نمیدونم وقتی سوار اسنپ شدم چی باعث شد که فکر کنه باید آهنگشو یهو زیاد کنه .

باید امروز رو اینجا ثبت کنم؛

احساس رها شدن و آزاد شدن از یه قفسی را دارم که شاید تا کنون حسِ دنیایی بیرون از قفس و رهایی در وجود من از بین رفته بود .. حس میکنم عضلاتم راحت تر از همیشه حرکت می‌کنند ، آن قدر راحت که توانایی در آوردن صدای جهان را داشته و برای نمایان کردن خودِ آزاد و رهایم تلاش کنم و داد بزنم و بگم :« آهای مردم ! این منم ! منِ آزاد ! منی که دوباره خودشو پیدا کرده و از پرده تاریک نا امیدی بیرون اومده .. هنوزم در من رگه هایی از آن لحظات تاریک در قفس هست اما چیزی که امروز تجربه کردم قوی تر از همه ی آن حس های ترس و اضطراب و نا امیدیست🌱 !

🌿٬

اومدن کلمات به طور یهویی تو مغزم >>

بعضی استرس ها واقعا ارزششو دارن؛

تنها اضطرابی که همیشه رو مخه اضطراب برای امتحانه <

بعد از هر تاریکی طولانی ای یـک روشناییِ خیره کننده ای به وجود می آید که ارزش تحمل تمام روز های سرد و تاریک را دارد . -دنیز

میتونم بگم من کل عمرمو از دیدنِ لبخند آدم ها لذت میبردم .

نه فقط تماشا کردن لبخند ها، بلکه خلق و به وجود آوردن اون خنده ها و قهقهه های بلند برام خیلی کار لذت بخشی بوده و هست و خواهد بود..

به طور خلاصه همون (🤡) بودن تو خونمه.

و حالا هم امروز برا نقش دلقک تو تئاتر انتخاب شدم💃🏻✨