♦️ در طول تاريخ خيلى ‏ها از امام حسين علیه السلام ياد كردند و خون هم دادند. ♦️ بعد از عاشورا چهار هزار خون از توابين بر روى زمين ريخت. ولى اين خون‏ها چه كرد؟ ♦️ قطره‏ هاى بنزين اگر در جايگاه خودش بنشيند حركت ايجاد مى‏ كند، اما خروارها بنزين آزاد، جز حرارت اثرى ندارد. ♦️ اين مهم است كه عمل را با زمان و مكان خودش بسنجيم و شتاب كنيم. ♦️ فقط به عمل و اقدام قانع نباشيم كه: «سارِعُوا الى‏ مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُم‏»، «فَاسْتَبِقُوا الْخَيْرات‏‏». بايد شتاب داشت و مسابقه داد و كار را در زمان و مكان مناسبش ارائه داد. 📚 انسان در دو فصل، ص 75 🆔 کانال:👈 چشمه جاری

🖤 فضیلت اشک بر امام حسین علیه السلام 🆔 کانال:👈 چشمه جاری

🖤 آن بزرگ چه خوب فرموده بود به رؤسای هیئت حسینی که سر خوشامدگویی عزادران و کجا ایستادن و کجانشستن، به جان هم افتاده بودند، گفته بود: آنها که حسین را کشتند و رگ های پاک او را بریدند، کسانی بودند که از یک چایی تلخ نگذشتند و از یک هل پوچ نگذشتند تمرین نکردند و از گندم ری هم نتوانستند بگذرند، دست خود را در خون حسین گذاشتند و چشمه ی نور را به خون کشاندند. 📚 قیام، ص ۱۴ 🆔 کانال: چشمه جاری

✅👈 عامل جدایی از امام حسین علیه السلام 🆔 کانال: 👈 چشمه جاری

🔷 داستان اسارت‏هاى ما كه ما را به ‏كار خويش مى‏ خواند و از كار ولىّ جدا مى ‏سازد، داستانى ‏است كه همين امروز هم به محاصره و محصور شدن اولياء مى‏ پيوندد و به شهادت و اسارت اهل ولايت مى ‏انجامد.اين اسارت‏ها رابايد شناخت. 🔷 وقتى‏ كه من به تجارت، به صنعت، به علم و طبابت و يا فقه و اصول خودم مشغول باشم و در كنار اين شغل‏ها به تربيت مردم و تلقى جديد توده ‏ها فكر نكنم و در كنار شغل‏ها به تربيت مهره ‏هاى كارساز و به جايگزينى آن‏ها فكر نكنم. 🔷 فقط و فقط خودم را بخواهم و پفك، شيرينى و لباس رنگارنگ و هوس‏هاى بچه‏ هايم را، خوب معلوم است كه ولىّ محصور مى ‏شود و تنها مى‏ ماند و معلوم است كه وتر موتور مى‏ گردد. 🔷 مشكل در همين اسارت‏هاست‏ كه ما را از امام حسين عليه السلام جدا مى‏ كند. معيّت حسين عليه السلام و همراهى او در دنيا و آخرت، رزق معرفت و رزق برائت مى‏ خواهد. 🔷«فَأَسْأَلُ اللَّهَ الَّذِي أَكْرَمَنِی بِمَعْرِفَتِكُمْ وَ مَعْرِفَةِ أَوْلِيَائِكُمْ وَ رَزَقَنِی الْبَرَاءَةَ مِنْ أَعْدَائِكُمْ أَنْ يَجْعَلَنِی مَعَكُمْ فِی الدُّنْيَا وَ الْآخِرَة»ِ. 🔷 بدون اين معرفت و برائت، امكان معيّت نيست و ما از كسانى هستيم كه هنوز فرياد العطش بچه ‏هامان را نشنيده، از تكاليف جدا مى‏ شويم و به ژاپن و اروپا و امريكا روى‏ مى ‏آوريم تا لباس و خوراك زن و بچه را فراهم كنيم. 📚 وارثان عاشورا، ص ۲۷۱ 🆔 کانال:👈 چشمه جاری

🔶 امام على علیه السلام در خطبه‏ ى 16 نهج ‏البلاغه‏ به «خصلت‏هاى عمل» اشاره مى ‏نمايد و گذشته از «عمل»، «سعى» و گذشته از «سعى»، «سرعت»، را مطرح مى ‏كند. «سَاعٍ سَرِيعٌ نَجَا»؛ «كوشنده ‏ى شتابنده»، نجات يافته است. 🔶 عمل بايد با توان تو سنجيده شود. سعى. عملى كه با توانايى تو هماهنگ است؛ يعنى سعى تو، بايد با زمان مناسب و جايگاه مناسب سنجيده شود. 🔶 اين درست است كه توّابين خون‏هاى خود را در راه امام حسين علیه السلام دادند، اما اگر اين خون‏ها، در روز تاسوعا، به امام حسين علیه السلام مى ‏رسيد، شايد عاشورايى پيش نمى ‏آمد. 🔶 ابن زياد چندين روز امام حسين علیه السلام را محاصره كرده بود، مى‏ ترسيد كه از عراق و اطراف يارانى برسند. و يا از همين سپاه موجود كسانى به سوى امام حسين علیه السلام باز گردند، اين وحشت آن‏ها را نگاه داشته بود. 🔶 اگر توّابين پيش از تاسوعا به امام حسين علیه السلام پيوند مى‏ خوردند و در آن زمان به امام حسين علیه السلام روى مى ‏آوردند، كار به آنجا نمى‏ كشيد. و ترس آن‏ها، از آن هجوم جلوگير مى ‏شد. 📚 انتظار، ص ۱۹۳ 🆔 کانال:👈 چشمه جاری

🔷 گاهى بين تو و هدف‏هاى تو فاصله است و تو در فكر هستى كه زمينه ‏اى فراهم كنى و نيرو و نفرات و شرايط مطلوب را، به دست بياورى، در اين فاصله اگر دشمن بر تو شوريد و به تو فرصت نداد چه خواهى كرد؟ 🔷 مبارزه شكل‏هاى گوناگونى دارد و هر شكل زمينه ‏ها و شرايطى دارد. اگر زمينه ‏هاى يك نوع مبارزه فراهم نبود بايد به شكل‏هاى ديگر روى آورد و آرام ننشست. 🔷 امام حسين علیه السلام اگر بتواند بماند و نيروهاى مناسب را فراهم نمايد، اين بهتر است، اما اگر دشمن فرصت نداد، حسين نمى‏ تواند بنشيند، تا او را محاصره كنند و خفه كشى راه بيندازند، كه بايد تا مى ‏تواند اقدام كند، آن هم اقدامى آن گونه‏ كه مخفى نماند و كار با تمام شدنش آغاز بشود. 🔷 اين است كه آرام نمى‏ گيرد از مدينه تا مكه از مكه تا كوفه و تا نينوا، آن هم با تمامى بستگان و خويشانش، با بچه ‏ها و خانواده‏اش، او درگيرى را به گونه ‏اى پيش مى‏ برد كه با تمام شدن آن، ادامه بيابد، در حالى كه در تمام مراحل حتّى پس از شهادت ياران و فرزندانش، پيشنهاد بازگشت به يكى از سرحدات و يا مدينه ‏ى رسول الله را دارد و اگر بپذيرند مى‏پذيرد و كارهايش را دنبال مى ‏نمايد. 🔷 پس آنجا كه تا هدف فاصله دارى، باز هم حق تسليم و خود باختگى ندارى كه بايد بهترين فرض ممكن و بهترين انتخاب را، در نظر بگيرى، انتخابى كه آبستن اهداف تو و حامل مقاصد تو باشد و به آنچه تو در نظر دارى راهگشا گردد. 📚 قیام، ص 71 🆔 کانال: چشمه جاری

🔷 اين واقعيت است كه مرگ ناچار ما را انتخاب مى‏ نمايد و ما را به بازى مى‏ گيرد، پس بگذار مرگى را انتخاب كنيم كه آبستن زندگى باشد. 🔷 «قُل لَّن يَنفَعَكُمُ الْفِرَارُ إِن فَرَرْتُم مِّنَ الْمَوْتِ أَوِ الْقَتْلِ وَإِذًا لاَ تُمَتَّعُونَ إِلاَّ قَلِيلاً». فرار شما براى شما سودى ندارد اگر مى‏ خواهيد از مرگ و يا شهادت فرار كنيد؛ چون آن‏ها كه با حسين پرواز نكردند تا امروز زنده نمانده ‏اند و زندگى جاويد را بدست نياورده ‏اند. 🔷 «أَيْنَمَا تَكُونُواْ يُدْرِككُّمُ الْمَوْتُ وَلَوْ كُنتُمْ فِي بُرُوجٍ مُّشَيَّدَةٍ»؛ تا هر كجا برويد مرگ به دنبال شماست و شما را مى‏ گيرد حتى در قصرهاى بلند و محكم. 📚 نظام اخلاقی اسلام، ص 24 🆔 کانال 👈 چشمه جاری

✅👈 آنان که با امام حسین علیه السلام نرفتند، تا امروز به خدا قسم نماندند. 🆔 کانال👈 چشمه جاری

🔷 شايد خيال كنى كه امام حسن و امام حسين علیهما السلام دو سياست داشتند و يا از بى‏ سياستى و سياست برخوردار بودند يكى دنيا طلب، زن دوست و راحت طلب بود و حلم و بخشش را داشت و ديگرى سركش و عاصى و بى‏ باك بود و شجاعت و حماسه را به همراه مى‏ كشيد. 🔷 شايد خيال كنى «همانطور كه تبليغات اموى و دسيسه‏ هاى معاويه از امام على و امام حسن تصوير مى‏ كشد» كه اگر امام حسين در هنگام خلافت مجتبى بود وضع به گونه ‏اى ديگر مى‏ شد و با معاويه درگير مى‏ شدند و خط صلح و سازش شكل نمى ‏گرفت. 🔷 و آتش حماسه و شور حسينى، حركت علوى را جان مى‏ داد و كار به ذلت نمى‏ كشيد. شايد در ميان امواج تبليغات به اين طرف‏ها روى بياورى همان طور كه محققين زيادى، گرفتار شدند و بى ‏لياقتى امام مجتبى را با هزار زبان و كنايه و تصريح، گوشزد نمودند. 🔷 ولى حق اين است كه امام حسين بعد از امام حسن دوازده سال با معاويه هم دوره بود و امامت را به عهده داشت ولى تا معاويه مزاحم نشد امام حسين كارى نكرد. 🔷 پس از معاويه باز اين يزيد بود كه شروع كرد و امام حسين را از مدينه مجبور به خروج كرد و در مكه برنامه قتلش را داشت. حق اين است كه امام حسن و امام حسين هر دو يك هدف حكومتى و يك نوع حكومت را داشتند و مادام كه در شرايط مشابه قرار مى‏ گرفتند يك نوع برخورد داشتند. 🔷 اما آنجا كه شرايط دگرگون مى‏ شد و هجوم دشمن آغاز مى ‏شد، هيچكدام از اهدافشان دست نمى‏ كشيدند، همانطور كه با دست بريده نمى‏ جنگيدند، تا مى‏ توانستند كنار مى‏ كشيدند و اگر محاصره مى‏ شدند استقامت مى ‏نمودند و در آخر كار هم مرگ سرخ را مثل عسل گوارا مى‏ نوشيدند. 🔷 و اين توجه را هم داشتند كه همراه اسارت كاروانشان، تبليغات دروغ چندين ساله معاويه و يزيد را در هم بشكنند و حتّى شام يزيد را خراب كنند و يزيد را به عزادارى بكشانند و تا آنجا پيش بروند كه در هنگام هجوم يزيد به مدينه كه از همه بيعت بر بندگى و حق فروش آن‏ها مى‏ گرفت از امام سجاد بيعت برادرى بگيرد و حشمت نگه دارد. 📚 تقیّه، ص 197 🆔 کانال👈 چشمه جاری

🔷 حسين علیه السلام آمد تا كشته شود، تا شفيع ما باشد، تا آبروى ما باشد. حسين آمد تا با خون خود، نهال دين را آبيارى كند. قتل او، شهادت او به نفع اسلام بود. 🔷 اين دو تحليل، به اين گونه، همان رضايت به قتل حسين علیه السلام است و خشنودى از شهادت اوست؛ كه در زيارت او مى‏ خوانيم: «لَعَنَ اللَّهُ امَّةً قَتَلَتْكَ». «لَعَنَ اللَّهُ امَّةً ظَلَمَتْكَ». «وَ لَعَنَ اللَّهُ امَّةً سَمِعَتْ بِذلِكَ فَرَضِيَتْ بِهِ». اين دو توضيح به اين گونه، با اين جمله‏ هاى زيارت عاشورا ناسازگار است. 🔷 آرى! اين شهادت، انتخاب حسين است و اين شفاعت نتيجه ‏ى كار عظيم او. شهادت انتخاب است، نه هدف. و شفاعت نتيجه است، نه مقصد. تمام مطلب در همين نكته نهفته است كه انتخاب با هدف تفاوت دارد. 🔷 گاهى انسان كارى را انتخاب مى‏ كند و هدفش چيز ديگر است. اميركبير، هنگامى كه در فين كاشان به مرگ مجبور مى‏ شود، آن نوع مرگ «رگ زدن» را انتخاب مى‏ كند. اين گونه مردن، انتخاب اوست، در حالى كه هدفش نيست. هدفش زندگى است و آرزويش در دارالفنون... 🔷 همين طور اثر با هدف تفاوت دارد. كسى كه در راه اطاعت گام بر مى ‏دارد، به كرامت‏ها و قدرت‏هايى مى‏ رسد، در حالى كه خودش آن را نمى‏ خواهد و در حالى كه هدفش جز قرب حق نبوده است. 🔷 من هنگامى كه چراغ را روشن مى‏ كنم تا راه را بيابم، ناچار در كنار روشنايى حرارت هم به دست مى ‏آيد، در حالى كه هدف، يافتن راه است، نه گرماى چراغ. 🔷 شفاعت همراه اين انتخاب بزرگ هست و شهادت بهترين انتخاب است، در حالى كه رضايت به مرگ و به شهادت او هم در كار نيست. فقدان او بزرگ‏ترين مصيبت است، كه شفق را غمگين كرد و سنگ‏ها را به خون نشاند. 📚 عاشورا، ص۵۳ 🆔 کانال👈 چشمه جاری