🔷 آنچه جز خدا در ما موج ايجاد كند ذنب ماست‏. چه شده كه به اينها توجه نمى ‏كنيم؟! مگر يك سگ چقدر از من كم مى‏ كند كه اين گونه وحشت دارم⁉️ 🔷 چه شده كه دورى از خدا مرا به وحشت نمى ‏اندازد؟! و جدايى از او مرا نمى ‏ترساند⁉️ 🔷 امام سجاد علیه السلام مى‏ گويد:«أَسْتَغْفِرُكَ مِنْ كُلِّ لَذَّةٍ بِغَيْرِ ذِكْرِكَ وَ مِنْ كُلِّ سُرُورٍ بِغَيْرِ قُرْبِكَ وَ مِنْ كُلِّ شُغْلٍ بِغَيْرِ طَاعَتِكَ‏» هر لذتى‏ جز ياد تو و هر خوشى‏ اى‏ جز قرب تو و هر شغلى‏ جز طاعت تو، ذنب است. 🔷 ذنوب ما به مقدار سير و حركت و رشد ما گسترش پيدا مى‏ كند و دقيق و عميق مى ‏شود. 📚 بهار رویش، ص 100 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔷 «ثُمَّ كانَ عاقِبَةَ الَّذينَ أَساؤا السُّوآى‏ أنْ كَذَّبُوا بِآياتِ اللَّهِ». سياهى و چركى زياد، رفته رفته اصول را هم از بين مى‏ برد. 🔷 انسان وقتى به گناهان كوچك بى ‏توجه شد، اين كوچك‏ها او را به گندها مى‏ كشاند. 📚 حقیقت حج، ص 23 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔷 «سَيِّئةٌ تَسُوءُكَ خَيْرٌ مِنْ حَسَنَةٍ تَسُرُّك». گناه رنج ‏آور، از خوبى غرور آفرين، بهتر است. 🔷 تو هنگامى كه ذلت و شكست گناه را بر صورت كودك خودت مى‏ بينى، ديگر بر او فرياد نمى‏ كشى، گرچه چينى قيمتى را شكسته باشد؛ كه از او دلجويى مى‏ كنى و بر او مى ‏بخشى. 🔷 امام سجاد علیه السلام در وداع ماه رمضان مى ‏فرمايد: «اللّهُمَّ فَأْجُرْنَا عَلَى مَا أَصَابَنَا فِيهِ‏ مِنَ‏ التَّفْرِيطِ». خداوندا! ما را بر آنچه كوتاهى كرده‏ ايم، پاداش و اجر بده. 🔷 پاداش بر تفريطها و كوتاهى ‏ها، در همين فضاى انكسار و اخبات معنى مى‏ دهد؛ چون تو سرزنش مى‏ كنى تا متوجه شود و بيدار شود و باز گردد، پس آنجا كه بيدار شده و خودش را محكوم كرده، ديگر حتى سرزنش و توبيخ، ضرورتى و شايد حكمتى نداشته باشد. 🔷 و از حكيم كريم، و حليم رحيم، دور است كه اين گونه شكسته را بكوبد و سوخته را بسوزاند. كه عنايت او جابر شكسته‏ هاست و او جبار است و جبران مى‏ كند. 🔷 همانطور كه جبروت دارد و حريم و حرمت نگه مى‏ دارد و حتى سوختن و عذاب او، مسبوق به رحمت است و از عشق و محبت او الهام مى‏ گيرد: «يَا مَنْ سَبَقَتْ رَحْمَتُهُ غَضَبَهُ». 📚 روزهاى فاطمه، ص 15 🆔👉 @cheshmeyejarie

✅ نمى‏ دانم ديده ‏ايد گاهى بچه ‏اى شيشه‏ اى را مى‏ شكند، مى‏ خواهى آبى به او بدهى، شيشه آب از دستش مى ‏افتد و مى‏ شكند. ✅ يك موقع مى‏ شكند و مى‏ گويد: افتاد كه افتاد، مگر چه شده! در اين موقع بلند مى‏ شوى و دو تا هم به او مى ‏نوازى! ✅ولى يك موقع مى ‏بينى وقتى كه شيشه از دستش مى ‏افتد، گويى كه خودش افتاد، دلش افتاد، چشمش افتاد، دستهايش ... ✅ در اينجا پدر بلند مى‏ شود و او را مى ‏بوسد، يك كاكائو هم به او مى ‏دهد. گناه كرده ولى اجرش مى ‏دهند. ما اگر اين انكسار را پيدا كنيم، خدا براى گناهانمان هم به ما مزد مى ‏دهد. ✅ خيلى خدا خداست. هميشه او خدايى كرده و جداً بهتر از او، ما هيچ خدايى پيدا نمى‏ كنيم؛ گنه بنده كرده است و او شرمسار. ✅ بچه آب را ريخته يا شيشه را شكسته است، اما تو مى ‏سوزى و تو رنج مى‏ برى! چون تو به او محبت دارى، حتى به او كاكائو و آب نبات هم مى ‏دهى. مى‏ گويى چون او ترسيده و خوف كرده است! خدا به ما رحم كند! 📚 بهار رویش، ص 154 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔷 «وَ أَنْ نَتَقَرَّبَ إِلَيْكَ فِيهِ مِنَ الْأَعْمَالِ الزَّاكِيَةِ بِمَا تُطَهِّرُنَا بِهِ مِنَ الذُّنُوبِ»؛ خدایا! كارى كن كه ما نه تنها خوب كرده باشيم، بلكه بدى‏ ها را هم جبران كنيم و كسرى‏ ها را هم از بين ببريم. 🔷 اين تنها كافى نيست كه به خودمان عطر بزنيم. براى پاك شدن عطر پاشى كافى نيست، بل بايد كثافت‏ها را زايل كرد. 🔷 اين درست مثل‏ اين مى‏ ماند كسى كه تا سر در كثافت غرق است، بهترين عطرها را به خودش بزند و بگويد: من بويم عوض نشده است. 🔷 معلوم است كه عوض نمى ‏شود! مادامى كه بدن‏ها پاك نشوند و كثافت‏ها زايل نگردند، خوبى ‏ها و حسنات نتيجه ‏اى نخواهند داشت و اثر آنها خنثى مى‏ شود. 📚 بهار رویش، ص ۸۸ 🆔👉 @cheshmeyejarie

✅ «وَ اسْتَغْفِرُوا اللَّهَ انَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ». يك حركت تو، يك لبخند تو، بلندى يا كوتاهى صداى تو كه حساب شده نبوده، چه فسادها كه به بار نياورده! ✅ در جامعه مرتبط و در هستى نظام يافته، يك حركت ساده و يك اشتباه، تنها يك حركت و يك اشتباه نيست كه ذنب، مفهوم وسيعى دارد. ✅ در دعا آمده است:«أَسْتَغْفِرُكَ مِنْ كُلِّ لَذَّةٍ بِغَيْرِ ذِكْرِكَ»؛ هر لذتى جز با ياد او، هر شغلى جز با طاعت او و هر خوشحالى جز با توجه به او، ذنب است؛ چون تو را پُر كرده و مشغول داشته است. ✅ ذنوب خيلى دقيق‏تر و وسيع‏تر از آن چيزى هستند كه ما خيال مى ‏كنيم. با اين توجه، كسانى كه در حد رسول هستند، استغفار دارند؛ كه هر كس در هر كلاسى ذنبى دارد. 📚 حرکت، ص 206 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔶 اگر در روايات آمده كه خوبى و يا بدى تو به فرزندان و بستگان تو باز مى‏ گردد، اين در مورد بدى‏ ها به اين معنا نيست كه ديگران وِزر و گناه تو را جريمه مى ‏دهند و ظلم تو را مكافات پس مى‏ دهد. 🔶 بل به اين معناست كه با بدى تو بذر بدى كاشته مى ‏شود و اين رفتار، توسعه مى ‏يابد. با نگاهى كه تو آغاز كردى و با رابطه‏ ى فسادى كه تو بر قرار نمودى، فسادى شكل مى‏ گيرد كه دامن‏گير تو خواهد شد و بستگان تو را در خود خواهد برد و اين ميكروب عفونت و گند، بر همه دامن خواهد گسترد و اين اثر وضعى بدى و يا خوبى مى‏ تواند باشد. 📚 چهل حديث، ص 114 🆔👉 @cheshmeyejarie

❌👈 غفلت از سرمايه ‏ 🔷 ما تا هنگامى كه سرمايه ‏هاى خود را نديده و غافليم، باكى نداريم و سرحاليم و در جمع‏ها براى خالى نبودن عريضه مى‏ گوييم: ما ضرر كرده ‏ايم و خسارت داده ‏ايم، آن هم با خنده و شكسته نفسى. 🔷 مى‏ گويند يكى از تجار بزرگ بغداد يكى كشتى چاى از هندوستان خريدارى كرده بود. در راه، كشتى دچار توفان مى‏ شود و صدمه مى ‏بيند، اما با تلاش ملاحان، خسارتى بار نمى‏ آيد و خبر سلامتى كشتىِ به غرقاب نشسته به تاجر بغداد مى ‏رسد. 🔷 تا روزى كه كشتى در كنار سامراء لنگر مى ‏اندازد و بارهاى عظيمِ چايى را از آن بيرون مى‏ كشند و روى هم مى ‏گذارند و تاجر براى ديدار از مال التجاره ‏ى به سلامت رسيده مى ‏آيد. 🔷 مى ‏گويند هنگامى كه چشمش به كوه‏هاى بزرگ چاى افتاد كه روى هم سوار شده بودند، حالش عوض شد و با تعجب پرسيد كه: اين ... اين ... اين‏ها ... مى‏ خواسته غرق ... غرق بشود؟ و افتاد و مرد. 🔷 تاجر مادام كه مقدار و عظمت سرمايه ‏ها را نديده مسأله ‏ى غرق شدن برايش جدى نيست و همچون شكسته نفسى مجلس داران، برايش جالب است. 🔷 اما هنگامى كه مى ‏بيند چقدر سرمايه در شرف غرق بوده و تا كام مرگ رفته ... در اين هنگام مى ‏سوزد و قالب تهى مى‏ كند. 🆔👉 @cheshmeyejarie

❌👈 مرده ی زمین، مردار زمان 🔷 ما خواه ناخواه مرده‏ اى مى‏ شويم و گند مى ‏گيريم. مرده‏ ى زمين و مردار زمان، مگر هنگامى كه ريشه‏ هايى را داشته باشيم و ركودها را پشت سر گذاشته باشيم. اين مسأله، قطعى است. 🔷 بخواهيم يا نخواهيم حركت‏ها و گذشت زمانه از ما مى‏ كاهد و زمين ما را به گند مى ‏رساند، مگر اينكه خودمان را قبل از اينكه زمان بگيرد، قبل از اينكه زمين بگنداند، ذبح كنيم. ما قطعاً در اين هستى، مردار هستيم. 🔷 آنهايى كه گوسفندهايى دارند و اين گوسفندها در معرض خطرى قرار مى‏ گيرند، زود كاردها را تيز مى‏ كنند تا آنها را ذبح كنند، تا از مرگ آنها و ضايع شدن و از دست رفتن آنها جلوگيرى كنند. 🔷 ما در اين هستى، خواه ناخواه مرداريم، مگر اينكه كاردى را به گلوها بگذاريم و ذبح كنيم. مهم اين است كه ذبيح چه كسى باشيم و مذبوح در راه چه كسى؟ و با چه چيزى خودمان را ذبح كنيم و رو به چه قبله ‏اى؟ 🔷 مرگ، قطعى است. از دست رفتن، قطعى است. روزها كه مى‏ گذرند، مثل موش‏هايى هستند كه طناب عمر ما را مى‏ جوند. خواه ناخواه سرنگون مى‏ شويم و در چاه‏هايى مى ‏افتيم و مى‏ گنديم. 🔷 گذشت زمانه، ما را به خاك بر مى ‏گرداند، مگر اينكه قبلًا خودمان را بقايى داده باشيم و ذبح كرده باشيم. آنهايى كه ذبيح نيستند، مذبوح نيستند، مردار هستند. مرده هستند. ارزش ندارند. از دست رفته هستند. 🔷 حالا كه بنا شده ذبح كنيم؛ بنا شده قبل از اينكه زمانه ما را بگيرد ما از خودمان بهره بگيريم، به اين بايد فكر كرد كه در راه چه كسى خودمان را ذبح‏ كنيم و با چه حربه ‏اى و با چه نيتى؟ 📚 حقیقت حج، ص ۱۱۶ 🆔👉 @cheshmeyejarie

🖤 مظلوم تر از جواد بغداد نداشت 🖤 آن مظهر داد تاب بیداد نداشت 🖤 می خواست که فریاد کند تشنه لبم 🖤 از سوز عطش، طاقت فریاد نداشت ▪️ شهادت مظلومانه امام جواد علیه السلام تسلیت باد.