‌وکم در کاستی‌ها و خلل‌های وضع موجود، مؤثّر هستیم. «جامعه»، خود را از محاسبه کنار کشیده و تصوّر می‌کند تنها باید منتقد و مخالف باشد و اعتراض کند، درحالی‌که نظام اجتماعی، مرکّب از همین عناصر و اجزاء است و ما چه بخواهیم و چه نخواهیم، در برآیند کلّی و نهایی، مؤثّر هستیم. نتیجۀ پایانی، حاصل تجمیع همین کارنامه‌های کوچک و موردی است و روشن است که اگر ما به تکالیف خویش عمل نکنیم، برآیند نیز مطلوب نخواهد بود. این‌گونه نیست که اگر ما در قدرت رسمی قرار نداریم، پس مسئولیّتی نیز متوجّه ما نیست، بلکه نیروهای درونِ قدرت رسمی نیر حاصل انتخاب‌های خودِ ما هستند و این ما هستیم که با «انتخاب‌های فردی»‌مان، تقدیر خودمان را به دست گرفته‌ایم، اما آنجا که باید در برابر انتخاب‌های نادرست و ناروای خویش، پاسخگو باشیم، همچنان مواجهۀ طلبکارانه داریم و به گونه‌ای سخن می‌گوییم که گویا، هیچ نقش و سهمی در شکل‌گیری نظم و وضع کنونی نداشته‌ایم. در نظام مبتنی بر «مردم‌سالاری دینی»، مردم نمی‌توانند خود را از مؤاخذه و پاسخگویی برکنار بدانند و همواره در موضع مدّعی قرار بگیرند، بلکه باید به کارنامه‌های سیاسی و اجتماعی خویش بنگرند و ببینند آیا در انتخاب‌های‌شان، به‌درستی عمل کرده‌اند و یا در مرحلۀ مردم‌سالاری پساانتخاباتی، به عملکردها نظارت داشته‌اند و امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر کرده‌اند؟ این پرسش‌ها، معطوف به «جامعه» هستند؛ چراکه جامعه، قدرت دارد و حاکمیّت را صورت‌بندی می‌کند. حاکمان نیز، ملائکۀ آسمانی نیستند که تدبیر انقلاب را به دست گرفته باشند، بلکه از همین جامعه برخاسته‌اند و انقلاب، چاره‌ای ندارد جز این‌که به همین بضاعت‌های انسانی که اغلب نیز متوسط هستند، تکیه کند. می‌گویند جامعه، بازتاب «باطن حاکمیّت» است، اما حقیقت این است که حاکمیّت نیز آن‌گاه که مبتنی بر مردم‌سالاری باشد، نمایانگر «ضمیر جامعه» است. ازآنجاکه نقد حاکمیّت، سکۀ رایج هست و همگان می‌کوشند در قامت منتقد نسبت به حاکمیّت ظاهر شوند و همواره، جانب مردم را بگیرند، به این واقعیّت اعتنا نمی‌کنیم که چه‌بسا برخی از لغزش‌ها و خطاها، ریشۀ اجتماعی دارند. ۹. در حکومت اسلام، متخصصان و مجتهدان در مقام «فکر» و «نظر» برای خودشان آزادند و باید آزاد باشند، چون تقلید بر مجتهد، حرام است؛ ولی در مقام «عمل» در مسائل اجتماعی که تصادم با رأی ولی‌ّفقیه حاصل می‌شود، مطلقاً حق «اظهارنظر عمومی» – به‌طوری‌که موجب تضعیف شود - ندارند و باید در عمل، تابع باشند؛ خواه مسأله از مسائل ساده و عادی باشد و خواه از مسائل مهم و اساسی و خطیر چون جنگ و جهاد(نور مجرّد، ج۳، ص۲۰۷). در این بیان، دو مقام از یکدیگر تفکیک شده‌اند؛ یکی مقام «تفکّر» و دیگری مقام «عمل». در مقام تفکّر، روشن است که ولیّ‌فقیه نمی‌تواند از مجتهدان و متخصصان توقع داشته باشد که همانند او فکر کنند؛ چون این سخن به معنی تجویز فکر نکردن است. نظام ولایت‌فقیه، مبتنی بر استبداد نیست و نمی‌خواهد با زور و تحمیل، همگان را ذیل یک نظام اندیشه‌گی قرار بدهد و باب نقادی و نظرورزی و خلّاقیّت فکری را مسدود کند؛ چون رشد اجتماعی، حاصل همین تضارب آراء و عقول است. فلسفۀ وجودیِ ولیّ‌فقیه، نفی اندیشۀ دیگران نیست و بنا نیست با حضور وی، دیگران حق تفکّر را از دست بدهند و او به جای همه، اندیشه کند و دیگران فقط مطیع و منقاد نظرات وی باشند. معنا ندارد کسی‌که خودش مجتهد و کارشناس است، تابع و مقلّد باشد و امکان تفکّر را از خودش بزداید، اما از آن سو، اگر سخن و برداشت ولیّ‌فقیه در مقام عمل رسمی و قانونی، «حجّیّت» نداشته باشد و تفسیرهای دیگر از دین، طالب اعتبار رسمی و عمومی باشند، «اختلال نظام» لازم می‌آید؛ یعنی شیرازۀ امر اجتماعی از هم می‌پاشد و هرج‌ومرج ایجاد می‌شود. منتقدان قرائت رسمی از دین، به این واقعیّت توجّه ندارند که گذشته از دین، حتی از قانون عرفی نیز باید یک روایت، حاکم باشد. https://eitaa.com/mahdi_jamshidi60

🔻اصلاحات، دیگریِ انقلاب است 🖊مهدی جمشیدی ۱. در نیمۀ دوّم دهۀ هفتاد، نیروهای فکریِ جریان اصلاحات که در قدرت سیاسی حضور داشتند و در برابر پیشروی خویش، موانع ساختاری می‌دیدند، تعبیر «حاکمیّت دوگانه» را به کار بردند. مقصود آنها از تعبیر یادشده، این بود که هرچند حاکمیّت، وابسته به رأی مردم است و دولت اصلاحات نیز از مردم برآمده، اما حاکمیّتِ دیگری نیز وجود دارد که به‌صورت موازی، حضور دارد و اِعمال قدرت می‌کند و اجازه نمی‌دهد که خواست و ارادۀ مردم، تحقّق یابد. حاکمیّت دوگانه یعنی رأی مردم به بخشی از حاکمیّت، محدود به قدرت پنهانِ بخش دیگری از حاکمیّت است که امکان تغییر و تحوّل را ربوده و قفس و حصار آفریده است. دراین‌میان، روشن است که آن بخش غیرانتخابی و پنهانِ حاکمیّت که در برابر خواست و ارادۀ مردم قرار گرفته و کارشکنی و محدودیّت‌آفرینی می‌کند باید کنار برود. این مفهوم، تعبیر دیگری از عبارت «نمی‌گذارند» است که به لایۀ زیرپوستی و نهفتۀ قدرت سیاسی اشاره دارد و نشان می‌دهد که مردم‌سالاری، حقیقی نیست، بلکه حاکمیّت پنهان، یک «شبه‌مردم‌سالاری» را به راه انداخته تا نیاز خود را به نمایش مردم‌سالاری برطرف سازد. ۲. جریان اصلاحات بر این باور نبود که نظام، چهارچوب و قاعده ندارد و دولت، حقّ دارد دست به ساختارشکنی بزند، اما در عمل، روایتی در حد انقلاب از انتخابات داشت. روشن است که انتخابات، یک تغییر سیاسیِ محاسبه‌شده و چهارچوب‌مند است که اصول‌موضوعه را در هم نمی‌شکند و از ارزش‌های غایی، فاصله نمی‌گیرد، اما تفسیری که لایۀ فکریِ اصلاحات از انتخابات داشت، بسیار فراتر از این بود و نوعی «ساخت‌شکنی» و «استحاله» را نشان می‌داد. آنها معتقد بودند که مردم، خواهان تجدیدنظر در ساختارها هستند و ما از «جامعۀ انقلابی» عبور کرده‌ایم و باید از ارزش‌های نخستین عبور کنیم. ازاین‌رو، از همان آغاز بر ارزش‌های لیبرال-دموکراسی اصرار ورزیدند و نوعی براندازی خاموش را رقم زدند تا به‌تدریج از «انقلاب» به سوی «اصلاح» عبور کنند؛ اصلاحی که در واقعیّت ناگفتۀ خود، انقلابِ معکوس و ارتجاعی بود. اگر انقلاب ایران، «اسلامی» بود و در برابر «تجدّد» قرار داشت، اینان به‌عنوان لایۀ روشنفکریِ سکولار، در پی بازسازی تجدّد در ایران بودند. ذخیرۀ ابتدایی این جریان در حلقۀ کیان شکل گرفت و پس از بسط و بازتولید در دانشگاه‌ها و عرصۀ عمومی، خود را در قالب دولت اصلاحات، صورت‌بندی کرد و به عمق حاکمیّت راه یافت. پس مسأله، نه ایستادن در برابر رأی مردم، بلکه مقاومت در برابر استحالۀ انقلاب بود. رأی مردم نیز به دستاویزی برای توجیه جریان روشنفکریِ سکولار تبدیل شده بود که رهیافت «فشار از پایین، چانه‌زنی از بالا» را رقم زد. ۳. بخش عمده‌ای از نیروهای اصلاح‌طلب، به بازی انتخاباتی بسنده نکردند و کوشیدند از طریق مواجهات شورشی و خیابانی، حاکمیّت را با بحران سیاسی مواجه کنند. در اینجا بود که اصطلاح «فتنه»، به کار گرفته شد و این نیروها به عنوان خط قرمز، شناخته شدند و از حاکمیّت کنار گذاشته شدند. بااین‌حال، لایه‌های ملایم‌تری از نیروهای اصلاح‌طلب، همواره در انتخابات شرکت داشتند و در معرض انتخاب مردم قرار گرفتند اما نتوانستند توفیقی به دست آورند. آنها این شکست‌های اجتماعی را به عنوان انسداد سیاسی و تمایل نظام به یکدست‌سازی و خالص‌سازی تعبیر کردند تا گذشتۀ خود را بپوشانند، اما واقعیّت این است که «طردشدگی برآمده از شکستنِ خطوط قرمز» یا «ناکامی‌های انتخاباتی»، هر دو معقول و رایج هستند و تفسیرهای اصلاح‌طلبان، بیش از فرافکنی و فرار به جلو نیست. طبیعی است که نمی‌توان در متن قدرت سیاسی حضور داشت، اما مخالف‌خوانی و ساختارشکنی کرد و انتخابات را به دستاویزی برای واسازی ماهیّتِ نظام سیاسی تبدیل نمود. چنین خطای بزرگی، امکان سیاسی را زائل می‌کند. در واقع، داستانی که نیروهای اصلاح‌طلب دربارۀ سرنوشت‌شان برای جامعه می‌گویند، از نیمه است؛ از جایی که مخاطب نتیجه بگیرد آنها بی‌خطا و بی‌لغزش، طرد شده‌اند و حاکمیّت، خودخواه و انحصارطلب است و روایت‌ها و رویکردهای دیگر را به رسمیّت نمی‌شناسد. آنها به این حقیقت اعتراف نمی‌کنند که دهه‌ها، قدرت سیاسی با امکان‌های گسترده و مجال فراوان در اختیارشان بوده، اما این فرصت‌ها را سوزاندند و آزادی و قدرت را با ادب و اخلاق و تعهد، توأم نکردند. دیگریِ هویّت‌سوز و دیگریِ فتنه‌جو، دیگری‌هایی نیستند که هیچ نظام سیاسی‌ای، آنها را تحمّل کند و در کنار خویش بنشاند. دوگانگی در این وضع، نه‌فقط فرساینده، بلکه براندازنده بود. البته پاره‌ای از اصلاح‌طلبان، بعدها اعتراف کردند که گرفتار شتابزدگی‌های ناموجّه و تقابل‌های ساختاری شدند و به این واسطه، ظرفیّت‌های اجتماعی را تباه ساختند. https://eitaa.com/mahdi_jamshidi60