این سکولارهای نهان‌روش ایرانی که به هوای یک مشت رأی، نگران ولایت‌مداری ما شده‌اند نمی‌دانند که ما با ولی فقیه صبح به صبح سر درس و وقت به وقت بیرون آن احتجاج شرعی می‌کنیم، و تا ایشان خطاب فصل ندهد هر کس بر حرف فقهی خویش است؟ یا چه...

از این‌ها که فرق مرز اعتباری و وطن ایمانی را در یک متن پارسی نمی‌فهمند انتظار دارید تفاوت لیفت و ساسپند در یک متن انگلیسی را بفهمند؟ یا چه...

مناسک پیاده‌روی اربعین طی دو دهه در شریان جنوبی خود از خرم‌شهر تا بصره تا ناصریه تا نجف تا کربلاء شکاف ایرانی | عراقی را هم آورد. دو دهه اگر در شریان شمالی از کرمانشان تا خس‌روی تا خانقین تا بغ‌داد تا کربلاء اگر وقت بگزاریم شکاف شیعی | سنی را هم می‌توان کم و کم‌تر کرد...

پیاده‌روی اربعین از مسیر کاظمیة به کربلاء ساده‌ترین راه تعدیل آن‌ شیعه‌ها است که خود را برائتی می‌خوانند؛ هن‌گامی که ناگزیر با زائرهای پیاده‌ی سنی هم‌گام می‌شوند و زیر خیمه هم‌شانه‌ نماز می‌خوانند و از دست موکب‌دارهای سنی چای می‌گیرند و شب در مضیف خانه‌ی آن‌ها بیتوته می‌کنند...

وطن به تعریف امت‌گراها قدمتش به حضرت آدم و ابراهیم و موسا و محمد می‌رسد؛ هم‌این است که مکه و مدینه و کوفه و کربلاء وطن ما است. آدم مگر در وطن نمازش را شکسته می‌خواند؟ یا چه...

وطن را بیعت با امام معین می‌کند نه کوبیدن آهن سرد...

برای سنجش وطن‌خواهی میله‌گراها کافی است بدانیم مهاجرت از ایران و گرفتن تابعیت دیگر کشورها ردیف چندم اولویت آن‌ها است...

میله‌گراها خوش دارند امت‌باورها را بی‌وطن بخوانند؛ با این همه در تمام این سال‌ها این امت‌باورها بوده‌اند که در صیانت از ام‌القرای ایران تابوت‌شان در پرچم سه‌رنگ آن پیچیده شده است، و آرمان میله‌گراها مهاجرت به زیر پرچم‌های کفاری حربی بوده است که با وطن ما در جنگند...

حب الوطن من الإیمان؟ وطن مسلمین را بیعت عقبه معنا می‌کند و نه پی‌مان وستفالیا...

قوم‌گراها ملاک خودی و ناخودی‌شان منی یمنی من بین صلب و ترائب است؛ ملی‌گراها ملاک خودی و ناخودی‌شان میله‌ی آهن سرد مرز است. ملاک خودی و ناخودی امت‌گراها دست گرم بیعت با امام است...

امت‌باورها نه ملیت را انکار می‌کنند و نه قومیت را؛ به آن‌ها اصالت نمی‌دهند. آن چه برای آن‌ها اصالت دارد امت است که محصول بیعت با امام است...

ناسیونالیسم آن قدر یاوه و گزافه است که مصداق مفاهیم ارزشی آن یک قدم پیش و یک قدم پس از میله‌ی مرزی دو تا است؛ بنیان‌های نظری میله‌گرایی دو قدم هم دوام ندارد...

شیعه‌ی بیعت عقبه امت‌گرا است؛ این میله‌گراها که خود را ملی‌گرا می‌خوانند شیعه‌ی پی‌مان وستفالیا استند...

ناسیونالیسم را در پارسی چه می‌توان خواند؟ میله‌گرایی...

صبح در نقطه‌ی چاووش قم مقدسه، آستان شاه‌جمال، طلبه‌هایی که به تبلیغ شریانی در مسیر کاظمین به کربلاء می‌رفتند را بدرقه کردم. به‌شان گفتم: مسیر را دقیق مرور کنید تا سال بعد از مرز ایران و سال‌های بعدتر از در خانه پیاده‌‌روی کامل اربعین و تبلیغ شریانی روی جاده‌های آن را شروع کنید...

موکب‌‌های ایرانی، جدای موردهای نادر، تنها در بازه‌ی نجف تا کربلاء حاضرند؛ هم‌این است که تحلیل‌هایی که در باره‌ی دولتی شدن مناسک اربعین و به هم ریختن ریختار عشائری پیاده‌روی آن می‌شنوید تنها ناظر به هم‌این چند ده فرسنگ پایانی از هزاران فرسنگ جاده‌ی پیاده‌ی درون و بیرون عراق است...

جامعه‌شناسی پروازی پایش روی زمین سفت نیست و با سنت مماس نیست. در فرودگاه نجف پیاده می‌شود و در فرودگاه بغ‌داد سوار می‌شود و در هم‌این فاصله‌ زیر سایه راه به راه در باره‌ی مناسک اربعین نظریه‌های دل‌بخواه و جهان‌شمول می‌دهد...

سکولاریسم سر و ته...

ام‌القرای ایران به آن‌ها که در بیعت امام امتند تابعیت ملی بدهد...

وطن یک ماهیت امی است و نه ملی یا قومی...

سلمان پارسی را در ترازوی ملی‌گراهای ایران‌شهری بگزارید تا میزان انحراف آن‌ها از اسلام را به چشم ببینید...

وطن، ملت در چنبره‌ی مرز نیست.‌‌..

سلمان پارسی و صهیب رومی و بلال حبشی به ما می‌آموزند که فهم مدرن از وطن هیچ ربطی به درک محمدی از آن ندارد...

امت بودن امت با تبعیت آن‌ها از ناموس عالم است: شریعت. میله‌گراهای امت‌ستیز و شریعت‌ستیز هم‌آنند که خود گفته‌اند: بی‌ناموس...

وطن را نه قومیت می‌سازد و نه ملیت؛ و هم‌این است می‌هن...