کلیپ های بالا مربوط به این متن ✌️☝️☝️

یا الله این آخرین وداع است و آخرین وداع اینجا هر روز و هر بار و هر ثانیه انجام میشود تا لحظه ای که نوبت به وداع کننده برسد اینجا غزه 💔💔💔

🎥 تصاویری از شست و شوی گنبد مطهر امام‌رضا علیه السلام در آستانه عید سعید غدیر خم #امام_رئوف #عید_غدیر

سلام علیکم واقعا این آقا شورش رو در آورده. تا کی می خواهند به رئیس جمهور شهید توهین کنند... گرگ های بی دندان پنجه تیز کرده اند به اصل نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران، از سر استیصال اینگونه پرده‌دری و بی‌حیایی می‌کنند، ابطال‌طلبهای بیشرف تاریخ شما تمام شده است✌️ عزیزتر و محترم‌تر شد #شهید‌خدمت #شهید_رئیسی ❤️

🔻تدبیر فرهنگ در دولت آینده -۴ (متن مواضع در گفتگوی برنامۀ تقاطع) 🖊مهدی جمشیدی [یکم]. هیچ تاریخی بدون حضور و کنشگریِ «نیروهای پیشران»، به حرکت نمی‌افتد و یا دست‌کم شتاب حرکت و تحوّلات درونی‌اش، بسیار ناچیز و نامحسوس خواهد بود. سیر تکاملی و پیش‌رونده، محتاج مجموعه‌ای از نیروهای فعّال و تحریک‌گر است که بتوانند «پویایی» و «شدن» و «صیرورت» را به جامعه القا کنند و جامعه را در جهت هدف‌های خاص، بسیج نمایند. جامعه‌های یکنواخت و متوقف، اغلب گرفتار «خلاء‌های عاملیّتی» هستند؛ یعنی نخبگان و سرآمدانی در میان آنها نیستند که بتوانند بار حرکت تاریخی را به دوش بکشند و ظرفیت‌های پراکنده و استعدادهای نهفته را همسو و هماهنگ سازند. نیروهای پیشران می‌توانند قوّه‌های جامعه را به فعلیّت‌های برانگیخته و عینی تبدیل کنند و «تحوّل تاریخی» را رقم بزنند. ازاین‌رو، نیروی پیشران - در معنایی که در این نوشته لحاظ شده است - نه دولت است و نه توده، بلکه نیروی پیشران در عرصۀ عمومی، حضور دارد و می‌تواند کنشگری تاریخی از خود نشان بدهد. «خواص» یا «حلقه‌های میانی» یا به تعبیر عام، «جامعۀ مدنیِ نخبگانی»، همان بضاعت و توشۀ پویایی‌آفرینی است که «تحرّکِ تاریخیِ جامعه» را به دنبال دارد. خودِ انقلاب نیز خواه‌ناخواه، برآمده از عناصرِ متفکّرِ تاریخ‌پرداز است که می‌توانند اراده و خواستِ اجتماعی به وجود بیاورند و در قالب یک روح واحد، همۀ امکان‌ها و استعدادهای تاریخی را در یک نقطه، متمرکز کنند و در نهایت، انقلاب را پدید بیاورند. این منطق، اختصاص به انقلاب ندارد، بلکه در دورۀ پساانقلاب نیز باید آن را به کار گرفت؛ به ویژه در ساختار سیاسی‌ای که نمی‌خواهد از «نهضت» به «نهاد» عبور کند، بلکه می‌خواهد به نظریۀ «نظام انقلابی»، وفادار بماند. پس از پیروزی انقلاب، مطهری بر آن بود که از طریق بازگشت به حوزه، چنین نیروهایی را بپروراند، چنانکه بهشتی نیز از طریق تشکیلات و گردهم‌آوردن امکان‌های انسانی، قصد داشت به حرکت تکاملیِ انقلاب، کمک کند. در دوره‌های بعد، از این ضرورت تاریخی، غفلت شد و فربه‌شدن عرصۀ رسمی و ساختار قدرت، موجب تهی‌شدن عرصۀ عمومی گردید. آری، دولت، تدبیر می‌کند و توده نیز خصوصیّت بسیج‌شوندگی دارد، اما مسأله این است که نخبگان غیررسمی و نشسته در ساحت عمومی و اجتماعی، توان پیشرانی و پیشبرندگی دارند. بااین‌حال، اکنون احساس می‌شود که ما، عرصۀ عمومیِ قوی و فعّالی نداریم که سرشار از نیروهای طرّاح و متفکّر و مولّد باشد؛ یعنی کسانی‌که در بهترین وضع، در حکم «یک امّت» هستند و می‌توانند «حرکت تاریخی» بیافرینند. اکنون نیروهای پیشران در عرصۀ عمومی، نه پُرتعداد هستند، و نه کنشگر و نه زیر سپهر اجماع. بدین جهت است که فرهنگ عمومی، دچار عقب‌افتادگی‌ها و اعوجاج‌هاست و حتی سیاستِ رسمی در زمینۀ فرهنگ نیز، گرفتار تلاطم‌ها و تکانه‌ها و نوسان‌هاست و چندان قادر نیست زمام و عنان امر فرهنگی را در دست بگیرد. [دوّم]. تدبیر فرهنگ، ریشه در «نظام آموزشی» دارد، درحالی‌که نظام آموزشی ما، ازدست‌رفته و استحاله‌شده است. مدرسه در روایت انقلابی، فروپاشیده و جز یک محملِ تحمّل‌ناپذیر و فاقد ارزش ذاتی، چیزی از آن باقی نمانده است. در مدرسه، «علم» به زوائد بی‌خاصیّت و غیرکابردی تبدیل شده است، و «فکر» به حافظه و تکرار و تقلید و انباشتن، فروکاهیده شده، و «هویّت» نیز به‌طور کلّی، به حاشیه رفته است. بیش از هر چیز باید بر روی هویّت تأکید کرد که سرّ تداوم انقلاب و ارزش‌هاست. اگرچه در سال‌های نخست انقلاب، رجایی و باهنر دریافتند که نظام آموزشیِ به‌جامانده، قدرت و ارادۀ تولید و بازتولیدِ «هویّتِ اسلامی و انقلابی» را ندارد و براین‌اساس، «امور تربیتی و پرورشی» را بنیان گذاشتند، اما این هستۀ هویّت‌پرداز در دورۀ اصلاحات، به‌صورتی زیرکانه و عامدانه برچیده شد تا بقا و رشد انگارۀ «اسلام سیاسی» و «انقلابی‌گری»، در نقطۀ آغاز خویش با چالش مواجه شود. بعدها نیز هرچند تلاش‌هایی برای بازسازی و بازآفرینی صورت گرفت، اما «هویّت» و «تربیت» و «معنا» و «خودآگاهی تاریخی» و «دیانت»، هیچ‌گاه به نسخۀ اوّلیّه‌اش بازنگشت و جز صورتِ بی‌خاصیّت و بی‌حاصلی از آن برجا نماند. اکنون ذهنیّت نسل جوان، به دست بادِ کج‌روایت‌های بیگانه و ناخودی سپرده شده و در بخش‌هایی، گسست از سنّت تاریخی واقع گردیده است؛ چراکه تداومِ هویّت اسلامی و انقلابی و آفرینش خودآگاهی تاریخی در مدرسه، هیچ‌گاه مسألۀ جدّی و کانونی دولت‌ها نبوده است. باید این چالش هویّتی را مهلک و ویران‌گر انگاشت و فرصتی که اکنون فقط به اندازۀ یک پنجره تقلیل یافته است را بیش از این از دست نداد؛ به دلیل واگرایی‌های ساختاری و رسمی است که ریشه‌های هویّت، از خاک ذهن و ضمیر، بیرون افتاده‌اند. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

🔰هاآرتص: حزب الله به یک «ارتش هوشمند» مبدل شده است 🔸نشریه هاآرتص در یادداشتی با اشاره به پیامدهای احتمالی جنگ میان حزب الله و رژیم صهیونیستی نوشت: حزب الله به لطف بهره مندی از فناوری های در دسترس و سلاح های دقیق امروز به «ارتشی هوشمند» با توانمندی های بالا و دقیق به منظور جمع آوری اطلاعات مبدل شده است که می تواند ارتش صهیونیستی و زیرساخت های حیاتی در صهیونیست را در معرض تهدید قرار دهد. 🔸این نشریه در ادامه این یادداشت افزود: پهپادهای حزب الله به آنها کمک کرده تا معادله ای در قامت نبرد یک سازمان نظامی برابر ارتشی نظامی را پی ریزی نمایند.

#نشر_حداکثری 🔴 #فوری / حمایت قاطع آیت الله سید رحیم توکل (دامت برکاته) فقیه انقلابی ، استاد اخلاق و نماینده خبرگان رهبری در استان مازندران از دکتر سعید جلیلی به عنوان کاندیدای اصلح در انتخابات ریاست جمهوری #رای_حوزه_جلیلی #گفتمان_شرعی_اصلح #رای_ایران_جلیلی