در حکومت اسلامی ولی فقیه صبح به صبح در حال احتجاج شرعی با طلبه‌های درس خارجش است. این یعنی رئیس و وزیر این نظام از اساس در مقامی نیستند که با احاله به این و آن از احتجاج شرعی با ولی فقیه و مقلدان انقلابیش شانه خالی کند...

عرفی‌سازها به شرعی‌سازی می‌گویند: خالص‌سازی؛ درس‌خوانده‌ترهاشان می‌گویند: خلوص‌گرایی...

دولت چهاردهم صورتی است، سرخ نیست. نؤمن ببعض و نکفر ببعض است...

سختی کار اسلام‌گرایان شیعی هم‌این ستیز با جاهلیت در قواره‌ی حکومت است. رگه‌های چرک جاهلیت درون حکومت شرعی که گاه ابعاد یک وزارت یا یک دولت را دارد...

اصول‌گرایی اکنون از نهان‌روشی بیرون آمده است. اکنون اصول‌گرایی را هم‌آن قدر مستفرنگ و غرب‌گرا و اسلام‌گریز می‌توان خطاب کرد که برادر بزرگ‌ترش اصلاح‌طلبی را؛ خان‌واده‌ی هم‌بسته‌ی ابطال‌طلب‌های ایرانی...

اصول‌گرا‌ها در دنباله‌روی از اصلاح‌طلب ها به هر جهنمی که می‌خواهند می‌توانند بروند؛ نکته آن است که اسلام و انتظار و انقلاب با آن‌ها جایی نمی‌آید...

اصلاح‌طلب‌ها اگر سکولارهای درنده باشند، اصول‌گراها سکولارهای شرمنده‌اند؛ پی‌وستار هم‌بسته‌ی ابطال‌طلب‌ها که برابر شریعت‌مدارها صف کشیده‌اند...

آن چه پیش روی ما است، پیش‌درآمد نبرد سهم‌ناک مذهبی‌های سرخ با مذهبی‌های صورتی است؛ معرکه‌ی دردناک درگیری ریشو|چادری‌های قوام با ریشو|چادری‌های مقوا؛ و قد فتح باب الحرب بینکم و بین أهل القبلة...

فتنه هم‌این است که می‌بینیم: برادران‌مان را می‌بینیم که تمام‌قد پشت سر فتنه‌گرها ایستاده‌اند...

دوتایی اصول‌گرا|اصلاح‌طلب مدت‌ها است که تمام شده است. دوقطبی واقعی اکنونی ایران دوتایی مکتبی|سکولار است، اسلام‌طلب|ابطال‌طلب، متشرع|مستفرنگ...

عادت سکولارهای درنده‌ی لختی|دگوری در خوارج و طالبان و داعش خطاب کردن شریعت‌مدارهای ایرانی به طور طبیعی به سکولارهای شرمنده‌ی ریشو|چادری سریان یافته است؛ قانون ظرف‌های مرتبط..‌.

مجلس شورای عوام، حلقه‌ی اجتهاد فقهاء نیست. هم‌این است که در بس‌یاری از درک بیان شرعی ولی فقیه هم ناتوان است و بازی اجماع اباحه‌گرها را می‌خورد...